FIS Ladies Grand Prix 2002

Do 1998 roku Międzynarodowa Federacja Narciarska nie organizowała żadnych konkursów kobiecych^[1]. Zdarzało się jednak, że skoczkinie startowały w roli przedskoczków w zawodach mężczyzn lub występowały jako zawodniczki, ale nie były klasyfikowane^[2][3]. W styczniu 1998 w Sankt Moritz odbyły się nieoficjalne mistrzostwa świata juniorek, które są uznawane za pierwsze międzynarodowe zawody kobiece^[4]. W marcu tego samego roku odbyły się natomiast pierwsze seniorskie zawody kobiet pod egidą Międzynarodowej Federacji Narciarskiej – dwa konkursy Pucharu Kontynentalnego w Schönwaldzie^[5][1]. W kolejnym sezonie po raz pierwszy zorganizowano FIS Ladies Grand Tournee, będący pierwszym międzynarodowym cyklem zawodów kobiet, rozgrywanym przez Międzynarodową Federację Narciarską^[6].

Spośród zawodniczek startujących w FIS Ladies Grand Prix w 2002 roku, dwadzieścia pięć brało udział w poprzedniej – trzeciej edycji turnieju. Wśród zawodniczek sklasyfikowanych w pierwszej dwudziestce poprzedniej edycji, na stracie zabrakło tylko jedenastej Karli Keck, dwunastej Yoshiko Kasai, osiemnastej Elizabeth Szotyori (Stany Zjednoczone) i dziewiętnastej Cariny Hils (Niemcy). W FIS Ladies Grand Prix 2001 zwyciężyła Daniela Iraschko, drugie miejsce zajęła Henriette Smeby, a trzecie Eva Ganster^[7]. W edycji z 2002 roku zabrakło Sandry Kaiser, zwyciężczyni pierwszej edycji turnieju^[8][9].

W poprzednich edycjach turnieju dwukrotnie zwyciężała Daniela Iraschko (2000, 2001) i raz jej rodaczka Sandra Kaiser (1999). Austriaczka Eva Ganster dwukrotnie stawała na podium klasyfikacji łącznej turnieju (druga w 2000 roku, trzecia w 2001). Latem także był rozgrywany turniej na podobieństwo FLGP - FIS Sommer Ladies Tournee, latem 2001 roku odbyła się pierwsza edycja tego turniej. Zwyciężyła Daniela Iraschko, przed Evą Ganster i Ayumi Watase.

Przed rozpoczęciem FIS Ladies Grand Prix 2002 podany został oficjalny program serii treningowych, próbnych i konkursowych oraz innych wydarzeń bezpośrednio związanych z turniejem. Poniższa tabela przedstawia szczegółowy wykaz tych wydarzeń, zgodny z pierwotnym planem organizacji turnieju^[10].

Zasady obowiązujące w FIS Ladies Grand Tournee są takie same, jak podczas zawodów Pucharu Świata, czy Pucharu Kontynentalnego^[11].

Do klasyfikacji generalnej FIS Ladies Grand Prix zaliczane były noty punktowe zdobyte przez zawodniczki podczas konkursów.

Skoki oceniane były w taki sam sposób, jak podczas zawodów Pucharu Świata, czy Pucharu Kontynentalnego. Za osiągnięcie odległości równej punktowi konstrukcyjnemu zawodniczka otrzymywała 60 punktów. Za każdy dodatkowy metr uzyskiwała dodatkowo 2 punkty, natomiast za każdy metr poniżej punktu K – minus 2 punkty. Ponadto, styl skoku i lądowania podlegał ocenie przez pięciu sędziów wybranych przez FIS, którzy mogli przyznać maksymalnie po 20 punktów. Dwie skrajne noty (najwyższa i najniższa) nie wliczane były do noty końcowej^[12].

