Jolanta Chełstowska

pedagog, dziennikarka, publicystka, harcmistrzyni

Jolanta Chełstowska (ur. 1930, zm. 28 lutego 2013) – pedagog, dziennikarka, publicystka, autorka harcerskich książek i poradników metodycznych, w których upowszechniała formy, metody i techniki harcerskiego wychowania, harcmistrzyni.

Jolanta Chełstowska
Data urodzenia

1930

Data śmierci

28 lutego 2013

Stopień instruktorski

harcmistrzyni

Organizacja harcerska

Związek Harcerstwa Polskiego

członkini Głównej Kwatery
Okres sprawowania

od 1958
do 1958

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej Złoty Krzyż „Za Zasługi dla ZHP”

W latach 40. zastępowa i drużynowa w Związku Harcerstwa Polskiego, następnie po jego rozwiązaniu hufcowa Hufca Organizacji Harcerskiej ZMP Warszawa-Ochota. Po 1956 aktywnie uczestniczyła w odbudowie harcerstwa, była członkinią Głównej Kwatery Harcerstwa (1958) i zastępczynią kierownika Działu Zuchów (1961–1962), następnie członkinią Komisji Instruktorskiej przy GK ZHP i delegatką na IV, V i VII Zjazd ZHP.

Ukończyła studia na Wydziale Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego. Pracowała w redakcjach czasopism: „Nowej Wsi” (1951–1953), „Po Prostu” (1956–1957) i „Przyjaciółka” (1990–1992). W latach 1954–1956 była asystentką w Katedrze Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego.

Była redaktor naczelną w Krajowej Agencji Wydawniczej[1]. Brała czynny udział w tworzeniu prasy harcerskiej: była sekretarzem redakcji biuletynu „Zuchowe Wieści”, redaktor naczelną tygodnika „Motywy” (1978–1981) i „Drużyny” (1982–1991) oraz ukazujących się jako dodatki do „Motywów” – miesięczników „Drużyna – Zuchowe Wieści”, „Drużyna – Propozycje”, i „Drużyna – Na Tropie”[1][2].

Za swoją pracę została wyróżniona Honorową Odznaką Ofensywy Zuchowej (1960) i odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Złotym Krzyżem za Zasługi dla ZHP.

Była żoną dziennikarza Stanisława Chełstowskiego i matką producenta telewizyjnego Waltera Chełstowskiego.

Książki

edytuj
  • Jolanta Chełstowska: W drużynie zuchów. Cz. I. Warszawa: Wydawnictwo Harcerskie, 1959.
  • Jolanta Chełstowska, Mieczysław Siemieński: Twój zastęp. Warszawa: Horyzonty, 1967, 1969, 1972.
  • Jolanta Chełstowska: Na podwórku i gdzie indziej. Księga zabaw. Warszawa: Horyzonty, 1971, 1973.
  • Jolanta Chełstowska, Jerzy B. Klima: Najtrudniejszy pierwszy rok. Warszawa: Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, 1981–1982, 1984.
  • Jadwiga Burska, Jolanta Chełstowska, Piotr Rządca, Jan Witkowicz: Sekrety dobrej drużyny. Warszawa: Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, 1983, 1987, s. 324. ISBN 83-203-2704-0.
  • Jolanta Chełstowska: Notatnik Iki. Warszawa: Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, 1987, seria: Biblioteczka zastępowego. ISBN 83-203-2658-3.

Przypisy

edytuj
  1. a b Adam Czetwertyński. Z Jolą – moją najlepszą szefową. „Czuwaj”. 1, s. 33, 2015. ISSN 0867-2024. 
  2. Bogusław Śliwerski: Odeszła na wieczną wartę redaktor Jolanta Chełstowska. 2013-03-04. [dostęp 2013-03-03].