ISO/IEC 2022

Ten artykuł od 2023-02 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

ISO 2022 formalnie ISO/IEC 2022 – standard ISO kodowania znaków^[1] — odpowiednikiem normy ECMA ECMA-35, standardu ANSI X3.41 i japońskiej normy przemysłowej JIS X 0202^[2]. Pochodzi z 1971 roku, ostatnio został zmieniony w 1994 roku^[2].

Schemat kodowania ISO/IEC 2022 jest zazwyczaj schematem kodowania znaków o zmiennej długości, który wykorzystuje jeden lub więcej bajtów lub dwa bajty na znak.^{[potrzebny przypis]}

Zestawy kodów w ISO 2022:

• ISO-2022-JP – standardów kodowania japońskich znaków katakana^[3], odpowiednik: JIS X 0201-1976, JIS X 0208-1978, JIS X 0208-1983
• ISO-2022-JP-1 – standardów kodowania japońskich znaków^[4][5],
• ISO-2022-JP-2 – standardów kodowania japońskich znaków^[5],
• ISO-2022-JP-3 – standardów kodowania japońskich znaków^[5],
• ISO-2022-JP-2004 – standardów kodowania japońskich znaków^[5],
• ISO-2022-KR – standard kodowania znaków koreańskich^[6],
• ISO-2022-CN – standard kodowania znaków chińskich^[6],
• ISO-2022-CN-EXT – standard kodowania znaków chińskich^[6],