Jan Włoch
Jan Włoch SVD (ur. 27 sierpnia 1914 w Pączewie, zm. 21 września 1940 w Mauthausen-Gusen) – polski kleryk katolicki, Sługa Boży Kościoła katolickiego.
| Sługa Boży | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
27 sierpnia 1914 |
| Data i miejsce śmierci |
21 września 1940 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
19 maja 1940 |
Pochodził z ubogiej rolniczej rodziny. 29 sierpnia 1914 roku został ochrzczony, a do Pierwszej Komunii Świętej przystąpił 15 sierpnia 1926[1].
W 1928 roku wstąpił Niższego Seminarium Misyjnego Księży Werbistów w Górnej Grupie, a po zdaniu matury w 1937 roku wstąpił nowicjatu w Chludowie[1].
Po wybuchu II wojny światowej, 25 stycznia 1940, Niemcy internowali wszystkich przebywających w Domu Misyjnym duchownych i utworzyli obóz przejściowy dla zakonników i księży z okolicy. 19 maja złożył w trybie przyśpieszonym pierwsze śluby zakonne.
Aresztowany został 22 maja 1940 roku i przewieziony do Fortu VII w Poznaniu i dalej do hitlerowskiego obozu koncentracyjnego Dachau (KL) (zarejestrowany pod numerem 11088), a stamtąd 2 sierpnia do Mauthausen-Gusen (zarejestrowany pod numerem 7303)[1]. W obozie 8 września 1940 złożył drugie śluby zakonne[1].
Zmarł wyniszczony ciężką pracą i chorobami na placu apelowym.
Jest jednym z 122 Sług Bożych, wobec których 17 września 2003 roku rozpoczął się proces beatyfikacyjny drugiej grupy męczenników z okresu II wojny światowej. 23 kwietnia 2008 roku zamknięto proces rogatoryjny (diecezjalny etap procesu beatyfikacyjnego)[1].