Junshirō Kobayashi

japoński skoczek narciarski i kombinator norweski

Junshirō Kobayashi (jap. 小林潤志郎 Kobayashi Junshirō; ur. 11 czerwca 1991 w Hachimantai[1])japoński kombinator norweski, a następnie skoczek narciarski. Brązowy medalista z drużynowego konkursu skoków na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019. Trzeci zawodnik Letniego Grand Prix w skokach narciarskich 2017. Medalista uniwersjady w skokach, mistrz świata juniorów z Hinterzarten z 2010 w kombinacji norweskiej. Medalista mistrzostw kraju w skokach narciarskich.

Junshirō Kobayashi
小林潤志郎
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

11 czerwca 1991
Hachimantai

Klub

Megmilk Snow Brand Ski Team

Wzrost

168 cm[1]

Debiut w PŚ

Kombinacja norweska:
10 stycznia 2009 w Val di Fiemme (52. miejsce – Gundersen)
Skoki narciarskie:
27 listopada 2011 w Ruce (24. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

Skoki narciarskie:
27 listopada 2011 w Ruce (24. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

Skoki narciarskie:
19 listopada 2017 w Wiśle (1. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

Skoki narciarskie:
19 listopada 2017 w Wiśle

Rekord życiowy

239,5 m na Letalnicy w Planicy (25 marca 2018)[1][2]

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Japonia
Skoki narciarskie
Mistrzostwa świata
brąz Seefeld 2019 duża druż.
Uniwersjada
złoto Szczyrb. Jezioro 2015 druż. miesz.
srebro Szczyrb. Jezioro 2015 druż.
brąz Trydent 2013 duża
Letnie Grand Prix
brąz 3. miejsce
2017
Kombinacja norweska
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Hinterzarten 2010 Sprint

Swój rekord życiowy w długości lotu ustanowił w 2018 na Letalnicy w Planicy, gdzie uzyskał 239,5 metra[2].

Jego bracia Ryōyū i Tatsunao[3] oraz siostra Yūka[4] również uprawiają skoki narciarskie.

Przebieg kariery

edytuj

Kombinacja norweska

edytuj

Na arenie międzynarodowej zadebiutował 14 grudnia 2007 w Høydalsmo w Pucharze Świata B, gdzie zajął 77. miejsce. Trzykrotnie wystartował w zawodach Pucharu Świata. W sezonie 2008/2009 w Val di Fiemme zajął 52. i 45. miejsce, a rok później w Schonach nie ukończył zawodów[5].

Dwukrotnie brał udział w mistrzostwach świata juniorów. W 2009 w Szczyrbskim Jeziorze indywidualnie zajął 21. miejsce, natomiast w konkursie drużynowym był ósmy. Rok później w Hinterzarten w zawodach indywidualnych zdobył złoty medal, wyprzedzając Marjana Jelenko i Janisa Morweisera. W konkursie drużynowym uplasował się na czwartej pozycji[5].

Skoki narciarskie

edytuj

W 2011 w Otepää wziął udział w indywidualnym konkursie skoków na mistrzostwach świata juniorów, w których zajął 18. miejsce. W marcu tego samego roku w Zaō dwukrotnie wygrał zawody FIS Cup[6]. W lipcu i sierpniu 2011 zajął 3. pozycję w konkursie Letniego Pucharu Kontynentalnego w Stams, a konkursy Letniego Grand Prix kilkukrotnie kończył w najlepszej dziesiątce. 27 listopada 2011 w Ruce w swoim debiucie w Pucharze Świata w skokach narciarskich zajął 24. miejsce. W pierwszej połowie sezonu 2011/2012 regularnie zdobywał punkty cyklu, w najlepszym występie, 6 stycznia 2012 w Bischofshofen, sklasyfikowanym będąc na 16. pozycji[7].

W sezonie 2012/2013 w Pucharze Świata najwyżej sklasyfikowany był na 22. miejscu[8]. Wystąpił w konkursach skoków narciarskich na Zimowej Uniwersjadzie 2013. Zdobył tam brązowy medal w konkursie indywidualnym na skoczni dużej, a także był czwarty indywidualnie na skoczni normalnej i w drużynie męskiej oraz piąty w drużynie mieszanej. W styczniu 2014 dwukrotnie stawał na podium zawodów Pucharu Kontynentalnego w Sapporo[9].

