Kōkaku
Cesarz Kōkaku (jap. 光格天皇 Kōkaku tennō; ur. 23 września 1771, zm. 11 grudnia 1840) − 119. cesarz Japonii[1], według tradycyjnego porządku dziedziczenia[2].
| Imię japońskie | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| |||||
| |||||
| |||||
| Cesarz Japonii | |||||
| Okres |
od 16 grudnia 1779 | ||||
| Poprzednik | |||||
| Następca | |||||
| Dane biograficzne | |||||
| Data urodzenia | |||||
| Data śmierci | |||||
| Miejsce spoczynku |
Nochi-no tsuki-no wa-no misasagi (Kioto) | ||||
| Ojciec |
Sukehito | ||||
| Dzieci | |||||
Przed wstąpieniem na tron nosił imię książę Tomohito (jap. 兼仁親王 Tomohito-shinnō)[3].
Życiorys
edytujKōkaku nie pochodził z właściwej linii japońskiego rodu cesarskiego, lecz z odgałęzienia Kanin, jednej z pięciu gałęzi japońskiego rodu cesarskiego. Był synem Sukehito, dalekiego kuzyna cesarza. W dzieciństwie żył blisko cesarza, jednak nikt nie spodziewał się, że zostanie jego następcą. Cesarz Go-Momozono, który nie doczekał się syna, umierając w 1779, na łożu śmierci adoptował ośmioletniego Morohito i wyznaczył go na swego następcę. 16 grudnia 1779 odbyła się intronizacja.
Podczas rządów Kōkaku dwór cesarski odzyskał autorytet wśród ludu. Cesarz złożył propozycję pomocy siogunatowi Tokugawa i rozpoczął negocjacje z Rosją na temat sporu rosyjsko-japońskiego o tereny Japonii północnej. Dzięki temu zyskał uznanie rodu Tokugawa.
Kōkaku był nadzwyczaj utalentowany i posiadał wielką chęć do nauki. Zbudował w Japonii wiele świątyń. Organizował świąteczne ceremonie na dworze cesarskim i obrzędy świąteczne.
Na tronie cesarskim panował 38 lat. 7 maja 1817 abdykował na rzecz swojego czwartego syna, cesarza Ninkō. Po jego abdykacji, były cesarz był znany jako Sentō-gosho (jap. 仙洞御所)[5].
Kōkaku żył w czasie, gdy cesarze żyli bardzo krótko i najczęściej ginęli. Był pierwszym monarchą Japonii od czasów cesarza Ōgimachi, który przeżył więcej niż 30 lat, będąc na tronie. Miał łącznie siedem żon i osiemnaścioro dzieci (w tym ośmiu synów). Zmarł 11 grudnia 1840, w wieku 69 lat.
Mauzoleum Kōkaku znajduje się w Kioto. Nazywa się Nochi-no tsuki-no wa-no misasagi[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Kunaichō: 光格天皇 (119)
- ↑ Titsingh, Isaac. (1834). "Sentō-gosho (仙洞御所)", Annales des empereurs du japon, pp. 420-421.
- ↑ Rous La Mazelière, Antoine. (1907). Le Japon, p. 546.
- ↑ Titsingh, p. 420; Alexandrowicz, Jerzy et al. (1902). "Japonia," Wielka encyklopedya powszechna ilustrowana, Vol. 31, p. 626.
- ↑ Titsingh, p. 420; zobacz cesarskiego pałacu (Sentō-gosho)
Bibliografia
edytuj- Alexandrowicz, Jerzy and Jan Banzemer. (1902). Wielka encyklopedya powszechna ilustrowana, Vols. 31-32. Warszawa: Druk. Jezierski. OCLC 255159704
- Rous La Mazelière, Antoine. (1907). Le Japon, histoire et civilisation. Paris: Plon-Nourrit et cie. OCLC 3459691
- Titsingh, Isaac. (1834). Nihon Ōdai Ichiran; ou, Annales des empereurs du Japon. Paris: Royal Asiatic Society, Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland. OCLC 5850691