Wikipedia

Johnny Mandel

amerykański kompozytor, aranżer

John Alfred Mandel (ur. 23 listopada 1925 w Nowym Jorku, zm. 29 czerwca 2020 w Ojai[1][2]) – amerykański kompozytor i aranżer popularnych piosenek, muzyki filmowej i jazzu. Muzycy, z którymi współpracował to Count Basie, Frank Sinatra, Peggy Lee, Anita O’Day, Barbra Streisand, Tony Bennett, Diane Schuur i Shirley Horn.

Johnny Mandel
John Alfred Mandel
Data i miejsce urodzenia

23 listopada 1925
Nowy Jork

Data i miejsce śmierci

29 czerwca 2020
Ojai

Zawód, zajęcie

kompozytor, aranzer

Mandel skomponował, poprowadził i zaaranżował muzykę do wielu ścieżek dźwiękowych do filmów. Jego najwcześniejszą zasługą był wkład w I Want to Live! w 1958, który był nominowany do nagrody Grammy.

Inne kompozycje Mandela to „Suicide Is Painless”[3] (motyw z filmu i serialu M * A * S * H), „Close Enough for Love”, „Emily” i „A Time for Love” (nominowany do nagrody Nagroda Akademii). Napisał wiele partytur filmowych, w tym partyturę do filmu „Brodziec”. Piosenka miłosna tego filmu, „The Shadow of Your Smile”, którego współautorem był Paul Francis Webster, zdobyła nagrodę Akademii w 1965 za najlepszą piosenkę oryginalną oraz nagrodę Grammy za piosenkę roku w 1966.

Wczesne życie

edytuj

John Alfred Mandel urodził się w Nowym Jorku 23 listopada 1925[4]. Jego rodzicami byli Alfred, producent odzieży i Hannah (Hart-Rubin), śpiewaczka operowa, która odkryła, że jej syn ma słuch absolutny w wieku pięciu lat[5][6]. Pochodził z żydowskiej rodziny[7]. Mandel otrzymał lekcje gry na fortepianie, ale przeszedł na trąbkę, a później puzon.

Kariera

edytuj

Studiował w Manhattan School of Music i Juilliard School. W 1943 grał na trąbce ze skrzypkiem jazzowym Joe Venuti. W następnym roku pracował w 1944 z Billym Rogersem i puzonem w zespołach takich muzyków, jak Boyd Raeburn, Jimmy Dorsey, Buddy Rich, Georgie Auld i Chubby Jackson. W 1949 towarzyszył piosenkarzowi June Christy w orkiestrze Boba Coopera. W latach 1951–1953 grał i aranżował muzykę w orkiestrze Elliota Lawrence'a, w 1953 z Count Basie. Później mieszkał w Los Angeles, gdzie grał na trąbce basowej dla Zoot Sims.

W 1944 roku został absolwentem New York Military Academy z 1944 w Cornwall-on-Hudson w Nowym Jorku. Napisał kompozycje jazzowe, w tym „Not Really the Blues” dla Woody'ego Hermana w 1949, „Hershey Bar” (1950) i „Pot Luck” (1953) dla Stana Getza, „Straight Life” (1953) i „Low Life” (1956) dla Count Basie, a także „Tommyhawk” (1954) dla Cheta Bakera.

Wykonał interpretację „Gnossiennes nr 4 i nr 5” Erika Satie na pianinie do filmu Being There (1979).

Zdobył nagrodę Grammy za najlepszy instrumentalny towarzyszący wokal w 1981 roku za piosenkę „Velas” autorstwa Quincy'ego Jonesa, i ponownie w 1991 roku za utwór Natalie Cole i Nat Kinga Cole'a „Unforgettable” a rok później po raz kolejny za album „Here's to Life” autorstwa Shirley Horn.

W 2004 Mandel zaaranżował album Tony'ego Bennetta The Art of Romance. Bennett i Mandel współpracowali wcześniej przy albumie Bennetta pt. The Movie Song Album (1966), dla którego Mandel zaaranżował i poprowadził utwory „Emily” i „The Shadow of Your Smile”, a także był dyrektorem muzycznym albumu.

Johnny Mandel, Człowiek i jego muzyka z udziałem The DIVA Jazz Orchestra i wokalistki Ann Hampton Callaway został nagrany na żywo w Jazz w klubie Coca-Coli w Lincoln Center w Dizzy w maju 2010 roku, a wydany przez Arbors Records w marcu 2011 roku[8].

Życie osobiste i zaszczyty

edytuj

Mandel poślubił Lois Lee w 1959[9] i Martha Blanner w 1972[10] i miał córkę Marissę urodzoną w 1976[11]. Mandel był także kuzynem kompozytora filmowego Milesa Goodmana[12].

Mandel otrzymał tytuł doktora honoris causa muzyki od Berklee College of Music w 1993[13][14]. Był laureatem nagrody NEA Jazz Masters Award 2011[15]. Następnie otrzymał nagrodę Grammy Trustees Award w 2018, która jest przyznawana przez The Recording Academy „osobom, które podczas kariery muzycznej wniosły znaczący wkład, poza występem, w dziedzinie nagrywania”[16].

