Język dalmatyński

martwy język romański

Język dalmatyńskiwymarły język z grupy romańskiej (podgrupa italoromańska), używany w średniowieczu w kilku miastach na wybrzeżu Dalmacji: Dubrownik (dalmat.: Ragusa), Split (Spalato), Zadar (Zara) i Trogir (Trau) oraz na wyspach: Cres (dalmat.: Crepsa), Krk (Vikla) i Rab (Arba), a także w jednej miejscowości w obecnej CzarnogórzeKotorze (Cattaro).

Viklasun, Ragusan
Obszar

Chorwacja (Dalmacja), Czarnogóra (Kotor)

Liczba mówiących

język wymarły w 1898

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
UNESCO 6 wymarły
Kody języka
ISO 639-1 ro
ISO 639-2 roa
ISO 639-3 dlm
IETF dlm
Glottolog dalm1243
Występowanie
Ilustracja
Miasta i wyspy, gdzie mówiono w języku dalmatyńskim
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Słownik języka dalmatyńskiego
w Wikisłowniku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Do końca XVI wieku wyszedł nieomal z użycia, wyparty przez język wenecki i język chorwacki, jedynie na wyspie Krk przetrwał aż do 10 czerwca 1898, kiedy zmarł ostatni użytkownik tego języka – Tuone Udaina. Dalmatyński posiadał dwie grupy dialektów: południowe – raguzańskie i północne – wiklańskie. Najbardziej zbliżony był do języka istriockiego.

Linki zewnętrzne

edytuj