Jerzy Godziszewski

Urodził się 24 kwietnia 1935 w Wilnie. Pochodził z rodziny o tradycjach muzycznych (matka była pianistką). Uczęszczał do Konserwatorium w Wilnie, gdzie uczył się gry na fortepianie. Podczas II wojny światowej, w 1944 opuścił wraz z rodzicami Wilno w ramach przymusowej repatriacji. Początkowo przebywał w Łodzi, a gdy jego ojciec znalazł pracę na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, osiadł w tym mieście. Kontynuował tutaj edukację muzyczną w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej w klasie prof. Ireny Kurpisz-Stefanowej, dyrektorki szkoły. We wrześniu 1950 wystąpił na koncercie z orkiestrą filharmonii w Krakowie. Jako absolwent szkoły muzycznej wziął udział w przedwstępnych eliminacjach do V Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego, które odbywały się w Katowicach.

W latach 1952–1955 studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Poznaniu pod kierunkiem prof. I. Kurpisz-Stefanowej, a potem u prof. Stanisława Szpinalskiego i prof. Marii Wiłkomirskiej w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. Dyplom z odznaczeniem warszawskiej uczelni otrzymał w 1960. W tym samym roku został finalistą, zdobywcą II wyróżnienia i nagrody specjalnej, ufundowanej przez Witolda Małcużyńskiego, na VI Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina w Warszawie. W nagrodę za to osiągnięcie otrzymał stypendium Ministerstwa Kultury i Sztuki we Włoszech. Koncertował w Polsce, we Francji i Włoszech.

Od 1967 do 1978 pracował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej we Wrocławiu, prowadząc klasę fortepianu, kolejno jako asystent, wykładowca i starszy wykładowca. Od 1978 prowadził klasę fortepianu w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Bydgoszczy. Tutaj w 1988 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a na stopień profesora zwyczajnego został mianowany w 1991.

Prowadził działalność koncertową w kraju i za granicą, występując między innymi na festiwalach pianistycznych. Uprawiał również kameralistykę, jako pianista-akompaniator występował z solistami-instrumentalistami i wokalistami. Dokonał nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia, a także nagrał płyty dla Polskich Nagrań, Wifonu, Acte Préalable^[2], Dux^[3] oraz Blütner Records^[4]. Polskie Radio wydało jego album zawierający wszystkie solowe utwory fortepianowe Karola Szymanowskiego. Nagranie to zostało uznane przez miesięcznik „Studio” Płytą Roku 1998 oraz otrzymało nagrodę Fundacji im. K. Szymanowskiego i polskiego przemysłu fonograficznego „Fryderyki 1998”.

Uczestniczył w jury konkursów międzynarodowych, m.in. konkursu im. K. Szymanowskiego w Łodzi (1983), im. I.J. Paderewskiego w Bydgoszczy oraz konkursu dla młodych pianistów „Arthur Rubinstein in memoriam” w Bydgoszczy. Był członkiem Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków, Towarzystwa im. Fryderyka Chopina w Warszawie, Towarzystwa im. K. Szymanowskiego w Zakopanem i Towarzystwa Muzycznego im. I.J. Paderewskiego w Bydgoszczy.

27 listopada 2007 Akademia Muzyczna w Bydgoszczy przyznała mu (pierwszy w swojej historii) tytuł doktora honoris causa.

Jerzy Godziszewski został pochowany na Cmentarzu Nowofarnym w Bydgoszczy.

• Złoty Krzyż Zasługi (1999),
• Nagroda Ministra Kultury i Sztuki (1998)
• Nagroda rektora Akademii Muzycznej w Bydgoszczy.
• Złota Odznaka Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków^[5]
• Medal Kazimierza Wielkiego 22 kwietnia 2015 r.

• Pruss Zdzisław, Weber Alicja, Kuczma Rajmund: Bydgoski leksykon muzyczny. Kujawsko-Pomorskie Towarzystwo Kulturalne. Bydgoszcz 2004, s. 175–176
• Jerzy Godziszewski, [w:] Twórcy [online], Culture.pl [dostęp 2024-03-22] .

• Jerzy Godziszewski; biogram na stronie Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina.
• Jerzy Godziszewski w bazie filmpolski.pl