Jan Winczakiewicz
Jan Winczakiewicz, pseudonim „Cezary Lutecki” (ur. 6 marca 1921 w Kielcach, zm. 24 marca 2012 w Lailly-en-Val) – polski żołnierz, poeta, prozaik, dramaturg, krytyk literacki i teatralny; od 1945 mieszkał we Francji; laureat Nagrody Fundacji im. Kościelskich (1963), współpracownik miesięcznika „Kultura”, tygodnika „Wiadomości”, miesięcznika „Teatr”; tłumacz literacki, malarz; wolnomularz.
| Data i miejsce urodzenia |
6 marca 1921 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
24 marca 2012 |
| Narodowość |
polska |
| Dziedzina sztuki | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys
edytujW 1938 ukończył Gimnazjum im. Adama Asnyka w Kaliszu a następnie szkołę podchorążych w Szczypiornie. W czasie II wojny światowej uczestniczył w kampanii wrześniowej, a następnie walczył w Normandii w 1 Dywizji Pancernej gen. Stanisława Maczka; został ranny w bitwie pod Bredą (1944).
Po wojnie osiadł we Francji, której uzyskał obywatelstwo. Został pracownikiem Sekcji Polskiej Radia Francuskiego (ORTF) aż do emerytury (1974). Zajmował się również twórczością literacką, malarską. Tłumaczył literaturę hiszpańską, w tym poezje Federica Garcíi Lorki. W 1963 zdobył Nagrodę Fundacji im. Kościelskich. Swoje prace malarskie wystawiał w wielu krajach zachodniej Europy, w 1972 zdobył we Włoszech nagrodę Grand Premio Della Cita Eterna. Wydał także pisany z punktu widzenia Polaka przewodnik po Paryżu Polak zwiedza Paryż (1972).
W 1990 odwiedził Kalisz, w tamtejszym Klubie Międzynarodowej Prasy i Książki zorganizowano wystawę, a następnie aukcję jego prac, z której dochód artysta przeznaczył na renowację kaliskich cmentarzy. Zbiór jego poezji Wiersze przesiane opublikowała w 1992 redakcja tygodnika „Ziemia Kaliska”. W 1995 otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Miasta Kalisza.
Zmarł 24 marca 2012 w Lailly-en-Val; został pochowany na cmentarzu Les Champeaux w Montmorency pod Paryżem[1].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari[2]
- Krzyż Walecznych[3]
- Krzyż Komandorski Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (30 marca 1994)
Przypisy
edytuj- ↑ Katarzyna Karaś, Andrzej Mietkowski: Zmarł Jan Winczakiewicz. Wybitna postać powojennej emigracji. polskieradio.pl, 2012-03-27. [dostęp 2012-03-30]. (pol.).
- ↑ Grudziński 1990 ↓, s. 262.
- ↑ Grudziński 1990 ↓, s. 285.
Bibliografia
edytuj- Antoni Grudziński: Lista żołnierzy odznaczonych zestawiona na podstawie Dzienników Personalnych Naczelnego Wodza i Ministra Obrony Narodowej oraz Rozkazów Dziennych 1 Dywizji Pancernej. W: Stanisław Maczek: Od podwody do czołga. Wyd. III (I krajowe). Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1990.
- Jan Winczakiewicz: Andaluzja i Kastylia. Antologia poezji hiszpańskiej. Londyn: Oficyna Poetów i Malarzy, 1963.
- Sonety hiszpańskie. Spolszczył Jan Winczakiewicz. Londyn: Oficyna Poetów i Malarzy, 1965.
- Jan Winczakiewicz, Audycje polskie z Paryża – Archiwum Emigracji. Źródła i Materiały do Dziejów Emigracji Polskiej po 1939 roku, z. 3, Toruń 2000, s. 273.
- Jan Winczakiewicz, Z szuflady emigranta. Toruń: Biblioteka Uniwersytecka, 2001, 167, [3] s., tabl. 2.
- (fr) Gabriel Garçon, La radio française parle le polonais. Lille, Le Rayonnement Culturel Polonais, 1991.