Konkursy FIS Ladies Grand Prix w 2002 przeprowadzone zostały na czterech skoczniach narciarskich – Bibergschanze w Saalfelden, Baptist-Kitzlinger-Schanze w Breitenbergu, Große Ruhestein w Baiersbron oraz Adlerschanze w Schönwaldzie. Wszystkie obiekty były skoczniami normalnymi.

Głównymi dyrektorami konkursów w ramach FIS Ladies Grand Tournee byli kolejno: Adi Eder, Alois Uhrmann, ponownie Alois Uhrmann, Bischoff Fritz i Uli Gasche. Sędzią technicznym podczas wszystkich zawodów turnieju był Austriak Johannes Vouk^{[17][18][19][20][21]}, a jego asystentami byli kolejno: w dwóch konkursach w Breitenbergu – Walter Vogel^[18][19], w Baiersbronn – Wilfried Birkenstamm^[20], a w Schönwaldzie – Uli Forner^[21].

W poniższej tabeli znajduje się zestawienie wszystkich sędziów, którzy oceniali styl skoków podczas konkursów FIS Ladies Grand Prix 2002 wraz z zajmowanymi przez nich miejscami na wieży sędziowskiej.

Pierwszy z konkursów indywidualnych, przeprowadzony w ramach FIS Ladies Grand Prix, odbył się na obiekcie normalnym w Saalfelden. W pierwszej serii konkursowej dwóm zawodniczkom udało się osiągnąć odległość powyżej, bądź równą punktu konstrukcyjnego, umieszczonego na 85 metrze. Pierwszą która tego dokonała, była skacząca z numerem 29 Anette Sagen, która skoczyła na 90,5 metra. Trzy metry dalej lądowała Daniela Iraschko, co okazało się najdalszą odległością całego konkursu. Notę łączną powyżej 100 punktów uzyskały jeszcze tylko cztery zawodniczki: Ayumi Watase (101,0 punktów), Helena Olsson (107,5 punktu), Henriette Smeby (110,0 punktów) i Eva Ganster (110,5 punktu). Po pierwszej serii liderką była Iraschko, z jedenastoma punktami przewagi nad Sagen, i dwudziestoma dwoma punktami nad trzecią Evą Ganster.

Jako pierwsza w serii finałowej, skok 80 metrowy oddała Helena Olsson, która skoczyła 85,0 metrów. Dzięki temu skokowi awansowała na trzecią pozycję w klasyfikacji łącznej konkursu. Odległościowo lepszy rezultat osiągnęła Sagen (89,5 m) i Iraschko (91,5 m). Prowadząca po pierwszej serii Austriaczka, dzięki najlepszemu skokowi w drugiej serii, utrzymała prowadzenie i powiększyła przewagę nad drugą Sagen, z jedenastu do szesnastu i pół punktu. Na trzecim miejscu ze stratą czterdziestu jeden punktów, uplasowała się Szwedka Helena Olsson.

Podczas zawodów było słonecznie, a temperatura wynosiła –2,5 °C^[17].

Drugimi zawodami rozegranymi w ramach FIS Ladies Grand Prix był konkurs indywidualny w Breitenbergu. W pierwszej serii trzem zawodniczkom udało się, uzyskać odległość powyżej punktu konstrukcyjnego, umieszczonego na 75 metrze. Pierwszą która tego dokonała, była skacząca z 39 numerem Helena Olsson - uzyskała odległość 75,0 metrów. Skacząca tuż po niej Anette Sagen, skoczyła 3 metry dalej. Natomiast pół metra gorszy rezultat uzyskała Daniela Iraschko, jednak uzyskała nieco lepsze noty sędziowskie niż Sagen. Po pierwszej serii na prowadzeniu była Iraschko, przed Sagen i Ganster.