W Letnim Grand Prix 2014 wystąpił we wszystkich konkursach, najwyżej sklasyfikowanym będąc na 5. miejscu[10]. W klasyfikacji generalnej cykl zakończył na 6. pozycji[11]. W sezonu 2014/2015 Pucharu Świata kilkukrotnie zajął lokaty w drugiej dziesiątce, najwyższą – 13. – w marcu w Trondheim. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2015. Indywidualnie był 25. na skoczni normalnej i 13. na dużej, a w drużynie zajął 4. pozycję. Wystartował też na Zimowej Uniwersjadzie 2015. Indywidualnie był piąty, zdobył natomiast złoty medal w konkursie zespołów mieszanych i srebrny w drużynie męskiej[10].

13 września 2015 zwyciężył w konkursie Letniego Grand Prix w Ałmaty, poza tym startem jeszcze trzykrotnie zajmując miejsca w pierwszej dziesiątce cyklu. Zimą 2015/2016 punkty Pucharu Świata zdobywał jedynie w Sapporo[12]. Również w sezonie 2016/2017 w trzydziestce zawodów PŚ znalazł się jedynie w Japonii[13].

W Letnim Grand Prix 2017 dwukrotnie wygrywał konkursy w Hakubie, a także był drugi w Czajkowskim[14]. W klasyfikacji generalnej cykl zakończył na trzeciej pozycji[11]. 19 listopada 2017 zajął 1. miejsce w otwierających sezon 2017/2018 Pucharu Świata zawodach w Wiśle, tym samym odnosząc swoje pierwsze zwycięstwo w tym cyklu. W pierwszej części sezonu regularnie zajmował miejsca w dziesiątce, poza występem w Wiśle najwyżej sklasyfikowanym będąc na 4. pozycji[14]. Na 4. lokacie uplasował się również w generalnej klasyfikacji 66. Turnieju Czterech Skoczni[15]. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2018, gdzie zajął 29. miejsce indywidualnie, oraz na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018, gdzie był 31. na skoczni normalnej i 24. na dużej. W marcowych zawodach Pucharu Świata trzykrotnie znalazł się w najlepszej dziesiątce[14]. Cały sezon zakończył na 11. pozycji w klasyfikacji generalnej z 568 punktami[15].

W sezonie 2018/2019 Pucharu Świata regularnie zdobywał punkty, najczęściej zajmując miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce. Najwyżej indywidualnie sklasyfikowany został na 5. miejscu, w zawodach w Garmisch-Partenkirchen[16]. W klasyfikacji generalnej sezon zakończył na 19. pozycji z 335 punktami[15]. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019. Indywidualnie zajął na obu skoczniach 17. miejsce, zaś w drużynowych zawodach mężczyzn zdobył wraz z Yukiyą Satō, Daikim Itō i Ryōyū Kobayashim brązowy medal[16].

W ramach Letniego Grand Prix 2019 najwyżej klasyfikowany był na 4. miejscu, w sierpniowych zawodach w Hakubie. W Pucharze Świata 2019/2020 najlepszym występem Kobayashiego był otwierający sezon konkurs w Wiśle, w którym zajął 10. miejsce. Zawody kończył najczęściej w trzeciej dziesiątce[17]. Cykl zakończył na 30. pozycji w klasyfikacji generalnej ze 162 punktami[15].

W sezonie 2020/2021 Pucharu Świata ponownie najwyżej klasyfikowany był na inauguracji w Wiśle, na 15. miejscu[18]. W klasyfikacji generalnej cyklu znalazł się na 33. pozycji ze 113 punktami[15]. W lutym startował w zawodach Pucharu Kontynentalnego 2020/2021. Dwukrotnie stawał w nich na podium, zajmując 3. i 2. lokatę w konkursach w Brotterode. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021, gdzie zajął 29. miejsce na skoczni normalnej i 32. na dużej w zawodach indywidualnych[18].

