Jakub Rogowicz

Urodził się w Kaliszu jako syn Jana Rogowicza i Antoniny z Amlerskich. Jego żoną była Maria Zawadzka (1841–1939). Mieli czworo dzieci: córkę Jadwigę (1878–1971) oraz trzech synów, Wacława (1879–1960), Jana Antoniego (1881–1945) i Stefana (1891–1946)^[1].

W 1856 ukończył Wyższą Szkołę Realną w Kaliszu. Był absolwentem Akademii Medyko-Chirurgicznej w Warszawie. Jako lekarz wziął udział w powstaniu styczniowym, a następnie wyjechał do Berlina, gdzie praktykował u twórcy patologii komórkowej, prof. Rudolfa Virchowa. Następnie przez cztery lata był asystentem i ordynatorem kliniki położniczej w Szpitalu Dzieciątka Jezus przy placu Wareckim w Warszawie. 28 stycznia 1868 wraz z Henrykiem Bernhardtem otworzył Zakład Leczniczy dla Kobiet d-rów Rogowicza i Bernharda przy Alejach Ujazdowskich 14, będący pierwszą prywatną kliniką położniczą w Warszawie. W 1873 wraz z Karolem Bennim założył tygodnik "Medycyna" i był redaktorem tego czasopisma. Wraz z rodziną mieszkał we własnej, wybudowanej dla niego w 1879 roku, trzypiętrowej kamienicy z ogrodem, przy ul. Nowogrodzkiej 26 w Warszawie, a później na parterze budynku prowadził przeniesioną z Alei Ujazdowskich klinikę dla kobiet^[2]. Był członkiem Towarzystwa Lekarskiego w Warszawie. Uchodził za filantropa^[3]. Zmarł nagle 25 listopada 1896 roku. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 71-5-1/2)^[4].

Kamienica Rogowicza przy Nowogrodzkiej z czasem została sprzedana i stała się budynkiem czynszowym. Budowla przetrwała do 1939 kiedy to uszkodziły ją bombardowania, reszta budynku spłonęła podczas powstania warszawskiego, a w 1953 dokonano rozbiórki pozostałości budynku. Obecnie w miejscu kamienicy znajduje się hotel Novotel Warszawa Centrum^[5].