Gunnar Berg

Urodził się w St. Gallen w Szwajcarii w duńsko-szwedzkiej rodzinie^[3]. W wieku 12 lat przeprowadził się wraz z rodzicami do Danii, gdzie rozpoczął lekcję gry na fortepianie^[1]. W 1936 roku zaczął studiować kontrapunkt u Knuda Jeppesena^[1]. Od 1938 do 1948 roku uczył się gry na fortepianie u Hermana Davida Koppela i Elisabeth Jürgens^[2], studiował także teorię muzyki u Herberta Rosenberga^[1]. W 1948 roku wyjechał do Paryża, gdzie choć podjął studia w École normale de musique de Paris u Arthura Honeggera, szybko uległ jednak wpływom Oliviera Messiaena i zainteresował się serializmem^[1][2][3]. Od 1952 roku był uczestnikiem Międzynarodowych Letnich Kursów Nowej Muzyki Darmstadcie^[2]. W 1958 roku wrócił do Danii, gdzie zajął się propagowaniem muzyki awangardowej^[1]. Organizował liczne odczyty i koncerty, występując wspólnie ze swoją żoną, pianistką Béatrice Berg^[3].

Awangardowa twórczość Berga nie spotkała się wśród duńskiej krytyki ze zrozumieniem. W 1980 roku zdruzgotany tym faktem kompozytor opuścił ojczysty kraj i osiedlił się w Szwajcarii^[1][3].

W swojej twórczości posługiwał się techniką serialną, był pierwszym duńskim kompozytorem, który napisał utwór z wykorzystaniem tej techniki kompozytorskiej (Suita na wiolonczelę, 1950)^[1]. W muzyce Berga widoczne są wpływy twórczości Messiaena, Weberna, Stockhausena i Bouleza^[2].

(na podstawie materiałów źródłowych^[1][2])