Gindestylowany napój alkoholowy, którego charakterystyczny smak pochodzi od szyszkojagód jałowca pospolitego.

Koktajl Bee's Knees z ginem, miodem i sokiem z cytryny

Po destylacji powinien zawierać 35% – 40% alkoholu[1]. Dry gin i London dry gin to jego dwa najpopularniejsze rodzaje.

Zazwyczaj jest mieszany z innymi napojami, by złagodzić cierpki i gorzki smak. Jest jednym z najbardziej popularnych napojów alkoholowych używanych do drinków. Uznawany za alkohol dający się mieszać ze wszystkim, najczęściej z tonikiem (gin z tonikiem), ew. sokiem (napojem) cytrynowym lub pomarańczowym (tzw. Gin Collins). Natomiast gin wymieszany z wermutem daje w efekcie martini[2].

Historia

edytuj

Gin powstał w XVII w. w dawnych Niderlandach (dzisiaj: Holandia i część Belgii) pod nazwą Jenever (Genever / Genièvre). Popularność zyskał zaś w Anglii, pod skróconą nazwą Gin, dokąd dotarł głównie za sprawą Wilhelma III[3]. Jest znakomitym aperitifem. Początkowo, z racji bardzo liberalnych przepisów dotyczących wytwarzania, jednoznacznie kojarzony jako najtańszy alkohol dla najniższych sfer. Renomę zyskał pod koniec XVIII w. Gin z tonikiem uważany jest za napój, który pozwolił Brytyjczykom zająć i utrzymać Indie. Wszystko dzięki chininie zawartej w toniku, która chroniła żołnierzy przed malarią[4].


Przypisy

edytuj
  1. gin, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2022-02-01].
  2. Gin wódka pachnąca jałowcem jej historia, przepisy na drinki i koktajle z ginem oraz ciekawostki [online], 29 października 2020 [dostęp 2022-08-27] (pol.).
  3. Bluecoat Gin History of Gin [online], web.archive.org, 13 lutego 2009 [dostęp 2022-08-27] [zarchiwizowane z adresu 2009-02-13].
  4. Did you know that malaria spawned the gin and tonic? [online], Office for Science and Society [dostęp 2022-08-27] (ang.).