Józef Lanikiewicz
Józef Lanikiewicz[a] (ur. 10 marca 1847 w Stanisławowie, zm. 2 marca 1920 w Przemyślu) – powstaniec styczniowy, urzędnik.
.jpg) Józef Lanikiewicz (przed 1911) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
urzędnik |
| Odznaczenia | |
  
| |
a.jpg)
Życiorys
edytujUrodził się w 1847 w Stanisławowie[1]. Był synem Aleksandra, radcy sądowego[1]. Uczył się w Gimnazjum św. Anny w Krakowie i C. K. Gimnazjum Franciszka Józefa we Lwowie[1]. W wieku 16 lat brał udział w powstaniu styczniowym 1863, walcząc na obszarze ziemi lubelskiej[2][1]. Dosłużył stopnia sierżanta strzelców pieszych III oddziału[3].
Potem podjął pracę urzędnika w administracji[1]. Od 1872 do 1877 był zatrudniony w Żywcu, Kosowie i Kołomyi[1]. Od 1877 do 1879 sprawował stanowisko burmistrza Śniatynia[1]. Od 1879 do 1882 był komisarzem starostwa c. k. powiatu kołomyjskiego, od 1883 do 1887 komisarzem starostwa c. k. powiatu przemyskiego, w 1889 komisarycznym burmistrzem w Stanisławowie[1]. Od 1890 do 1895 był starostą c. k. powiatu żółkiewskiego[1]. Od 1896 do 1897 był wiceprezydentem C. K. Rady Szkolnej Krajowej[1]. Od 1897 do 1910 sprawował stanowisko starosty c. k. powiatu przemyskiego z tytułem radcy dworu[2][1]. Do tego czasu był też w Przemyślu przewodniczącym C. K. Rady Szkolnej Okręgowej i komisarzem rządowym Kasy Oszczędności[4]. Pod koniec urzędowania w Przemyślu został inspektorem starostw[2]. Od 1909, gdy zachorował, obowiązki kierownika starostwa pełnił Adam Grabowski[2]. W 1910 Lanikiewicz został przeniesiony w stan spoczynku i z tego okazji otrzymał tytuł wiceprezydenta namiestnictwa[2]. Od 1910 do 1911 był wiceprezydentem Namiestnictwa we Lwowie, od 1912 do 1914 kierownikiem tymczasowego zarządu Dobromila[2]. Po rozwiązaniu rady gminnej w Przemyślu jako emerytowany radca od 28 stycznia do 5 listopada 1914 pełnił funkcję komisarycznego burmistrza Przemyśla (formalnie tymczasowy kierownik spraw gminnych), odchodząc z funkcji już podczas I wojny światowej[2][5]. Następnie wycofał się z życia publicznego pozostając jedynie przewodniczącym Klubu Przemyskiego[3].
Otrzymał tytuł honorowego obywatelstwa miast Śniatyn, Kołomyja, Stanisławów, Żółkiew[6][7][3].
Był żonaty z Teklą z domu Łysykowską (1850-1933). Miał córkę Janinę (1881-1920)[8]. On sam zmarł po długiej chorobie 2 marca 1920 w Przemyślu[3][1]. Został pochowany na cmentarzu Głównym w Przemyślu[1].
Odznaczenia
edytujaustro-węgierskie
Uwagi
edytuj- ↑ W ewidencji urzędników Austro-Węgier był określany w języku niemieckim jako „Josef Lanikiewicz”.
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g h i j k l m Józef Lanikiewicz. pbp.webd.pl. [dostęp 2022-04-26].
- ↑ a b c d e f g Ustąpienie starosty powstańca. „Nowości Illustrowane”. Nr 50, s. 2-3, 10 grudnia 1910.
- ↑ a b c d † Śp. Józef Lanikiewicz. „Ziemia Przemyska”. Nr 19, s. 1, 7 marca 1920.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1910. Lwów: 1910, s. 588, 895.
- ↑ Przesilenie w ratuszu Przemyskim. „Nowości Illustrowane”. Nr 9, s. 18, 28 lutego 1914.
- ↑ a b c Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1910. Wiedeń: 1910, s. 888.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1910. Lwów: 1910, s. 43.
- ↑ Z karty żałobnej. „Ziemia Przemyska”. Nr 3, s. 3, 8 stycznia 1920.
- ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1910. Wiedeń: 1910, s. 140.