Mandel zmarł 29 czerwca 2020 w wieku 94 lat. Wieść o jego śmierci została po raz pierwszy ogłoszona przez jego przyjaciela i muzyka Michaela Feinsteina, który nie podał dalszych szczegółów.

Wybrane prace

edytuj

Kompozycje

edytuj
  • „A Christmas Love Song” (teksty Alana Bergmana i Marilyn Bergman)
  • „Close Enough for Love” (tekst Paula Williamsa)
  • „Emily” (tekst – Johnny Mercer)
  • „Little Did I Dream” (tekst Davida Frishberga)
  • „The Shadow of Your Smile” (tekst Paula Francisa Webstera)
  • „Suicide Is Painless” (tekst Mike Altman)
  • „Summer Wishes, Winter Dreams” (tekst: Alan Bergman i Marilyn Bergman)
  • „A Time for Love” (tekst Paula Francisa Webstera)
  • „Where Do You Start?” (tekst: Alan Bergman i Marilyn Bergman)
  • „You Are There” (tekst Dave'a Frishberga)
  • „The Moon Song” (po raz pierwszy w reżyserii Charliego Hadena i Pat Metheny w Beyond the Missouri Sky, 1997)

Aranżacje

edytuj

Filmografia

edytuj

Johnny Mandel skomponował i / lub zaaranżował muzykę do następujących filmów lub programów telewizyjnych:

Dyskografia

edytuj
  • 1953: Dance Session z Count Basie (Clef)
  • 1966: Quietly There, Kwintet Billa Perkinsa (Riverside)
  • 1958: A Sure Thing: David Allen Sings Jerome Kern (Pacific Jazz)
  • 1983: The Shadow of Your Smile...Pinky Winters Sings Johnny Mandel...with Lou Levy (Cellar Door)
  • 1984: Zoot Sims Plays Johnny Mandel: Quietly There (Fantasy)
  • 1993: A Time for Love... The Music of Johnny Mandel, Bill Watrous (GNP Crescendo)
  • 1994: Fred Hersh Plays Johnny Mandel: I Never Told You So (Varèse Sarabande)
  • 2011: Johnny Mandel, Człowiek i jego muzyka, z The DIVA Jazz Orchestra i Ann Hampton Callaway (Arbors)
  • 2014: Quietly There, Harry Allen/Jan Lundgren Quartet (Stunt)

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Johnny Mandel, 94, Writer of Memorable Movie Scores, Is Dead – The New York Times [online], www.nytimes.com [dostęp 2020-07-09] (ang.).
  2. ↑ Johnny Mandel Dead: Composer Who Wrote ‘MASH’ Theme Song Was 94 – Variety [online], variety.com [dostęp 2020-07-09] (ang.).
  3. ↑ MASH | full Official Chart History | Official Charts Company [online], www.officialcharts.com [dostęp 2020-07-09] (ang.).
  4. ↑ Steven Strunk, Mandel, Johnny [John Alfred], Grove Music Online. Oxford Music Online. Oxford University Press, 2003, DOI: 10.1093/gmo/9781561592630.article.J286900 (ang.).
  5. ↑ ASCAP.com | Index [online], www.ascap.com [dostęp 2020-10-03].
  6. ↑ Johnny Mandel | Encyclopedia.com [online], www.encyclopedia.com [dostęp 2020-07-09] (ang.).
  7. ↑ https://jazzday.com/media/AC0808_Mandel_Johnny_Transcript.pdf
  8. ↑ DIVA: Sherrie Maricle. Retrieved February 10, 2014.
  9. ↑ California, Marriage Index, 1949–1959, a subscription site. Retrieved February 26, 2014.
  10. ↑ California, Marriage Index, 1960–1985, a subscription site. Retrieved February 26, 2014.
  11. ↑ Contemporary musicians. [electronic resource : profiles of the people in music]. ISBN 978-0787632533.
  12. ↑ Miles Goodman, Film Composer and Jazz Record Producer, Dies [online], www.apnewsarchive.com [dostęp 2020-07-09].
  13. ↑ Honorary Degree Recipients | Berklee College of Music [online], www.berklee.edu [dostęp 2020-07-09] (ang.).
  14. ↑ Commencement 1993 | Berklee College of Music [online], www.berklee.edu [dostęp 2020-07-09] (ang.).
  15. ↑ National Endowment for the Arts Announces Live Webcast of 2011 NEA Jazz Masters Awards Ceremony & Concert on January 11, 2011 | NEA [online], arts.gov [dostęp 2020-07-09] [zarchiwizowane z adresu 2014-02-23] (ang.).
  16. ↑ Trustees Award | GRAMMY.com [online], www.grammy.com [dostęp 2020-07-09] (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Johnny_Mandel&oldid=75552844”