Ewa Wanat

polska dziennikarka radiowa i telewizyjna

Ewa Agnieszka Wanat (ur. 29 sierpnia 1962 w Poznaniu, zm. 13 grudnia 2023[1] w Berlinie) – polska dziennikarka radiowa i telewizyjna, w latach 2003–2012 redaktorka naczelna radia Tok FM, a w latach 2013–2015 redaktorka naczelna i dyrektorka programowa Polskiego Radia RDC.

Ewa Wanat
Ilustracja
Ewa Wanat (2014, fot. Anna Janowska)
Data i miejsce urodzenia

29 sierpnia 1962
Poznań

Data i miejsce śmierci

13 grudnia 2023
Berlin

Przyczyna śmierci

rak trzustki

Miejsce spoczynku

cmentarz Miłostowo w Poznaniu

Zawód, zajęcie

dziennikarka

Alma Mater

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu,
Uniwersytet Ludwika i Maksymiliana w Monachium

Stanowisko

redaktor naczelna

Pracodawca

Tok FM (2003–2012),
RDC (2013–2015)

Rodzice

Kazimiera Nogajówna, Włodzimierz Saar

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi

Życiorys

edytuj

Ewa Wanat była córką Kazimiery Wanat, jej ojczymem był Andrzej Wanat, a ojcem biologicznym Włodzimierz Saar[2][3][4].

Studiowała polonistykę na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz niemiecki jako język obcy i teatroznawstwo na Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium[5]. Jako studentka była w grupie tak zwanych dzieci Teatru Ósmego Dnia, w 1983 brała udział w spektaklu „Raport z oblężonego miasta”, w 1984 w „Cuda i mięso”.

W 1990 znalazła się w zespole tworzącym Radio S Poznań (dzisiejsze Radio Eska) – reporterka, didżejka, autorka reportaży i programów publicystycznych, wydawczyni programu. Współpracowała z lokalnym dodatkiem Gazety Wyborczej, pisząc recenzje teatralne. Od 1994 współpracowała z TVP Poznań jako reporterka, autorka i prowadząca programy publicystyczne, równolegle realizowała filmy dokumentalne i reportaże dla TVP1 i TVP2 (między innymi o Gustawie Herlingu-Grudzińskim, Teatrze Ósmego Dnia, teatrze Biuro Podróży), adaptowała dla telewizji spektakle teatralne, na przykład „Carmen Funebre” teatru Biuro Podróży i kilkanaście spektakli prezentowanych na Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym Malta w Poznaniu dla Studia Teatralnego TVP2.

W połowie lat 90. XX wieku głośnym echem w mediach odbiła się jej prowokacja polegająca na wielogodzinnym przejeżdżaniu poznańskich ulic autem zgłoszonym policji jako kradzione (akcja miała na celu unaocznienie dramatycznej bezradności, a nawet bezczynności policji wobec prawdziwych złodziei)[6]. W 1997 roku tworzyła i przez kilka miesięcy kierowała redakcją informacji i publicystyki w poznańskiej Telewizji WTK. Była wydawcą serwisów informacyjnych Radia Plus w Poznaniu. Od 2000 roku prowadziła własną firmę reklamową i producencką – współtworzenie kampanii reklamowych, realizacja programów telewizyjnych, produkcja spektakli teatralnych dla festiwalu Malta.

Od stycznia 2003 do kwietnia 2012 była redaktorką naczelną Tok FM[7]. Na antenie Tok FM prowadziła programy: Kochaj się długo i zdrowo (razem z Andrzejem Depką), Zmiana mentalności (razem ze Zbigniewem Miłuńskim), Subiektyw i Mediacje. Pod jej kierownictwem Radio Tok FM otrzymało tytuł Stacji Roku 2008 w plebiscycie miesięcznika Media&Marketing. Była wśród 100 najbardziej wpływowych Polaków tygodnika Wprost w 2011 roku.

Od września 2012 do marca 2013 prowadziła cykl Kobiecy punkt widzenia, który był emitowany w ramach porannego pasma TVP2 – Pytanie na śniadanie. Od 5 listopada 2012 do 29 kwietnia 2013 razem z Andrzejem Depką, prowadziła poniedziałkową audycję Kochaj się w Radiowej Jedynce.

Od 1 maja 2013[8] do 14 września 2015 była redaktorką naczelną i dyrektorką programową Polskiego Radia RDC. W tej samej stacji od września 2013 do maja 2015 razem z Andrzejem Depką prowadziła wtorkowy program Depko i Wanat o seksie, była też gospodynią piątkowego Poranka RDC. We wrześniu 2015 została zwolniona dyscyplinarnie z radia RDC[9]. W lutym 2016 sąd pracy orzekł, że dyscyplinarne zwolnienie Ewy Wanat z funkcji dyrektorki i redaktorki naczelnej RDC było niewłaściwe[10]. Ewa Wanat wytoczyła kolejny proces RDC o pełne odszkodowanie za trzymiesięczny okres wypowiedzenia, który wygrała w sądzie II instancji w 2018[11].

