Gordon Banks

Gordon Banks (ur. 30 grudnia 1937 w Sheffield, zm. 12 lutego 2019^[2] w Stoke-on-Trent) – angielski piłkarz występujący jako bramkarz. Mistrz świata z 1966, uczestnik MŚ 70.

Gordon Banks

Gordon Banks (1970)
Data i miejsce urodzenia	30 grudnia 1937 Sheffield
Data i miejsce śmierci	12 lutego 2019 Stoke-on-Trent
Wzrost	183 cm[1]
Pozycja	bramkarz
Kariera juniorska
Lata Klub 1953 Millspaugh 1953 Rawmarsh Welfare 1953–1958 Chesterfield FC
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1958–1959 Chesterfield FC 23 (0) 1959–1967 Leicester City 293 (0) 1967–1973 Stoke City 194 (0) 1967 → Cleveland Stokers (wyp.) 7 (0) 1971 → Hellenic FC (wyp.) 3 (0) 1977 Fort Lauderdale Strikers 37 (0) 1977–1978 → St Patrick’s Athletic (wyp.) 1 (0) W sumie: 558 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1961  Anglia U-23 2 (0) 1963–1972  Anglia 73 (0) W sumie: 75 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1979–1980 Telford United
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

W reprezentacji Anglii rozegrał 73 mecze, w tym 9 na MŚ. W 35 spotkaniach nie stracił bramki. Banks w bramce jest tak pewny jak nasze pieniądze w Banku Angielskim – napisał dziennik The Times po półfinałowym meczu mistrzostw świata w 1966, wygranym przez Anglię z Portugalią 2:1. W czterech pierwszych meczach Anglii w finałach MŚ 1966 nie puścił gola. Został pokonany dopiero w półfinale z Portugalią – i to strzałem Eusébio z karnego (zaliczył 443 minuty na boisku w finałach bez straty gola). Potem był finał, wygrana z RFN i Order Imperium Brytyjskiego otrzymany z rąk królowej Elżbiety II.

Banks uchodził za najlepszego bramkarza na świecie. Nadano mu pseudonim „Bank of England”. Jego znakiem firmowym była bluza w żółtym kolorze. W 1970 na Mistrzostwach Świata w Meksyku bronił w trzech meczach grupowych, a jego interwencja po strzale głową Pelégo uznana została „paradą stulecia”. W 1968 zdobył brązowy medal mistrzostw Europy. Bronił wyjątkowo prosto, nie wykonywał niepotrzebnie efektownych padów, najważniejsza była skuteczność, a nie styl.

Musiał zakończyć karierę w 1972 po tym, jak w wypadku drogowym (jego ford mustang wpadł w ciężarówkę) prawie stracił wzrok w prawym oku. Pojechał potem na rok do USA i grał w Fort Lauderdale Strikers. Tylko tam chcieli ślepego bramkarza – wspomina w autobiografii.

W grudniu 2015 poinformował, że zdiagnozowano u niego raka jelita.