W sezonie 2021/2022 Pucharu Świata najwyżej klasyfikowany był na 9. pozycji, w grudniu 2021 w Klingenthal[19]. W klasyfikacji generalnej cykl ukończył na 32. miejscu ze 179 punktami[15]. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022, na których zajął 27. lokatę na skoczni normalnej i 24. na skoczni dużej indywidualnie, a także 5. w drużynie męskiej. Wystartował też na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022, gdzie był 33. indywidualnie i 6. w drużynie[19].

W Letnim Grand Prix 2022 najwyżej sklasyfikowany był 24 lipca w Wiśle, na 8. miejscu. W sezonie 2022/2023 Pucharu Świata punkty zdobył tylko dwukrotnie. Najwyżej klasyfikowany był na 19. pozycji, na inauguracji cyklu w Wiśle. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023. Indywidualnie był 47. na skoczni normalnej i 34. na dużej, a w drużynie męskiej zajął 7. lokatę[20].

W sezonie 2023/2024 Pucharu Świata zdobył punkty w większości występów, najczęściej zajmując pozycje w trzeciej dziesiątce. Najwyżej sklasyfikowany był na 10. miejscu, które zajął 17 lutego 2024 w Sapporo[21]. W klasyfikacji generalnej cyklu znalazł się na 34. lokacie ze 143 punktami[15]. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2024, gdzie indywidualnie był 21., a w drużynie zajął 5. miejsce[21].

Zdobywał medale mistrzostw Japonii: w 2017 złoty na skoczni normalnej i srebrny na dużej[22][23], w 2019 złoty na normalnej[24], w 2020 srebrny na normalnej i brązowy na dużej[25][26], a w 2021 brązowy na obu skoczniach[27][28].

Osiągnięcia – kombinacja norweska

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
21. 5 lutego 2009   Szczyrbskie Jezioro Sprint HS100/5 km 13:26,0 +1:15,3   Alessandro Pittin
8. 7 lutego 2009   Szczyrbskie Jezioro Sztafeta HS100/4x5 km[a] 53:17,3 +3:38,3   Norwegia
1.  27 stycznia 2010   Hinterzarten Sprint HS106/5km 12:55,4
4. 31 stycznia 2010   Hinterzarten Sztafeta HS106/4x5 km[b] 53:00,1 +2:45.6   Niemcy

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Świata

edytuj
Źródło[5]
Sezon 2008/2009
                                              punkty
- - - - - - - - - 52 45 - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2009/2010
                                      punkty
- - - - - - - - - - - - - dnf - - - - - 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 -  – zawodnik nie wystartował
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
DNF – zawodnik nie ukończył biegu
DNS – zawodnik nie wystartował do biegu

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

edytuj
Źródło[5]
Sezon 2007/2008
                                      punkty
77 dns 70 dns 59 57 - - - - - 18 6 14 16 - - - - 86
Sezon 2008/2009
                                          punkty
- - - - 67 55 - - 37 43 27 24 - - - - - - - - - 11
Sezon 2009/2010
                                      punkty
34 24 26 23 - - - - - - - - - - - - - - - 20
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 -  – zawodnik nie wystartował
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
DNF – zawodnik nie ukończył biegu
DNS – zawodnik nie wystartował do biegu

Osiągnięcia – skoki narciarskie

edytuj

Indywidualnie

edytuj
2018   Pjongczang 31. miejsce (K-98), 24. miejsce (K-125)
2022   Pekin/Zhangjiakou 27. miejsce (K-95), 24. miejsce (K-125)

Drużynowo

edytuj
2022   Pekin/Zhangjiakou 5. miejsce[c]

Starty J. Kobayashiego na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
31. 10 lutego 2018   Pjongczang Alpensia Jumping Park K-98 HS-109 indywid. 93,0 m 98,8 pkt 160,5 pkt Andreas Wellinger
24. 17 lutego 2018   Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-142 indywid. 122,0 m 122,0 m 224,8 pkt 60,9 pkt Kamil Stoch
27. 6 lutego 2022   Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 indywid. 97,5 m 92,5 m 234,0 pkt 41,0 pkt Ryōyū Kobayashi
24. 12 lutego 2022   Zhangjiakou Snow Ruyi K-125 HS-140 indywid. 130,0 m 134,0 m 252,0 pkt 44,1 pkt Marius Lindvik
5. 14 lutego 2022   Zhangjiakou Snow Ruyi K-125 HS-140 druż.[c] 128,5 m 120,0 m 882,8 pkt (204,1 pkt) 59,9 pkt Austria

Indywidualnie

edytuj
2015   Falun 25. miejsce (K-90), 13. miejsce (K-120)
2019   Seefeld/Innsbruck 17. miejsce (K-120), 17. miejsce (K-99)
2021   Oberstdorf 29. miejsce (K-95), 32. miejsce (K-120)
2023   Planica 47. miejsce (K-95), 34. miejsce (K-125)

Drużynowo

edytuj
2015   Falun 4. miejsce (K-120)[d]
2019   Seefeld/Innsbruck brązowy medal (K-120)[e]
2023   Planica 7. miejsce (K-125)[f]

Starty J. Kobayashiego na mistrzostwach świata – szczegółowo

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
25. 21 lutego 2015   Falun Lugnet K-90 HS-100 indywid. 89,5 m 89,0 m 214,3 pkt 38,4 pkt Rune Velta
13. 26 lutego 2015   Falun Lugnet K-120 HS-134 indywid. 119,0 m 130,0 m 222,7 pkt 46,0 pkt Severin Freund
4. 28 lutego 2015   Falun Lugnet K-120 HS-134 druż.[d] 122,0 m 121,0 m 831,2 pkt (201,4 pkt) 41,4 pkt Norwegia
17. 23 lutego 2019   Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 indywid. 116,0 m 132,0 m 230,0 pkt 49,4 pkt Markus Eisenbichler
3.  24 lutego 2019   Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 druż.[e] 127,0 m 126,0 m 920,2 pkt (233,0 pkt) 67,3 pkt Niemcy
17. 1 marca 2019   Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 indywid. 89,5 m 97,0 m 199,4 pkt 18,9 pkt Dawid Kubacki
29. 27 lutego 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-95 HS-106 indywid. 97,5 m 92,0 m 223,2 pkt 45,6 pkt Piotr Żyła
32. 5 marca 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 indywid. 114,0 m 93,9 pkt 182,6 pkt Stefan Kraft
47. 25 lutego 2023   Planica Srednja skakalnica K-95 HS-102 indywid. 89,0 m 104,4 pkt 157,4 pkt Piotr Żyła
34. 3 marca 2023   Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 indywid. 119,0 m 107,6 pkt 179,9 pkt Timi Zajc
7. 4 marca 2023   Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 druż.[f] 123,0 m 117,0 m 1011,0 pkt (230,2 pkt) 167,9 pkt Słowenia

Indywidualnie

edytuj
2018   Oberstdorf 29. miejsce
2022   Vikersund 33. miejsce
2024   Tauplitz 21. miejsce

Drużynowo

edytuj
2022   Vikersund 6. miejsce[g]
2024   Tauplitz 5. miejsce[h]

Starty J. Kobayashiego na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Strata Zwycięzca
29. 19–20 stycznia 2018   Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 indywid. 171,5 m 169,0 m 165,0 m [i] 408,7 pkt 243,2 pkt Daniel-André Tande
33. 11–12 marca 2022   Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 indywid. 175,0 m 137,5 pkt 716,7 pkt Marius Lindvik
6. 13 marca 2022   Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 druż.[g] 189,5 m 202,0 m 1433,9 pkt (308,6 pkt) 277,6 pkt Słowenia
21. 26–27 stycznia 2024   Tauplitz Kulm K-200 HS-235 indywid. 217,0 m 187,0 m 200,0 m [i] 544,4 pkt 103,0 pkt Stefan Kraft
5. 28 stycznia 2024   Tauplitz Kulm K-200 HS-235 druż.[h] 200,5 m 198,5 m 1493,0 pkt (348,4 pkt) 122,4 pkt Słowenia

Indywidualnie

edytuj
2011   Otepää 18. miejsce

Starty J. Kobayashiego na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
18. 28 stycznia 2011   Otepää Tehvandi K-90 HS-100 indywid. 92,0 m 84,0 m 217,0 pkt 38,0 pkt Władimir Zografski

Indywidualnie

edytuj
2013   Trydent/Predazzo 4. miejsce (K-95), brązowy medal (K-120)
2015   Szczyrbskie Jezioro 5. miejsce

