Józef Kasznica
Józef Kasznica (ur. 20 maja 1834 w Dynowie, zm. 7 października 1887 we Lwowie)[1][2]– profesor encyklopedii prawa i prawa kanonicznego w Szkole Głównej w Warszawie, w Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk prawnych | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Profesura | |
| Uczelnia | |
| Dziekan Wydziału Prawa UW | |
,_26_Rakowicka_street,_Krak%C3%B3w,_Poland.jpg)
Życiorys
edytujUrodził się 20 maja 1834 w Dynowie w Galicji jako syn Wincentego, prawnika i działacza w Rzeczypospolitej Krakowskiej oraz Agnieszki z Panków. Początkowo uczęszczał do gimnazjum w Rzeszowie, a następnie do Gimnazjum św. Anny w Krakowie (do 1850). Studia prawnicze rozpoczął na Uniwersytecie Jagiellońskim, a kontynuował w Wiedniu do 1860, gdy uzyskał doktorat[1]. Bezskutecznie ubiegał się o katedrę na UJ i podjął pracę w Prokuratorii Skarbu w Wiedniu. W 1862 wyjechał do Paryża, gdzie został współpracownikiem biura Hôtelu Lambert. W tymże roku otrzymał tam propozycję objęcia katedry encyklopedii prawa w nowo powstałej Szkole Głównej w Warszawie[1] zachowując obywatelstwo austriackie na mocy reskryptu cesarskiego z 7 czerwca 1869 roku. Od 1865 wykładał także prawo kanoniczne. W 1866 mianowany profesorem nadzwyczajnym.
Po likwidacji Szkoły Głównej w 1869 objął tę samą katedrę w Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim. Ponieważ od profesorów posiadających stopnie naukowe zagraniczne wymagano, aby postarali się o stopień doktorski na którymś z uniwersytetów rosyjskich, przedstawił i obronił w 1872 roku w Petersburgu rozprawę doktorską "O istocie prawa" Od 1876 do wyjazdu z Warszawy był dziekanem Wydziału Prawa[1]. Mimo lojalności wobec władz (które nagrodziły go orderami i tytułem rzeczywistego radcy stanu), środowisko rosyjskie w uczelni nie sprzyjało mu, co wpłynęło na jego wyjazd i objęcie w 1886 we Lwowie katedry prawa kanonicznego[3]. Także w 1887 był wiceprzewodniczącym I Zjazdu Prawników i Ekonomistów Polskich w Krakowie[1].
Zmarł 7 października 1887 we Lwowie[4]. Został tymczasowo pochowany na cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie. 9 listopada odbył się pogrzeb na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[5]. Został pochowany w grobie rodzinnym obok ojca[6].
Z małżeństwa z Izabellą Trębicką miał dwóch synów: Stanisława, profesora prawa UP i Kazimierza, także prawnika (zginął tragicznie w Tatrach w 1925). Ponadto miał cztery niezamężne córki: Zofię, Paulinę, Marię i Izabellę.
Wybrane prace
edytuj- O chorobach społecznych (1870)
- O stosunku prawoznawstwa do innych nauk (1875)[7]
- Przyczynek do encyklopedii prawa (1875)
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e [bez autora]. Kronika krajowa i zagraniczna. † Józef Kasznica. „Dziennik Łódzki”. Rok IV (nr 226), s. 2, 1887-10-11. Antoni Chomętowski (red.). Łódź: Stefan Kossuth. ISSN 1898-3111. [dostęp 2016-03-04].
- ↑ Józef Kasznica Kurier Lwowski 1887 nr 279 s. 4
- ↑ Dr. Józef KarsznicaKurier Lwowski 1886 nr 199 s. 2-3
- ↑ Józef Kasznica Kurier Lwowski 1887 nr 280 s. 5
- ↑ Przywiezienie zwłok ś.p. Józefa Karsznicy Czas 1887 nr 257 z 10 listopada s. 3
- ↑ Kronika. Zwłoki ś.p. Józefa Kasznicy Czas 1887 nr 252 z4 listopada s. 2
- ↑ Józef Kasznica, O stosunku prawoznawstwa do innych nauk : przyczynek do encyklopedyi prawa [online], polona.pl [dostęp 2019-08-05].
Bibliografia
edytuj- Stanisław Tarnowski Józef Kasznica: wspomnienie pośmiertne Kraków 1887 [1]
- Fryderyk Zoll Józef Kasznica urodz.w Dynowie w sanockiem w maju 1834r zmarł we Lwowie dnia 7 października 1887 roku Kraków 1887 [2]
- Dzieła Józefa Kasznicy w bibliotece Polona