Feliks Rudomski
Feliks Rudomski, ps. „Rud” (ur. 17 maja 1912 w Płocku, zm. 10 lipca 2000 w Warszawie) – polski śpiewak operowy (bas) i pedagog.
| |
| Imię i nazwisko |
Feliks Rudomski |
|---|---|
| Pseudonim |
Rud |
| Data i miejsce urodzenia |
17 maja 1912 |
| Data i miejsce śmierci |
10 lipca 2000 |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód |
solista operowy, pedagog |
| Aktywność |
od 1936 |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys
edytujUrodził się 17 maja 1912 w Płocku jako syn Leona[1].
Kariera po II wojnie światowej
edytuj19 listopada 1944 i 26 listopada 1944 wystąpił obok innych wykonawców jako wokalista w dwóch konspiracyjnych porankach muzycznych, zorganizowanych w mieszkaniu Tadeusza Paciorkiewicza w Ursusie-Czechowicach, gm. Skorosze. Wykonał on wówczas pieśń Paciorkiewicza na baryton z fortepianem pt. Ostatnia wieczerza z akompaniamentem kompozytora[2].
W roku 1945 prowadził klasę śpiewu solowego i uczył zasad muzyki w Ludowym Instytucie Muzyki w Płocku, który założyli wraz z Tadeuszem Paciorkiewiczem w marcu 1945[3].
W latach 1948–1962 był solistą w Państwowej Operze w Warszawie[4], potem w Państwowym Zespole Ludowym Pieśni i Tańca „Mazowsze”, natomiast od 1959 w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie.
Od roku 1962 pracował jako pedagog i wokalista w Teatrze Wielkim, w latach 1962–1982 starszy wykładowca w Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie[5]. W latach 1973–1977 prowadził klasę śpiewu solowego w Państwowej Szkole Muzycznej II stopnia im. Józefa Elsnera w Warszawie.
19 stycznia 1955 na wniosek Ministra Kultury i Sztuki został odznaczony Medalem 10-lecia Polski Ludowej[6]. 15 lipca 1997 na wniosek Wojewody Warszawskiego został odznaczony (wraz z żoną Wandą) Medalem za Długoletnie Pożycie Małżeńskie[1].
Był mężem Wandy z Sadkowskich (1918–1999)[7].
Zmarł w Warszawie, spoczął obok żony na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 12-1-17)[7].
Główne role operowe
edytujŹródło: portal e-teatr.pl[4]
Wszystkie role w Operze Warszawskiej:
- Wesele Figara Mozarta (1949) – Antonio
- Straszny Dwór Moniuszki (1949) – Skołuba[8]
- Eugeniusz Oniegin Czajkowskiego (1950) – Zarecki
- Cyganeria Pucciniego (1950) – Alcindor
- Halka Moniuszki (1953) – Dziemba
- Czterech gburów Wolfa-Farrariego (1954) – Maurizio
- Jolanta Czajkowskiego (1955) – Bertran
- Dama pikowa Czajkowskiego (1955) – Narumow
- Lohengrin Wagnera (1956) – Rycerz brabancki
- Faust Gounoda (1956) – Brander
- Madame Butterfly Pucciniego (1957) – Wuj Bonzo
- Aida Verdiego (1958) – Król
- Borys Godunow Musorgskiego (1960) – Bojar
- Salome Richarda Straussa (1961) – Izraelita V[9]
Przypisy
edytuj- ↑ a b M.P. z 1997 r. nr 69, poz. 679 - odznaczenie osób, które przeżyły 50 lat w jednym związku małżeńskim.
- ↑ File:Program Poranku Koncertowego - Ursus.png - Wikimedia Commons [online], commons.wikimedia.org [dostęp 2017-11-18] (ang.).
- ↑ Archiwa Państwowe - Bazy Danych. [dostęp 2009-10-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-03)]. (pol.).
- ↑ a b Baza e-teatr
- ↑ Feliks Rud-Rudomski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2023-12-04].
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki wskazany jako Rud-Rudomski Feliks.
- ↑ a b Cmentarz Stare Powązki: FRANCISZEK BERNARD KUHNL, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-19].
- ↑ Obiekty - Archiwum Teatr Wielki [online], archiwum.teatrwielki.pl [dostęp 2021-01-12].
- ↑ Obiekty - Archiwum Teatr Wielki [online], archiwum.teatrwielki.pl [dostęp 2018-10-09] (pol.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Feliks Rudomski na zdjęciach w bibliotece Polona