W serii finałowej, pięciu zawodniczkom udało się uzyskać odległość powyżej 75 metrów. Pierwsza, która tego dokonała, była trzynastoletnia Ann-Kathrin Reger. Odległościowo lepsze rezultaty uzyskały, tylko trzy zawodniczki : Anette Sagen (80,0 m), Helena Olsson (80,5 m) i Daniela Iraschko (83,5 m). Wynik Austriaczki był o metry lepszy, niż rekordowy rezultat z października 1999 roku Yūty Watase, jednak rekordy należące do kobiet nie są uznawane^[14][15]. Zawody wygrała prowadząca po pierwszej serii Daniela Iraschko, drugie miejsce ze stratą 9,1 punktu zajęła Anette Sagen, a trzecie Helena Olsson (15,1 punktu straty).

Podczas konkursu było pogodnie^[18].

Trzecią konkurencją czwartej edycji FIS Ladies Grand Prix były zawody drużynowe na skoczni normalnej w Breitenbergu, które odbyły się 3 lutego. W konkursie wystartowało dziesięć drużyn - osiem reprezentacji narodowych i dwie drużyny mieszane. Po pierwszej kolejce skoków, na prowadzeniu była reprezentacja Japonii. Najdalej skoczyła Rieko Kanai, która uzyskała 71,5 metra. Tuż za Japonkami znajdowały się dwie ekipy Niemiec. Najdalej w drugiej kolejce – 72 metry – skoczyła reprezentantka Austrii, Magdalena Kubli. Na prowadzeniu pozostała ekipa japońska. W trzeciej turze najdłuższy skok oddała Eva Ganster (Austria), która uzyskała o trzy metry lepszy rezultat niż wcześniej wspomniana Kubli. Reprezentantka Japonii Ayumi Watase, uzyskała tylko pół metra gorszy rezultat od Ganster, w wyniku czego reprezentacja Japonii utrzymała się na prowadzeniu. W ostatniej grupie pierwszej serii najdalej skoczyła Daniela Iraschko (77,5 m), dzięki czemu Austriaczki wyszły na pozycję lidera. Skok o 5,5 metra krótszy oddała Jessica Jerome, co pozwoliło awansować pierwszej drużynie mieszanej na drugie miejsce. Na trzecie miejsce, spadły Japonki ponieważ nieco gorszy skok oddała Izumi Yamada.

Najdłuższym skokiem piątej kolejki okazały się 73,0 metry Rieko Kanai, co pozwoliło reprezentacji Japonii awansować na drugą pozycję. Osiem i pół metra bliżej od Kanai lądowała Verena Floss, dzięki czemu Austria pozostała liderem konkursu. W szóstej kolejce najdalej skoczyła Magdalena Kubli, która uzyskała 75,0 metrów. Pięć i pół metra krócej skoczyła reprezentantka Niemiec, Ulrike Gräßler. W przedostatniej - siódmej kolejce najdalej skoczyła Austriaczka Eva Ganster. Po siódmej kolejce za prowadzącymi Austriaczkami, na drugim miejscu plasowały się Niemki, które z przewagą siedmiu i trzech dziesiątych punktu, wyprzedzały mieszaną drużynę Słowenek i Amerykanek. W ostatniej, ósmej kolejce a zarazem w całym konkursie, najdalej skoczyła reprezentantka Austrii, Daniela Iraschko (80,5 m), która w nieoficjalnej klasyfikacji indywidualnej zajęła pierwsze miejsce. Dzięki temu reprezentacja Austrii utrzymała pierwsze miejsce w końcowej klasyfikacji zawodów. Na drugim miejscu uplasowała się pierwsza reprezentacja Niemiec, a na trzecim mieszana drużyna Słowenii i Stanów Zjednoczonych, jednak startowała ona poza konkurencją. W związku z powyższym na trzecim miejscu ulokowała się reprezentacja Norwegii.

Podczas konkursu było słonecznie.^[19].

