Heinrich Finck

Wychowywał się i zdobył wykształcenie w Polsce^[1][2], jako chłopiec przypuszczalnie był około 1460 roku śpiewakiem kapeli królewskiej w Krakowie^[1]. W 1482 roku przebywał w Lipsku, gdzie studiował na tamtejszym uniwersytecie^[1][2]. W latach 1489–1491 ponownie przebywał w Krakowie^[1]. Około 1492 roku opuścił Polskę i szukał zajęcia na różnych dworach europejskich, obecny był m.in. na Węgrzech i w Wiedniu^[1]. Na przełomie 1494 i 1495 roku przypuszczalnie przebywał w Torgau, następnie wrócił do Polski^[1]. Od 1498 do 1501 roku był śpiewakiem na dworze wielkiego księcia Aleksandra Jagiellończyka w Wilnie, następnie po jego wyborze na króla przebywał do 1505 roku na dworze w Krakowie^[1][2]. Identyfikowany jest ze wspominanym w księgach rachunkowych z tego okresu kantorem dworskim Henrykiem Finckiem^[1]. Odbywał liczne podróże z dworem po Litwie i Małopolsce, obecny był m.in. w Trokach, Grodnie, Wilnie, Brześciu Litewskim, Mielniku i Lublinie^[1].

W latach 1510–1514 był kapelmistrzem na dworze księcia Ulryka w Stuttgarcie^[1][2]. Między 1514 a 1516 rokiem przebywał na dworze cesarskim w Augsburgu lub Innsbrucku^[1]. Następnie związał się z dworem kardynała Matthäusa Langa, po objęciu przez niego arcybiskupstwa w Salzburgu w 1519 roku został zaangażowany jako kompozytor do kapeli katedralnej^[1][2]. W 1527 roku został kapelmistrzem arcyksięcia i późniejszego cesarza Ferdynanda I Habsburga w Wiedniu^[1][2]. Zmarł w wiedeńskim klasztorze benedyktynów^[1].

Jego stryjecznym wnukiem był kompozytor Hermann Finck^[2].

Z jego twórczości zachowało się 113 utworów, nie wszystkie w stanie kompletnym^[2]. Skomponował m.in. 7 mszy, 40 motetów, fragmenty ordinarium missae, 28 hymnów łacińskich, 38 pieśni, ponadto pisał utwory instrumentalne^[1][2]. Kompozycje Fincka zachowały się w licznych XVI-wiecznych zbiorach, także polskich (m.in. tabulatura Jana z Lublina)^[1].

Wczesne kompozycje Fincka mają formę 3- lub 4-głosową, opartą na równonutowych cantus firmus^[1]. Utwory późniejsze cechują się szerokim wykorzystaniem techniki imitacyjnej, stosowany jest w nich 5-, 6- i 7-głos^[1]. Przypisuje mu się wprowadzenie do Polski elementów stylu niderlandzkiego, według Adolfa Chybińskiego wywarł wpływ na twórczość Sebastiana z Felsztyna^[1].

• Heinrich Finck – nuty tego kompozytora dostępne w bibliotece cyfrowej Choral Public Domain Library (ChoralWiki)
• Heinrich Finck – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project