Jerzy Winnicki

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	6 czerwca 1700
Konsekrator	Lew Ślubicz-Załęski OSBM
Współkonsekratorzy	Gedeon Woyna-Orański; Antoni Żółkiewski
Konsekrowani biskupi
Bazyli Szeptycki	15 czerwca 1710
Sylwester Pieszkiewicz	9 listopada 1710
Leon Kiszka	15 marca 1711
Józef Lewicki	5 lipca 1711
Józef Wyhowski	17 sierpnia 1713

Jerzy Winnicki
	Metropolita kijowski
Kraj działania	I Rzeczpospolita
Data urodzenia	1660
Data i miejsce śmierci	22 września 1713 ; Straszewice
	Metropolita kijowski
Okres sprawowania	1710–1713
	Biskup biskup przemyski
Okres sprawowania	1700–1710
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	unicki
Sakra biskupia	6 czerwca 1700
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jerzy Winnicki OSBM (ur. 1660, zm. 22 września 1713) – duchowny greckokatolicki. Od 1700 do 1713 był biskupem przemyskim. Administrował archieparchią kijowską (1708–1710) i eparchią włodzimiersko-brzeską (1708–1711). Metropolita kijowski od 1710, archimandryta dermański w 1703 i 1713 roku^[1].

Życiorys

Brat Innocentego, prawosławnego, a następnie unickiego biskupa przemyskiego. Po jego śmierci wybrany następcą w eparchii przemyskiej, był nadal osobą świecką. 20 kwietnia 1700 wstąpił do zakonu bazylianów, przyjmując zakonne imię Jerzy. 6 maja tego roku zatwierdzony przez króla Augusta II a 14 sierpnia przez papieża. W 1707 administrował eparchią mukaczewską, a w 1708 – także eparchiami lwowską i włodzimiersko-brzeską. 28 sierpnia 1708 objął także administrację archieparchii kijowskiej po śmierci arcybiskupa Załęskiego. 7 maja 1710 papież Klemens XI zatwierdził jego wybór na metropolitę kijowskiego. Jego rządy przypadły na trudny okres dla Kościoła greckokatolickiego podczas III wojny północnej i działań cara Piotra I Wielkiego przeciwko postanowieniom unii brzeskiej. W 1712 arcybiskup przeznaczył znaczną sumę pieniędzy na budowę seminarium duchownego w Przemyślu.

Przypisy

↑ Scriptores rerum polonicarum. Tomus IV. Archiwum komisyi historycznej. Tom I, Kraków 1878, s. 357.

Bibliografia

Ks. Kazimierz Dola, „Katalog arcybiskupów i biskupów rezydencjalnych eparchii polskich obrządku grecko-unickiego od Unii Brzeskiej (1596) do roku 1945”, [w:] „Historia Kościoła w Polsce” t. II 1764-1945, cz. 2 1918-1945, Poznań-Warszawa 1979
Welykyv, Athanasius (1958). „Georgii Vynnyckyj Biographia”. Epistolae metropolitarum Kioviensium catholicorum Cypriani Zochovskyj, Leonis Slubicz Zalenskyj, Georgii Vynnyckyj. Analecta OSBM. Serie 2. Sectio 3. Rome., s. 220–223
„Юрій Винницький”. Ent︠s︡yklopedii︠a︡ istoriï Ukraïny 1. Kyïv: Naukova dumka. 2003. s. 510.
Archbishop Jurij Vynnyckyj (Winnicki) [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2014-05-04] (ang.).

[1] Scriptores rerum polonicarum. Tomus IV. Archiwum komisyi historycznej. Tom I, Kraków 1878, s. 357.

[1]