W 2015 wspólnie z Rafałem Betlejewskim i Tomaszem Stawiszyńskim założyła radio Medium Publiczne w ramach projektu o tej samej nazwie, tworzonego przez zespół dziennikarzy zawodowych i obywatelskich, ekspertów oraz działaczy społecznych[12].

Jest współautorką – z Andrzejem Depką – książki „Chuć, czyli normalne rozmowy o perwersyjnym seksie” (2012)[13], autorką zbioru wywiadów „Biało-Czarna” (2016)[14] oraz autorką książki „Deutsche nasz. Reportaże berlińskie” (2018)[15], za którą otrzymała nagrodę im. Beaty Pawlak[16].

Zmarła 13 grudnia 2023 w Berlinie w wieku 61 lat z powodu choroby nowotworowej (rak trzustki)[1][17]. Pochowana została w tzw. lesie pamięci na cmentarzu Miłostowo w Poznaniu[18].

Nagrody i wyróżnienia

edytuj
  • trzykrotnie nominowana (wraz z zespołem Radia Tok FM) do Nagrody im. Dariusza Fikusa w kategorii „twórca mediów”[5]
  • trzykrotnie nominowana do nagrody im. Andrzeja Woyciechowskiego[19]
  • dwukrotnie nominowana do nagrody Mediów Niptel
  • laureatka Nagrody Hiacynta 2010 „za dziennikarstwo otwarte, odważne, pełne otwartości na problemy społeczne”
  • Człowiek Mediów miesięcznika Brief (2010)
  • Złoty Krzyż Zasługi „za zasługi w działalności na rzecz rozwoju wolnych mediów w Polsce” (2013)[20]
  • Maneo und Tolerantia Award w 2015[21]
  • Nagroda im. Beaty Pawlak za książkę „Deutsche nasz. Reportaże berlińskie”[16]

Przypisy

edytuj
  1. a b Nie żyje Ewa Wanat. Miała 61 lat, „onet.pl”, 13 grudnia 2023.
  2. [wywiad z Ewą Wanat] Grzegorz Sroczyński: Kobieta czołg mdleje. wyborcza.pl, 10 lipca 1012. [dostęp 2015-09-15].
  3. FilmPolski.pl, „FilmPolski” [dostęp 2016-11-22].
  4. Wanat. Molestowana w domu [online], wyborcza.pl [dostęp 2019-03-27] (pol.).
  5. a b Ewa Wanat. Tok FM. [dostęp 2010-09-19]. [martwy link]
  6. [wywiad Beaty Komornickiej-Nowak z Ewą Wanat] Kompetentni w zamieszaniu. [w:] wyborcza.pl / Duży Format [on-line]. Agora SA, 9 marca 2009. [dostęp 2015-09-15].
  7. Ewa Wanat odchodzi z Tok FM. Press.pl, 26 kwietnia 2012. [dostęp 2015-09-15].
  8. Małgorzata Wyszyńska: Ewa Wanat będzie naczelną Radia dla Ciebie. Press.pl, 19 lutego 2013. [dostęp 2015-09-15].
  9. jsch: Ewa Wanat dyscyplinarnie zwolniona z Polskiego Radia RDC. Onet.pl, 14 września 2015. [dostęp 2015-09-15].
  10. Siedlecka Ewa, Ewa Wanat wygrała w sądzie pracy [online], 18 lutego 2016.
  11. Ewa Wanat wygrała proces z Polskim Radiem RDC dot. zwolnienia, dostanie dwie zaległe pensje [online], 26 marca 2019.
  12. Ruszyło radio Medium Publiczne. „Chcemy dyskutować, wspólnie wątpić i myśleć” – radio, Ewa Wanat, Rafał Betlejewski, Medium Publiczne | media2.pl [online], media2.pl [dostęp 2017-11-23] (pol.).
  13. Chuć, czyli normalne rozmowy o perwersyjnym seksie [online], lubimyczytac.pl [dostęp 2018-10-15].
  14. Biało-Czarna [online], lubimyczytac.pl [dostęp 2018-10-15].
  15. Deutsche nasz. Reportaże berlińskie [online], swiatksiazki.pl [dostęp 2018-10-15].
  16. a b Maciej Grzenkowicz, Nagroda im. Beaty Pawlak 2018 dla Ewy Wanat za reportaże „Deutsche nasz” [online], Gazeta Wyborcza, 11 października 2018 [dostęp 2018-10-15].
  17. Joanna Rokicka, Znana dziennikarka dostała trzy miesiące życia. "Wykryto u niej raka z przerzutami wszędzie" [online], dziennik.pl, 15 grudnia 2023 [dostęp 2024-01-06] (pol.).
  18. Ewa Wanat spoczęła na cmentarzu bez grobów. Odczytano słowa z jej pamiętnika [online], Fakt24.pl, 29 stycznia 2024 [dostęp 2024-01-29] (pol.).
  19. Edycja 2015 Nagrody Radia ZET im. Andrzeja Woyciechowskiego. Radio Zet. [dostęp 2015-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].
  20. M.P. z 2013 r. poz. 852.
  21. MANEO- und Tolerantia-Awards 2015: Awards 2015 für herausragendes Engagement. Maneo, 2015-08-31. [dostęp 2015-11-08]. (niem.).

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj