Jens Deimel (ur. 14 września 1972 r. w Winterbergu) – niemiecki specjalista kombinacji norweskiej i skoczek narciarski, reprezentujący także RFN, po zakończeniu kariery trener. Brązowy medalista mistrzostw świata i dwukrotny medalista mistrzostw świata juniorów w kombinacji.

Jens Deimel
Data i miejsce urodzenia

14 września 1972
Winterberg

Klub

SK Winterberg

Wzrost

182 cm

Debiut w PŚ

4.01 1992, Schonach
(14. miejsce - Gundersen)

Pierwsze punkty w PŚ

21.01 1989, Schonach
(14. miejsce - Gundersen)

Pierwsze podium w PŚ

23.01 1993, Saalfelden (3. miejsce - Gundersen)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Niemcy
Mistrzostwa świata
brąz Falun 1993 Sztafeta
Mistrzostwa świata juniorów
srebro Vuokatti 1992 Sztafeta
brąz Vuokatti 1992 Gundersen
Letnie Grand Prix
brąz 3. miejsce
1999

Kariera

edytuj

W Pucharze Świata w kombinacji norweskiej zadebiutował 15 marca 1991 w Oslo, gdzie zajął 39. miejsce. Był to jego jedyny występ w sezonie 1990/1991 i wobec braku zdobytych punktów nie został uwzględniony w klasyfikacji generalnej.

Pierwsze punkty zdobył 4 stycznia 1992 w Schonach, zajmując czternaste miejsce. Dwa tygodnie później był trzynasty w Murau i wyniki te pozwoliły mu zająć 33. miejsce w klasyfikacji generalnej. W lutym 1992 wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Albertville, gdzie w kombinacji wystąpił tylko w sztafecie, zajmując wraz z kolegami piąte miejsce. Na tych samych igrzyskach wystąpił także w konkursie skoków na normalnej skoczni, w którym zajął 34. miejsce. W tym samym roku odniósł swój pierwszy w karierze, zdobywając dwa medale na mistrzostwach świata juniorów w Vuokatti w 1992. Wraz z kolegami wywalczył srebrny medal w sztafecie, a w konkursie rozgrywanym metodą Gundersena był trzeci.

Swojej jedyne pucharowe podium Niemiec wywalczył 23 stycznia 1993 w Saalfelden am Steinernen Meer, kiedy zajął trzecie miejsce. W pozostałych konkursach sezonu 1992/1993 pojawił się jeszcze czterokrotnie, ale punktował tylko raz – 8 stycznia w Schonach był dwunasty, co dało mu szesnaste miejsce w klasyfikacji generalnej. Na mistrzostwach świata w Falun w 1993 osiągnął swój największy sukces w kategorii seniorów. Wspólnie z Thomasem Dufterem i Hansem-Peterem Pohlem zdobył tam brązowy medal w zawodach drużynowych. Po skokach Niemcy zajmowali drugie miejsce, ale na trasie biegu zostali wyprzedzeni przez Norwegów i ostatecznie stanęli na najniższym stopniu podium. W zawodach indywidualnych był siedemnasty.

Nie wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Lillehammer w 1994, ale rok później, podczas mistrzostw świata w Thunder Bay wraz z kolegami z reprezentacji zajął szóste miejsce w sztafecie. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1995/1996, który ukończył na dziewiątej pozycji. Pięciokrotnie plasował się w czołowej dziesiątce, najlepszy wynik osiągając 13 stycznia 1996 Štrbskim Plesie, gdzie był czwarty.

W zawodach w kombinacji startował do zakończenia sezonu 2001/2002, osiągając tylko jeden znaczący wynik: trzecie miejsce w klasyfikacji końcowej drugiej edycji Letniego Grand Prix w kombinacji norweskiej. W trzech konkursach indywidualnych dwukrotnie stawał na podium: 22 sierpnia 1999 w Wernigerode był trzeci, a trzy dni później w Oberhofie zajął drugie miejsce. W klasyfikacji generalnej wyprzedzili go tylko dwaj rodacy: Ronny Ackermann i Sebastian Haseney. Do 2001 wystąpił na wszystkich dużych imprezach międzynarodowych, najbliżej medalu będąc podczas mistrzostw świata w Lahti w 2001, gdzie wraz z kolegami z drużyny zajął czwarte miejsce w sztafecie. Indywidualnie najlepiej wypadł na mistrzostwach świata w Trondhiem w 1997, gdzie rywalizację zakończył na ósmej pozycji.