Drużynowo

edytuj
2013   Trydent/Predazzo 5. miejsce (drużyna mieszana)[j], 4. miejsce[k]
2015   Szczyrbskie Jezioro złoty medal (drużyna mieszana)[l], srebrny medal[m]

Starty J. Kobayashiego na uniwersjadzie – szczegółowo

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
4. 14 grudnia 2013   Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 indywid. 101,0 m 96,0 m 255,6 pkt 14,7 pkt Sami Niemi
5. 17 grudnia 2013   Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 druż. miesz.[j] 98,5 m 98,0 m 488,7 pkt (259,3 pkt) 19,4 pkt Rosja I
4. 18 grudnia 2013   Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 druż.[k] 102,0 m 100,0 m 721,3 pkt (258,5 pkt) 35,7 pkt Polska
3.  20 grudnia 2013   Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 HS-134 indywid. 128,0 m 122,0 m 259,2 pkt 19,4 pkt Krzysztof Biegun
5. 27 stycznia 2015   Szczyrbskie Jezioro MS 1970 B K-90 HS-100 indywid. 89,5 m 91,0 m 232,1 pkt 16,7 pkt Władimir Zografski
1.  30 stycznia 2015   Szczyrbskie Jezioro MS 1970 B K-90 HS-100 druż. miesz.[l] 94,0 m 202,4 pkt (110,6 pkt)
2.  1 lutego 2015   Szczyrbskie Jezioro MS 1970 B K-90 HS-100 druż.[m] 95,0 m 95,0 m 702,3 pkt (248,5 pkt) 20,9 pkt Rosja

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[15]
2011/2012 52.
2012/2013 60.
2014/2015 44.
2015/2016 61.
2016/2017 54.
2017/2018 11.
2018/2019 19.
2019/2020 30.
2020/2021 33.
2021/2022 32.
2022/2023 63.
2023/2024 34.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Przypisy
1. 19 listopada 2017   Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 124,0 m 126,5 m 260,5 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 19 listopada 2017   Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 124,0 m 126,5 m 260,5 pkt 1.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

edytuj

stan na 24 listopada 2024

Źródło[29][30]
Sezon 2011/2012
                                                    punkty
24 q 29 27 28 22 48 38 dq 42 16 - - - - 41 32 49 q q 34 - - - - - 40
Sezon 2012/2013
                                                      punkty
45 - 27 q - 39 - - - - - - - 22 35 - - - - 46 31 31 33 28 30 q - 17
Sezon 2013/2014
                                                        punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - 34 64 - - - - - - - - - - 0
Sezon 2014/2015
                                                              punkty
q 38 36 28 21 - - - - 41 29 41 47 18 q 33 - - - - 23 17 q 24 31 32 13 19 39 25 - 95
Sezon 2015/2016
                                                          punkty
q 40 45 - - 44 48 45 q 36 q - - 28 21 - - - - - - - - - - - - - - 13
Sezon 2016/2017
                                                    punkty
- - - - - - - - - - - - - - q 39 33 25 17 33 41 45 39 q q - 20
Sezon 2017/2018
                                            punkty
1 10 - - 4 7 8 6 4 6 7 31 11 - - 7 34 17 17 23 7 10 568
Sezon 2018/2019
                                                        punkty
19 17 18 30 19 22 20 50 5 26 29 21 28 37 19 22 21 27 24 21 12 18 11 6 20 33 13 15 335
Sezon 2019/2020
                                                      punkty
10 17 26 29 36 - - 23 dq 22 29 35 21 28 23 46 42 20 12 21 19 - - dq 22 27 24 162
Sezon 2020/2021
                                                  punkty
15 17 27 36 28 19 37 28 17 34 17 33 23 18 31 - - - - - - - 20 30 - 113
Sezon 2021/2022
                                                        punkty
11 42 44 15 15 33 9 31 23 11 44 19 14 37 45 32 34 20 27 22 33 25 38 34 q 34 q 29 179
Sezon 2022/2023
                                                                punkty
19 q 39 36 q 48 32 38 50 q 34 q - q 40 29 - - - - - - - 47 45 38 47 q 38 32 q - 14
Sezon 2023/2024
                                                                punkty
47 45 21 48 25 20 25 28 29 42 30 37 26 24 42 q 40 17 10 32 - - 26 32 21 40 30 23 35 20 22 23 143
Sezon 2024/2025
                                                          punkty
39 38 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[29][30]
Sezon
2011/2012
           
