Feliks Chiczewski

Był synem Franciszka i Anny z domu Peaulté. Absolwent Akademii Handlowej w Antwerpii, kursu dla Wyższej Administracji przy Uniwersytecie Warszawskim. W 1919 wstąpił do polskiej służby zagranicznej, pełniąc szereg funkcji – konsula w Gałaczu (1920–1922), konsul/kierownik konsulatu w Bukareszcie (1922–1928), pracownik poselstwa w Brukseli (1928–1934), pracownik Departamentu Administracyjnego MSZ (1934–1935), pracownik Biura Personalnego MSZ (1935–1936), konsul/kier. konsulatu/konsul gen. w Lipsku (1936–1939), gdzie został internowany. Pełniąc funkcję w Lipsku odegrał niebagatelną rolę w wydarzeniu z 27 na 28 października 1938, gdy udzielił w willi konsulatu schronienia 1300 Żydom w czasie realizacji przez nazistów tzw. Polenaktion, czyli deportacji polskich Żydów z terytorium Niemiec.

Z ramienia władz polskich pełnił opiekę nad uchodźcami we Francji (1940) w ramach funkcji konsula w Tuluzie, był też przewodniczącym Komitetu Pomocy Polakom oraz prezesem PCK we Francji.

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (11 lipca 1946)^[1]
• Złoty Krzyż Zasługi (9 listopada 1932)^[2]

W 2000 roku na parkanie przed willą byłego polskiego konsulatu generalnego w Lipsku zawisła tablica przypominająca po polsku i po niemiecku o odważnym czynie polskiego konsula w nocy z 27 na 28 października 1938. Na kanwie tego wydarzenia reżyser Jacek Kubiak w 2016 zrealizował film dokumentalny pt. „Zapomniany sprawiedliwy konsul Feliks Chiczewski 1889–1972”.

• Rocznik służby zagranicznej RP, MSZ Warszawa 1938.
• Barbara Cöllen: 70 lat temu polski konsul pokrzyżował plany nazistów, DW 30.10.2008, [1].
• Jarosław Durka: Rumunia w latach 1923–1924 w opiniach polskiego dyplomaty Feliksa Chiczewskiego, [w:] Polska i Rumunia – związki historyczne i kulturowe – przeszłość i dzień dzisiejszy, Materiały z sympozjum, Suceava 2011, s. 65–84.