Goździeniowiec piękny

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Clavulinopsis, Clavariaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozowali w 1868 r. Miles Joseph Berkeley i Moses Ashley Curtis nadając mu nazwę Clavaria laeticolor. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1965 r. R.H. Petersen, przenosząc go do rodzaju Clavulinopsis^[1].

Synonimów nazwy naukowej ma ponad 20. Niektóre z nich^[2]:

Nazwę polską podał Władysław Wojewoda w 2003 r^[3].

Owocnik

W kształcie prostej lub zgiętej pałeczki o wysokości 1,5–6 cm i grubości 1–5 mm, czasami zwężający się ku podstawie. Wierzchołek jest tępy lub ostro zakończony. Powierzchnia sucha, gładka, jaskrawa, barwy cytrynowożółtej, złotożółtej, pomarańczowożółtej. Starsze owocniki blakną. Wierzchołek często ciemniejszy – pomarańczowy. Owocniki występują zazwyczaj w niewielkich i dość luźnych kępkach, rzadziej pojedynczo^[4].

Miąższ

Jasnożółty, cienki, bez wyraźnego smaku i zapachu^[4].

Cechy mikroskopowe

Zarodniki białe, o rozmiarach 4,5–7 × 3,5–5,5 μm, półokrągłe, lub (częściej) o nieregularnym kształcie, gładkie z wyrostkiem o długości 1,5–2 μm. Podstawki 4-zarodnikowe. W strzępkach brak sprzążek. Powierzchnia owocnika pod wpływem KOH barwi się na żółto-zielono lub zielono^[4].

Podano jego występowanie w Ameryce Północnej, Europie i Japonii. Jest tu szeroko rozprzestrzeniony^[5].

Rośnie na ziemi, w lasach liściastych i iglastych. Owocniki wytwarza latem i jesienią^[4].

Jest kilka podobnych gatunków goździeniowców. Goździeniowiec piękny charakteryzuje się żywymi, wyrazistymi kolorami, inne występujące w Polsce są nie tak jaskrawe. Podobny goździeniowiec wrzecionowaty (Clavulinopsis fusiformis) tworzy większe i bardziej zbite kępy owocników, często zrośnięte podstawami. Ponadto goździeniowiec piękny jest łagodny w smaku, a g. wrzecionowaty zazwyczaj jest gorzki, a roztwór KOH nie zmienia barwy w kontakcie z jego powierzchnią^[6].