Emil Szlechter
Emil Henryk Szlechter, także Emile H. Szlechter (ur. 14 stycznia 1906 we Lwowie, zm. 14 stycznia 1995 w Paryżu) – polsko-francuski prawnik pochodzenia żydowskiego, adwokat, znawca tzw. prawa klinowego (praw antycznych Bliskiego Wschodu).
| Data i miejsce urodzenia |
14 stycznia 1906 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
14 stycznia 1995 |
| Zawód, zajęcie |
prawnik |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujWczesne życie
edytujUrodził się we Lwowie, w rodzinie malarza pokojowego Jakuba oraz Adeli[1]. Miał starszego brata Emanuela (1904-1943) – autora szlagierów, scenarzysty, pisarza, satyryka i aktora[2].
W 1926 ukończył Państwowe Gimnazjum nr V im. Stefana Żółkiewskiego we Lwowie, a następnie Wydział Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie (1930)[3]. Po odbyciu kilkuletniej aplikacji adwokackiej, ok. 1936/1937 wpisany został na listę adwokatów Izby Adwokackiej we Lwowie i uruchomił kancelarię adwokacką przy ul. Akademickiej we Lwowie. Prowadził ją do sierpnia 1939.
II wojna światowa
edytujZmobilizowany tuż przed II wojną światową, znalazł się we wrześniu 1939 w Rumunii[4], skąd dotarł do Francji. Walczył w wojnie z III Rzeszą jako żołnierz polskiej 1 Dywizji Grenadierów we Francji. Ranny w walkach pod Honskirch, zaś po bitwie pod St. Die dostał się do niewoli. Po wyjściu na wolność przedostał się do Tuluzy[5]. Od 1943 działał w strukturach Polskiej Organizacji Walki o Niepodległość „Monika”[3]. W 1944 mianowany podporucznikiem. W kwietniu 1945 odznaczony został przez Prezydenta RP Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami.
W czasie wojny stracił całą rodzinę: żonę z dziećmi, braci Emanuela i Maurycego oraz siostrę Różę Marię, którzy prawdopodobnie zostali zamordowani we Lwowie w trakcie Holocaustu.
Okres powojenny
edytujPo wojnie pozostał we Francji, w 1949 uzyskał francuskie obywatelstwo[5]. Od 1945 zajmował się naukowo badaniami prawa Starożytnego Bliskiego Wschodu. W 1947 opublikował rozprawę o spółce w prawach starożytnego Bliskiego Wschodu, Grecji i Rzymie[6]. W kolejnych latach tłumaczył na język francuski i komentował tzw. prawa klinowe – sumeryjskie, asyryjskie, akadyjskie, babilońskie, m.in. Kodeks Ur-Nammu, Kodeks z Esznunny, Kodeks Hammurabiego. Stał się jednym z najwybitniejszych znawców praw sumeryjskich, asyryjskich i babilońskich[7].
Zmarł w Paryżu 14 stycznia 1995. Spoczywa na cmentarzu Montparnasse, obok drugiej żony H.V. Beuer-Szlechter[8].
Przypisy
edytuj- ↑ A. Redzik, Emil Henryk Szlechter (1906–1995) – w dwudziestą rocznicę śmierci, „Palestra” 2015, nr 1-2, s. 216.
- ↑ A. Redzik, Emil Henryk Szlechter (1906–1995) – w dwudziestą rocznicę śmierci, „Palestra” 2015, nr 1-2, s. 215-217.
- ↑ a b A. Redzik, Emil Henryk Szlechter (1906–1995) – w dwudziestą rocznicę śmierci, „Palestra” 2015, nr 1-2, s. 215-223.
- ↑ Polscy uchodźcy w Rumunii 1939–1947. Dokumenty z Narodowych Archiwów Rumunii, część pierwsza, Warszawa– Bukareszt 2013, s. 592.
- ↑ a b The Three Lives of the Polish War Hero Emile H. Szlechter. [dostęp 2015-02-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-10)].
- ↑ E. Szlechter, Le contrat de societe en Babylonie, en Grèce et a Rome: etude de droit comparé de l’antiquité, préf. de M. Georges Boyer, Librairie du Recueil Sirey, Paris 1947.
- ↑ G. Cardascia, In memoriam. Emile Szlechter (1906–1995), „Revue historique de droit français et étranger”, Vol. 73, No. 1, 1995, s. 157–158.
- ↑ A. Redzik, Emil Henryk Szlechter (1906–1995) – w dwudziestą rocznicę śmierci, „Palestra” 2015, nr 1-2, s. 223.
Bibliografia
edytuj- R. Beuer-Tajovsky, The Three Lives of the Polish War Hero Emile H. Szlechter
- G. Cardascia, In memoriam. Emile Szlechter (1906–1995), „Revue historique de droit français et étranger”, Vol. 73, No. 1, 1995, s. 157–158.
- A. Redzik, Emil Henryk Szlechter (1906–1995) – w dwudziestą rocznicę śmierci, „Palestra” 2015, nr 1-2, s. 215-223.