2 7 - - - -
Sezon
2012/2013
             
- - - 6 5 5 -
Sezon
2014/2015
         
- - - - 5
Sezon
2017/2018
               
5 3 6 5 5 5 6 5
Sezon
2018/2019
             
4 5 3 5 2 5 4
Sezon
2019/2020
         
6 3 4 - 5
Sezon
2020/2021
         
5 5 - - 2
Sezon
2021/2022
             
5 2 3 - 5 - -
Sezon
2022/2023
             
- - - - - 7 7
Sezon
2023/2024
           
- 4 - - 5 4
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

(Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12)
 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Sezon Miejsce[15]
2014/2015 31.
2017/2018 14.
2018/2019 23.
2019/2020 20.
2020/2021 30.
2021/2022 43.
2023/2024 32.
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Sezon Miejsce[15]
2011/2012 46.
2014/2015 38.
2015/2016 54.
2017/2018 4.
2018/2019 25.
2019/2020 29.
2020/2021 18.
2021/2022 17.
2022/2023 55.
2023/2024 29.
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Sezon Miejsce[15]
2017 54.
2018 16.
2019 19.
2020 20.
2022 30.
2023 39.
2024 22.
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Sezon Miejsce[30]
2019 16.
2020 16.
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Sezon Miejsce[30]
2018 7.
2019 13.
2021 33.
2022 42.
2023 37.
2024 20.
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Sezon Miejsce[30]
2020 22.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[11]
2011 23.
2012 17.
2013 67.
2014 6.
2015 11.
2016 41.
2017 3.
2018 19.
2019 13.
2021 74.
2022 19.
2023 23.
2024 31.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 13 września 2015   Ałmaty Gornyj Gigant K-125 HS-140 133,5 m 134,0 m 265,9 pkt
2. 26 sierpnia 2017   Hakuba Olimpijska K-120 HS-131 130,0 m 125,5 m 272,4 pkt
3. 27 sierpnia 2017   Hakuba Olimpijska K-120 HS-131 130,0 m 126,5 m 244,8 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 13 września 2015   Ałmaty Gornyj Gigant K-125 HS-140 133,5 m 134,0 m 265,9 pkt 1.
2. 26 sierpnia 2017   Hakuba Olimpijska K-120 HS-131 130,0 m 125,5 m 272,4 pkt 1.
3. 27 sierpnia 2017   Hakuba Olimpijska K-120 HS-131 130,0 m 126,5 m 244,8 pkt 1.
4. 10 września 2017   Czajkowskij Snieżynka K-95 HS-102 105,0 m [i] 118,6 pkt 2. 10,6 pkt Anže Lanišek

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

edytuj

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[29][30]
2011
                      punkty
dq 10 16 32 48 q 8 10 9 - - 128
2012
                  punkty
36 9 21 22 - 11 9 40 13 121
2013
                      punkty
45 29 q 44 29 24 34 47 24 36 q 18
2014
                  punkty
11 17 13 14 6 5 8 25 14 217
2015
                      punkty
36 22 15 32 35 - 10 6 10 1 43 217
2016
                    punkty
30 29 37 39 21 29 10 11 50 43 65
2017
                  punkty
48 46 23 1 1 10 2 14 32 332
2018
                  punkty
6 27 24 20 dq - dq 15 13 98
2019
                punkty
8 17 38 15 8 4 29 q 146
2021
                punkty
- - - - - - 22 39 9
2022
            punkty
22 8 9 - 41 27 74
2023
                  punkty
19 20 36 21 18 15 18 18 45 88
2024
                  punkty
10 10 41 34 21 23 - 21 40 80
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

edytuj

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[29][30]
2011    
8 -
2012      
5 - -
2014  
7
2015    
8 -
2016  
7
2017  
9
2018    
5 1
2019      
5 2 1
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – brak startu

Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Sezon Miejsce[30]
2011 32.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[30]
2013/2014 31.
2016/2017 85.
2020/2021 11.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 18 stycznia 2014   Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 128,0 m 123,5 m 249,7 pkt 2. 13,0 pkt Markus Eisenbichler
2. 19 stycznia 2014   Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 121,5 m 135,0 m 258,2 pkt 2. 29,6 pkt Markus Eisenbichler
3. 20 lutego 2021   Brotterode Inselbergschanze K-105 HS-117 114,5 m 112,5 m 265,6 pkt 3. 4,3 pkt Stefan Hula
4. 21 lutego 2021   Brotterode Inselbergschanze K-105 HS-117 111,5 m 109,5 m 268,8 pkt 2. 3,4 pkt Tomasz Pilch

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[29][30]
Sezon 2013/2014
                                                punkty
- - - - - - - - - 19 2 2 - - - - - - - - - - - - 172
Sezon 2016/2017
                                                            punkty
- - - - - - - - - - - 25 7 33 - - - - - - - - - - - - - - - - 42
Sezon 2020/2021
                                      punkty
- - - - - - - 4 5 6 13 6 7 3 2 - - - - 371
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[30]
2011 17.
2012 54.
2014 48.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 10 lipca 2011   Stams Brunnentalschanzen K-105 HS-115 113,5 m 107,5 m 252,8 pkt 3. 6,9 pkt Peter Prevc

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

edytuj

stan po zakończeniu LPK 2024

Źródło[29][30]
2011
                    punkty
14 55 4 3 - - - - - - 128
2012
                            punkty
- - - - 4 26 - - - - - - - - 55
2014
                            punkty
- - 9 11 - - - - - - - - - - 53
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[30]
2010/2011 15.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 9 marca 2011   Zaō Yamagata K-90 HS-100 100,5 m 94,5 m 261,0 pkt
2. 10 marca 2011   Zaō Yamagata K-90 HS-100 95,0 m 92,5 m 243,5 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 9 marca 2011   Zaō Yamagata K-90 HS-100 100,5 m 94,5 m 261,0 pkt 1.
2. 10 marca 2011   Zaō Yamagata K-90 HS-100 95,0 m 92,5 m 243,5 pkt 1.

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[29][30]
Sezon 2010/2011
                                                punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 1 1 200
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

  1. Skład drużyny: Hiroo Sasaki, Junshirō Kobayashi, Aguri Shimizu i Yoshito Watabe
  2. Skład drużyny: Hiroyuki Tanaka, Yoshito Watabe, Hiroo Sasaki i Junshirō Kobayashi
  3. a b Skład zespołu: Yukiya Satō, Naoki Nakamura, Junshirō Kobayashi i Ryōyū Kobayashi
  4. a b Skład zespołu: Junshirō Kobayashi, Daiki Itō, Taku Takeuchi i Noriaki Kasai
  5. a b Skład zespołu: Yukiya Satō, Daiki Itō, Junshirō Kobayashi i Ryōyū Kobayashi
  6. a b Skład zespołu: Naoki Nakamura, Junshirō Kobayashi, Ren Nikaidō i Ryōyū Kobayashi
  7. a b Skład zespołu: Yukiya Satō, Naoki Nakamura, Junshirō Kobayashi i Ryōyū Kobayashi
  8. a b Skład zespołu: Ren Nikaidō, Naoki Nakamura, Junshirō Kobayashi i Ryōyū Kobayashi
  9. a b c Seria konkursowa została odwołana.
  10. a b Skład zespołu: Kaori Iwabuchi i Junshirō Kobayashi
  11. a b Skład zespołu: Yūmu Harada, Shōtarō Hosoda i Junshirō Kobayashi
  12. a b Skład zespołu: Yūka Kobayashi i Junshirō Kobayashi
  13. a b Skład zespołu: Kanta Takanashi, Minato Mabuchi i Junshirō Kobayashi