Trzy dni po konkursie drużynowym w Breitenbergu, przeprowadzony został trzeci indywidualny konkurs FLGP, na skoczni Große Ruhestein (K-85) w Baiersbronn. W pierwszej serii trzem zawodniczkom udało się uzyskać odległość powyżej punktu konstrukcyjnego, umieszczonego na 85 metrze. Najdalej skoczyła Daniela Iraschko i Anette Sagen (85,5 m). Drugą odległość serii uzyskała Helena Olsson (85,0 m), jednak dzięki bardzo dobrym notom za styl, plasowała się przed wcześniej wspomnianymi zawodniczkami. Na prowadzeniu po pierwszej serii była Olsson, o 1,5 punktu przed Ganster i o dwa punkty przed Sagen.

W serii finałowej wystartowało dwadzieścia dziewięć zawodniczek, spośród których siedemnaście osiągnęło odległość 70 metrów, natomiast cztery osiągnęły odległość powyżej punktu konstrukcyjnego umieszczonego na 85 metrze. Pierwszą, która tego dokonała, była Eva Ganster, która uzyskała 85,0 metrów. Rezultat ten został poprawiony przez trzecią zawodniczkę pierwszej serii, Anette Sagen (86,0 m). Prowadząca po pierwszej serii Szwedka Helena Olsson, uzyskała o trzy metry lepszy rezultat niż wcześniej wspomniana Norweżka. Zwyciężczynią konkursu została zatem Olsson, a na kolejnych stopniach podium stanęły Iraschko i Sagen.

Podczas konkursu temperatura powietrza wynosiła +0,5 °C^[20].

Ostatni konkurs FIS Ladies Grand Prix 2002 przeprowadzono 9 lutego na skoczni Adlerschanze w Schönwaldzie. Pierwsza zawodniczką która uzyskała rezultat 70 metrowy była Angelika Kühorn (71,0 m). Niemka pozostawała na pierwszej pozycji aż do skoku 12. zawodniczki konkursu, Michaeli Schmidt, która skoczyła 75,0 metrów, dzięki czemu została nową liderką konkursu z przewagą 12,5 punktu nad drugą w klasyfikacji Kühorn. Dwanaście kolejnych zawodniczek, nie zdołało uzyskać rezultatu powyżej 75 metrów, dopiero skacząca z numerem 24. Izumi Yamada wylądowała na 79 metrze, dzięki czemu wyszła na 9,5 punktowe prowadzenie. Japonka utrzymywała się na prowadzeniu przez trzy kolejne skoki. Startująca z 28. numerem Austriaczka Eva Ganster uzyskała 88,0 metrów, przy dziewiętnasto punktowych notach za styl, co pozwoliło jej objąć prowadzenie z dużą przewagą ponad 20 punktów. Skacząca po niej Szwedka Helena Olsson lądowała 4 metry dalej, jednak dzięki słabszym notom za styl została sklasyfikowana ex aequo z Austriaczką Ganster. Ostatnia zawodniczka - Anette Sagen również uzyskała rezultat 90 metrowy (90,5 metra), jednak podobnie jak Szwedka dostała gorsze noty za styl. Po pierwszej serii pierwsze miejsce zajmowała Eva Ganster ex aequo z Heleną Olsson, a trzecie miejsce przypadało Anette Sagen.

Druga seria została przerwana, w związku z upadkiem Szwajcarki Rosemarie Wenk. Wyniki po pierwszej serii, zostały uznane za wyniki ostateczne^[22].

Podczas zawodów było pochmurno, temperatura wynosiła 5 °C i wiał południowo-zachodni wiatr^[21].

Poniżej znajduje się końcowa klasyfikacja FIS Ladies Grand Prix 2002 po przeprowadzeniu czterech konkursów. Łącznie, w tej edycji FIS Ladies Grand Prix sklasyfikowanych zostało 41 zawodniczek z dziewięciu państw^[9].

Poniższa tabela zawiera składy wszystkich dziewięciu reprezentacji, które uczestniczyły w FIS Ladies Grand Prix 2002. W nawiasie obok nazwy kraju podana została liczba zawodniczek z poszczególnych państw. W tabeli przedstawiono wyniki zajmowane przez zawodniczki we wszystkich konkursach oraz miejsca w poprzedniej edycji turnieju.