Jerzy Borowski

Po ukończeniu nauki w I Liceum Ogólnokształcącym Collegium Gostomianum studiował na Uniwersytecie Śląskim oraz na Wydziale Mechanicznym Politechniki Świętokrzyskiej, następnie odbył studia podyplomowe z dziedziny administracji samorządowej w Wyższej Szkole Humanistyczno-Przyrodniczej w Sandomierzu.

Był działaczem Związku Młodzieży Socjalistycznej i Socjalistycznego Związku Studentów Polskich^[1]. W okresie PRL zatrudniony m.in. w kopalni siarki w Machowie, Kieleckiej Fabryce Pomp „Białogon” i Centrum Produkcyjnym Pneumatyki „Prema”. Należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, od 1983 do 1987 był etatowym pracownikiem KW PZPR w Kielcach^[1]. Później podjął pracę w kombinacie Huta Stalowa Wola^[1]. W III Rzeczypospolitej związany z Sojuszem Lewicy Demokratycznej, później pozostał bezpartyjny.

W wyborach w 1994 po raz pierwszy uzyskał mandat radnego Rady Miejskiej Sandomierza. W tym samym roku wszedł w skład zarządu miasta, zaś w latach 1995–2002 pełnił nieprzerwanie funkcję wiceburmistrza. W wyborach w 2002^[2], 2006^[3] oraz 2010^[4] był wybierany na stanowisko burmistrza w głosowaniu bezpośrednim. W 2014 przegrał w drugiej turze z Markiem Bronkowskim^[5]. W 2015 kandydował do Sejmu z listy Zjednoczonej Lewicy (która nie uzyskała mandatów)^[6]. W 2018 ponownie bez powodzenia ubiegał się o urząd burmistrza^[7].

Jest współtwórcą Wyższej Szkoły Humanistyczno-Przyrodniczej „Studium Generale Sandomiriense”. Członek Towarzystwa Naukowego Sandomierskiego, działacz Fundacji Sandomierskiej.

• Nota biograficzna na stronie urzędu miasta. [dostęp 2014-12-01].