Przypisy

edytuj
  1. a b c Junshiro KOBAYASHI - sylwetka. skijumping.pl. [dostęp 2024-11-18].
  2. a b Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2024-11-18].
  3. Marcin Iwankiewicz: Kobayashich ci u nich dostatek... Tatsunao Kobayashi w kadrze Japonii na MŚJ w Lahti. sport.tvp.pl, 2019-01-09. [dostęp 2019-01-13].
  4. Paweł Baran: PŚ w Wiśle: Junshiro Kobayashi – od autsajdera do lidera. sport.tvp.pl, 2017-11-20. [dostęp 2019-01-13].
  5. a b c d KOBAYASHI Junshiro - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2019-09-25]. (ang.).
  6. KOBAYASHI Junshiro - Athlete Information; Season 2011. fis-ski.com. [dostęp 2019-09-25]. (ang.).
  7. KOBAYASHI Junshiro - Athlete Information; Season 2012. fis-ski.com. [dostęp 2019-09-25]. (ang.).
  8. KOBAYASHI Junshiro - Athlete Information; Season 2013. fis-ski.com. [dostęp 2019-09-25]. (ang.).
  9. KOBAYASHI Junshiro - Athlete Information; Season 2014. fis-ski.com. [dostęp 2019-09-25]. (ang.).
  10. a b KOBAYASHI Junshiro - Athlete Information; Season 2015. fis-ski.com. [dostęp 2019-09-25]. (ang.).
  11. a b c KOBAYASHI Junshiro - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-11-18]. (ang.).
  12. KOBAYASHI Junshiro - Athlete Information; Season 2016. fis-ski.com. [dostęp 2019-09-25]. (ang.).
  13. KOBAYASHI Junshiro - Athlete Information; Season 2017. fis-ski.com. [dostęp 2019-09-25]. (ang.).
  14. a b c KOBAYASHI Junshiro - Athlete Information; Season 2018. fis-ski.com. [dostęp 2019-09-25]. (ang.).
  15. a b c d e f g h i j k KOBAYASHI Junshiro - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-11-18]. (ang.).
  16. a b KOBAYASHI Junshiro - Athlete Information; Season 2019. fis-ski.com. [dostęp 2019-09-25]. (ang.).
  17. KOBAYASHI Junshiro - Athlete Information; Season 2020. fis-ski.com. [dostęp 2020-11-01]. (ang.).
  18. a b KOBAYASHI Junshiro - Athlete Information; Season 2021. fis-ski.com. [dostęp 2024-07-06]. (ang.).
  19. a b KOBAYASHI Junshiro - Athlete Information; Season 2022. fis-ski.com. [dostęp 2022-06-06]. (ang.).
  20. KOBAYASHI Junshiro - Athlete Information; Season 2023. fis-ski.com. [dostęp 2023-10-27]. (ang.).
  21. a b KOBAYASHI Junshiro - Athlete Information; Season 2024. fis-ski.com. [dostęp 2024-07-06]. (ang.).
  22. Dominik Formela: J. Kobayashi oraz Takanashi górą w Japonii, Althaus mistrzynią Niemiec. skijumping.pl, 2017-10-04. [dostęp 2018-05-30].
  23. Dominik Formela: Kasai nokautuje na Okurayamie!. skijumping.pl, 2017-10-05. [dostęp 2018-05-30].
  24. Dominik Formela: Takanashi i J. Kobayashi najlepsi na Miyanomori. skijumping.pl, 2019-10-26. [dostęp 2020-11-01].
  25. Dominik Formela: Y. Sato mistrzem Japonii z rekordem skoczni, Takanashi najlepszą kobietą. skijumping.pl, 2020-10-24. [dostęp 2020-11-01].
  26. Dominik Formela: Y. Sato podwójnym mistrzem Japonii. skijumping.pl, 2020-10-25. [dostęp 2020-11-01].
  27. Adam Bucholz: R. Kobayashi i Takanashi mistrzami Japonii na normalnej skoczni. skijumping.pl, 2021-10-22. [dostęp 2022-06-06].
  28. Dominik Formela: Ryoyu Kobayashi podwójnym mistrzem Japonii. skijumping.pl, 2021-10-24. [dostęp 2022-06-06].
  29. a b c d e f g KOBAYASHI Junshiro - Athlete Information (Ski Jumping). fis-ski.com. [dostęp 2024-11-18]. (ang.).
  30. a b c d e f g h i j k l m n KOBAYASHI Junshiro 1991.06.11 JPN. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-11-18].

Bibliografia

edytuj