Jan Brzozowski-Haluch
Jan Adam Haluch-Brzozowski (ur. 8 października 1883 w Siarach, zm. 17 grudnia 1941 we Lwowie) – kolejarz, polityk i przemysłowiec, pułkownik saperów Wojska Polskiego, poseł na Sejm III kadencji (1930-1935) oraz Prezydent Lwowa (1930-1931).
| |
 pułkownik saperów
| |
| Data i miejsce urodzenia |
8 października 1883 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
17 grudnia 1941 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
do 1921 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
szef oddziału |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
.png){kind=small}
Życiorys
edytujZ wykształcenia inżynier, absolwent politechniki we Lwowie (absolutorium – 1907, egzamin rządowy – 1911 zakończony uzyskaniem tytułu inżyniera). Po ukończeniu studiów pracował jako inżynier kolejowy w Krakowie. Podczas I wojny światowej został zmobilizowany do cesarskiej i królewskiej armii. W marcu 1915 roku, po zakończeniu oblężenia i kapitulacji Twierdzy Przemyśl, dostał się do rosyjskiej niewoli.
Od 1918 roku służył w Wojsku Polskim. W marcu 1919 roku, w stopniu podpułkownika, został szefem Oddziału III Kolejowego Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego. W lutym 1920 roku został szefem Szefostwa Kolejnictwa Polowego Naczelnego Dowództwa WP[1]. 11 czerwca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu podpułkownika, w wojskach kolejowych, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej[2]. Od 1 czerwca 1921 roku jego oddziałem macierzystym był 1 pułk wojsk kolejowych w Krakowie[3]. 14 maja 1921 roku został przeniesiony do rezerwy[4].
Zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów rezerwy kolejowych. Później przeniesiony do korpusu oficerów rezerwy inżynierii i saperów. W 1934 pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Kraków Miasto. Posiadał przydział do 1 batalionu mostów kolejowych w Krakowie[5].
Następnie pracował na kolei, pełniąc m.in. funkcję naczelnika wydziału Dyrekcji PKP we Lwowie i prezesa Lwowskiej Dyrekcji Kolejowej. Pod koniec lat 20. przeszedł do pracy w przemyśle naftowym, gdzie pełnił m.in. funkcję Wiceprezesa Związku Przemysłowców Naftowych a następnie prezesa Rady Nadzorczej Banku Naftowego.
W latach 1930–1935 zasiadał jako poseł w Sejmie RP z ramienia Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem, ponadto piastował urząd prezydenta miasta Lwowa od 5 czerwca 1930 do listopada 1931.
Informacja[6], jakoby w latach trzydziestych był prezesem Izby Przemysłowo-Handlowej w Warszawie jest błędna, ponieważ w tym czasie zasiadał w Izbie Przemysłowo-Handlowej we Lwowie[7]. Zaś prezesem Izby warszawskiej był Czesław Klarner.
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (8 kwietnia 1921)
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1922)[8]
Przypisy
edytuj- ↑ Regina Czarnecka, Organizacja Sztabu Generalnego WP (Naczelnego Dowództwa WP) w latach 1918-1921, Biuletyn Wojskowej Służby Archiwalnej Nr 26 z 2003.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 26 z 14 lipca 1920 roku, poz. 656.
- ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 369, 570.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 4 czerwca 1921 roku, s. 1027.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34, s. 163, 689.
- ↑ Baza Biblioteki Sejmowej
- ↑ Zarządzenie Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 30 marca 1929 r. w sprawie mianowania radców do Izby Przemysłowo-Handlowej we Lwowie (Monitor Polski 1929 Nr 82, poz. 185).
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 23.
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- „Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej” pod red. Jacka M. Majchrowskiego. Warszawa 1994
- Jan Haluch-Brzozowski w: bazie polskich parlamentarzystów Biblioteki Sejmowej