Józef Lubomirski (wojewoda czernihowski)

Ten artykuł dotyczy wojewody czernihowskiego. Zobacz też: Inne osoby o tym imieniu i nazwisku.

Józef Lubomirski herbu Szreniawa bez Krzyża (ur. 1676 w Czernichowie^[1], zm. 11 czerwca 1732 w Przeworsku) – właściciel Przeworska i Jarosławia, od 1720 starosta cieszkowski, od 1726 wojewoda czernihowski, senator, generał wojsk saskich i polskich.

Józef Lubomirski

Szreniawa bez Krzyża
Rodzina	Lubomirscy herbu Szreniawa bez Krzyża
Data i miejsce urodzenia	1676 Czernihów
Data i miejsce śmierci	11 czerwca 1732 Przeworsk
Ojciec	Stanisław Herakliusz Lubomirski
Matka	Elżbieta Denhoff
Żona	Katarzyna Bełżycka Teresa Mniszech
Dzieci	Stanisław Lubomirski Antoni Lubomirski Anna

Był synem Stanisława Herakliusza Lubomirskiego oraz jego drugiej żony Elżbiety z Denhoffów, bratem Teodora i bratem przyrodnim Elżbiety Sieniawskiej. W 1705 wysłała go siostra do Paryża celem uzupełnienia edukacji^[2]. W latach 1705–1706 uczył się on w tamtejszym kolegium jezuickim. W 1711 r. żoną jego została Katarzyna Bełżecka (zm. 1713). W 1720 Józef sprzedał Michałowi Urbańskiemu dobra w Cisnej wniesione przez nią w posagu.

W 1715 drugą żoną została Teresa Mniszech herbu własnego (1690–1746). Z tego małżeństwa na świat przyszło troje dzieci. Synowie: Antoni Lubomirski – właściciel Boguchwały i Przeworska i Stanisław Lubomirski – marszałek wielki koronny oraz córka Anna Lubomirska (1720–1763) wydaną za mąż za Wacława Rzewuskiego hetmana wielkiego koronnego.

Zmarł w 1732 r. Spoczął w podziemiach kaplicy Bożego Grobu przy bazylice kolegiackiej w Przeworsku^[3].