Joseph Joachim

węgierski skrzypek-wirtuoz, dyrygent, kompozytor
To jest najnowsza wersja przejrzana, która została oznaczona 22 paź 2023. Od tego czasu wykonano 1 zmianę, która oczekuje na przejrzenie.

Joseph Joachim, węg. Joachim József, także spolszcz. Józef Joachim (ur. 28 czerwca 1831 w Kittsee /węg. Köpcsény, zm. 15 sierpnia 1907 w Berlinie) – węgierski skrzypek-wirtuoz, dyrygent, kompozytor.

Joseph Joachim
Ilustracja
Imię i nazwisko

Joachim József

Data i miejsce urodzenia

28 czerwca 1831
Kittsee

Pochodzenie

żydowskie

Data i miejsce śmierci

15 sierpnia 1907
Berlin

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

skrzypek, dyrygent, kompozytor

Odznaczenia
Order Królewski Maksymiliana za Naukę i Sztukę Order „Pour le Mérite” za Naukę i Sztukę

Życiorys

edytuj

Rodzina Joachima była pochodzenia żydowskiego. W 1833 rodzice przyszłego skrzypka zdecydowali o przeprowadzce do Pesztu, gdzie pierwszym jego nauczycielem gry skrzypcowej był Stanisław Serwaczyński. Od 1838 kształcił się w Konserwatorium w Wiedniu, gdzie pobierał lekcje u Josepha Böhma. W 1843 publicznie wystąpił w Lipsku. W latach 1852–1856 był Królewskim Kapelmistrzem w Orkiestrze w Hanowerze. W tym okresie poznał m.in. Roberta Schumanna, Clarę Schumann, Maxa Brucha i Johannesa Brahmsa, z którym zaprzyjaźnił się i pomógł mu rozwiązać problemy techniczne przy komponowaniu przez Brahmsa Koncertu skrzypcowego D-dur op. 77. Joachim, któremu kompozytor zadedykował swoje nowe dzieło, był również pierwszym wykonawcą koncertu Brahmsa i autorem dodatkowych kadencji wirtuozowskich.

Uważany za jednego z najwybitniejszych skrzypków w historii wiolinistyki. Grywał najchętniej na instrumencie Antonio Stradivariego z 1714. Od 1868 był profesorem Akademii Muzycznej w Berlinie. Wykształcił wielu wybitnych skrzypków (wśród nich Bronisława Hubermana), jest autorem podręcznika Szkoła gry skrzypcowej (1902–1905). W mniejszym stopniu zajmował się dyrygenturą i kompozycją.

Odznaczony bawarskim Orderem Maksymiliana (1897)[1] i pruskim orderem Pour le Mérite (1899)[2].

Kompozycje

edytuj
  • Op. 1 Andantino i Allegro scherzoso B-dur na skrzypce i orkiestrę
  • Op. 2 Romanze B-dur
  • Op. 3 Koncert skrzypcowy g-moll (z orkiestrą lub fortepianem)
  • Op. 4 Uwertura „Hamlet”
  • Op. 5 „Lindenrauschen” (Szum lipowy)
  • Op. 6 Uwertura „Demetrius”
  • Op. 7 Uwertura „Henryk IV” (1854)
  • Op. 8 Symfonia C-dur (swobodne opracowanie na orkiestrę Grand Duo Franza Schuberta na 4 ręce, 1855)
  • Op. 9 Melodie hebrajskie na altówkę i fortepian
  • Op. 10 Koncert w stylu węgierskim na skrzypce z towarzyszeniem orkiestry (1861)
  • Op. 11 Nocturno na skrzypce i orkiestrę lub fortepian
  • Op. 12 Uwertura „In Memoriam Heinrich von Kleist” (1861)

Przypisy

edytuj
  1. „Zeitschrift für Bayerische Landesgeschichte”. Band 47 (Heft 1), s. 398, 1984. München. 
  2. Joseph Joachim. Orden Pour le Mérite für Wissenschaften und Künste. [dostęp 2020-02-17]. (niem.).

Linki zewnętrzne

edytuj