W Pucharze Świata w skokach narciarskich zadebiutował 1 stycznia 1991 w Garmisch-Partenkirchen, gdzie zajął 51. miejsce. Pierwsze i zarazem jedyne pucharowe punkty zdobył 28 marca 1993 w Planicy, gdzie zajął 11. miejsce na Bloudkovej Velikance. W klasyfikacji generalnej sezonu 1992/1993 zajął 50. miejsce. Startował także zawodach Pucharu Kontynentalnego najlepsze wyniki osiągając w sezonie 2000/2001, który ukończył na 127. pozycji z dorobkiem 26 punktów.

Przed sezonem 2018/2019 został asystentem trenera męskiej kadry reprezentacji Niemiec w skokach narciarskich[1].

Osiągnięcia w kombinacji

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
5. 17 lutego 1992   Albertville Sztafeta K-90/3x5 km[2] 1:23:36.6 h +4:45.4 min   Japonia
13. 14 lutego 1998   Nagano Gundersen K-90/15 km 41:21.1 min +2:35.2 min   Bjarte Engen Vik
6. 20 lutego 1998   Nagano Sztafeta K-90/4x5 km[3] 54:11.5 min +2:10.5 min   Norwegia
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
17. 18 lutego 1993   Falun Gundersen K-90/15 km 46:47.5 min +6:30.0 min   Kenji Ogiwara
3.  19 lutego 1993   Falun Sztafeta K-90/3x5 km[4] 1:19:25.7 h +8.30.5 min   Japonia
6. 10 marca 1995   Thunder Bay Sztafeta K-90/4x5 km[5] 56:20.2 min +7:07.8 min   Japonia
8. 22 lutego 1997   Trondheim Gundersen K-90/15 km 43:43.1 min +2.02.1 min   Kenji Ogiwara
6. 23 lutego 1997   Trondheim Sztafeta K-90/4x5 km[6] 52:18.0 min +3:06.2 min   Norwegia
15. 20 lutego 1999   Ramsau Gundersen K-90/15 km 37:04.8 min +4:10.1 min   Bjarte Engen Vik
6. 25 lutego 1999   Ramsau Sztafeta K-90/4x5 km[7] 49:34.2 min +2:37.9 min   Finlandia
24. 27 lutego 1999   Ramsau Sprint K-90/7.5 km 17:48.4 min +1:55.5 min   Bjarte Engen Vik
4. 20 lutego 2001   Lahti Sztafeta K-90/4x5 km[8] 48:54.1 min +53.5 s   Norwegia
15. 24 lutego 2001   Lahti Sprint K-116/7.5 km 19:40.3 min +10.0 s   Marko Baacke
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
3.  19 marca 1992   Vuokatti Indywidualnie K-90/15 km ? ?   Halldor Skard
2.  22 marca 1992   Vuokatti Sztafeta K-90/3x5 km[9] ? ?   Norwegia

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj

Miejsca na podium chronologicznie

edytuj
Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 21 stycznia 1993   Saalfelden am Steinernen Meer Gundersen K90/15 km ? 3. +2:03.3 min   Kenji Ogiwara

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj

Miejsca na podium chronologicznie

edytuj
Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 4 grudnia 1994   Lillehammer Gundersen K90/15 km ? 3. ?   Halldor Skard

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj

Miejsca na podium chronologicznie

edytuj
Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 22 sierpnia 1999   Wernigerode Gundersen K63/10 km ? 3. +36.6 s   Ronny Ackermann
2. 25 sierpnia 1999   Oberhof Sprint K120/5 km ? 2. +2.8 s   Ronny Ackermann

Osiągnięcia w skokach

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
34. 9 lutego 1992   Albertville Skocznia normalna indywidualnie 222.8 pkt -36.4 pkt   Ernst Vettori

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj

Miejsca na podium chronologicznie

edytuj

Deimel nigdy nie stał na podium indywidualnych zawodów Pucharu Świata.

Linki zewnętrzne

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Dominik Formela: Schuster poprowadzi ośmiu skoczków. skijumping.pl, 2018-05-15. [dostęp 2018-07-15].
  2. Skład drużyny: Hans-Peter Pohl, Jens Deimel, Thomas Dufter
  3. Skład drużyny: Matthias Looß, Ronny Ackermann, Thorsten Schmitt, Jens Deimel
  4. Skład drużyny: Thomas Dufter, Jens Deimel, Hans-Peter Pohl
  5. Skład drużyny: Thomas Dufter, Sven Koch, Jens Deimel, Thomas Abratis
  6. Skład drużyny: Jens Gaiser, Georg Hettich, Matthias Looß, Jens Deimel
  7. Skład drużyny: Jens Gaiser, Jens Deimel, Sebastian Haseney, Ronny Ackermann
  8. Skład drużyny: Marko Baacke, Jens Deimel, Ronny Ackermann, Sebastian Haseney
  9. Skład drużyny: Jens Deimel, Christian Dold, Christoph Braun