Jan Bobola (1557–1604)

Ojciec; Hieronim Bobola (1521-1561) – dowódca zamku w Niedzicy, dzielny obrońca przed natarciem wojsk Jana Zapoli, dziedzic Strachociny, Zmiennicy – dóbr koło Sanoka. Jego matką jego Katarzyna Bobola.

Jan uczestniczył w protestach ziemian przemyskich, (8 maja 1587 r. w Wiszni i 21 stycznia 1597 r. w Przemyślu) Kształcił się w Jezuickiej Akademii w Wilnie w latach 1592—1594 i należał do Kongregacji Mariańskiej (akademickiej). Po ukończeniu studiów w Akademii, osiadł przy rodzicach. Uzyskał godność cześnika sandomierskiego.

Po Hieronimie Strachocinę odziedziczył Jan w 1582 r. w dożywocie. Otrzymał w dzierżawę wieś królewską Krościenko Wyżne i Krościenko Niżne z folwarkami. Zmarł w 1604 r.

Z żoną z Zofią Mleczko (córką Jakuba Mleczki pozostawił syna Jana Bobolę, który kształcił się w Wilnie (1592-1594) i Remigiana Bobolę (zm. 1617), osiadłego koło Sanoka, uczestnika 1 maja 1617 pospolitego ruszenia ziemian sanockich.

Był poetą, świadczą o tym, opracowane przez niego wiersze okolicznościowe;

• Na prymicję alumna seminarium papieskiego w Wilnie, Franciszka Sucholewskiego
• Na zgon ks. Alberta Radziwiłła oraz
• Z powodu ślubu starosty żmudzkiego, Jerzego Chodkiewicza.

W latach 1592—1596, gdy studiował w Akademii teologię, jezuita Wojciech Rościszewski, (z Borkowa w woj. płockim), nawiązał z Janem przyjaźń i pod jego imieniem, wydał swe dzieło polemiczne, przeciw Andrzejowi Wolanowi.

• Ks. Jan Popłatek T. J.:Błogosławiony Andrzej Bobola, ŻYCIE – MĘCZEŃSTWO – KULT, KRAKÓW 1936