Horst Seefeld

Zdał egzamin maturalny. Kształcił się w zawodzie spedytora i pracował w nim do 1955 roku. W 1947 wstąpił do Socjaldemokratycznej Partii Niemiec. Działał w regionalnym zarządzie SJD „Falken” (grupy uczniowskiej SPD). We władzach federalnych młodzieżówki Jusos objął funkcje wiceprzewodniczącego i sekretarza, szefował też oddziałowi w Badenii-Wirtembergii. Od 1955 był organizatorem struktur SPD w Karlsruhe, a od 1968 do 1969 liderem partii w powiecie Bruchsal. Od 1955 do 1967 należał do różnych komitetów we władzach partii, a w latach 1967–1969 pozostawał sekretarzem prasowym federalnego ministerstwa transportu. W latach 1964–1969 należał do rady gminy Lengsdorf (dzielnica Bonn). Od 1976 do 1980 przewodniczył radzie Sieci Ruchu Europejskiego Niemcy, należał też do krajowych władz oddziału Unii Europejskich Federalistów^[2][3][4].

Od 1969 do 1980 sprawował funkcję deputowanego Bundestagu trzech kadencji. Nieprzerwanie od 1970 zasiadał w Parlamencie Europejskim, w 1979 i 1984 uzyskiwał mandat europosła w wyborach bezpośrednich. W latach 1984–1989 był jego wiceprzewodniczącym. Przystąpił do grupy socjalistycznej, od 1979 do 1984 i od 1986 do 1989 należał do jej prezydium. Został przewodniczącym Komisji ds. Transportu (1979–1984), a także członkiem m.in. Komisji ds. Kwestii Politycznych oraz Komisji ds. Instytucjonalnych^[5]. Po odejściu z Europarlamentu przyznano mu honorowe członkostwo. Od 1989 do 2006 pracował jako doradca w różnych europejskich organizacjach zajmujących się kwestiami transportu, w tym IRU^[4].

Był żonaty, miał dwoje dzieci. Zamieszkał w Bretten, gdzie zmarł w swoim domu. Został odznaczony m.in. Krzyżem Zasługi I Klasy Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec, odznaką Mérite Européen, a także kilkoma medalami niemieckich organizacji związkowych^[4].