Emil Hachulski
Emil Hachulski z d. Burek, krypt. Mill (ur. 17 października 1920, zm. 1995) – archeolog i dyplomata, 1969–1974 ambasador PRL w Kenii, 1980–1982 w Tanzanii.
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Ambasador PRL w Kenii | |
| Okres |
od 4 lipca 1969 |
| Przynależność polityczna | |
| Małżonek | |
| Poprzednik |
Henryk Leśniewski (chargé d’affaires) |
| Następca | |
| Ambasador PRL w Tanzanii | |
| Okres | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Pochodził z rodziny chłopskiej Walentego Burka. W 1938 rozpoczął studia archeologiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Kontynuował je, uczestnicząc w tajnych kompletach. W 1949 został członkiem Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. W 1949–1951 pracował jako asystent-stażysta w Katedrze Archeologii Polski UJ[1]. W 1952 na podstawie pracy Kultura prapolska na Dolnym Śląsku uzyskał stopień doktora filozofii w zakresie archeologii. W tym samym roku przeniósł się na stanowisko adiunkta w Instytucie Archeologii Uniwersytetu Wrocławskiego. Tam wszedł w skład Kierownictwa Badań nad Początkami Państwa Polskiego, uczestnicząc w wykopaliskach archeologicznych m.in. w Krakowie - Nowej Hucie, gdzie pełnił funkcję zastępcy kierownika zespołu[2]. W 1956–1957 pracował w Muzeum Archeologicznym w Krakowie.
W 1957 ukończył Studium Dyplomatyczne UJ i rozpoczął pracę w korpusie dyplomatycznym. Początkowo skierowany na stanowisko sekretarza ambasady w Rangunie. W 1964–1966 pełnił funkcję chargé d'affaires w Demokratycznej Republice Konga. Następnie objął stanowisko kierownika departamentu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych oraz funkcję członka komisji spraw zagranicznych w Komitecie Centralnym ZSL. 16 marca 1969 został powołany na stanowisko ambasadora nadzwyczajnego i pełnomocnego w Kenii[3]. Funkcję tę pełnił do 1974. W 1980–1982 ambasador nadzwyczajny w Tanzanii, akredytowany w Zambii, Madagaskarze, Somalii i Mozambiku[4]. W 1990 przeszedł na emeryturę.
W 1961–1990 funkcjonował w grupie kontaktów informacyjnych Służby Bezpieczeństwa pod krypt. Mill[5].
Był żonaty z Renatą Hachulską, również archeolożką.
Publikacje
edytuj- 1951: Ozdoby wczesnohistoryczne na Śląsku Dolnym
- 1952: Kultura prapolska na Dolnym Śląsku
- 1954a: Wyniki badań w Mogile, pow. krakowski w 1952 r. „Wiadomości Archeologiczne” T. 20: z. 2: s. 187.
- 1954b: Wyniki prac wykopaliskowych w Mogile w 1953 r. „Wiadomości Archeologiczne” T. 20: z. 2: s. 188.
- 1954c: Radlice późnego okresu rzymskiego z Mogiły, pow. Kraków. „Wiadomości Archeologiczne” T. 20: z. 2: s. 189.
Odznaczenia
edytuj- Medal 10-lecia Polski Ludowej (10 stycznia 1955)[6]
- Srebrny Krzyż Zasługi (6 kwietnia 1955)[7]
Przypisy
edytuj- ↑ Marek Gedl, Katedra Archeologii Polski Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie w latach 1945–1967, „Światowit”, 30, 1969, s. 249–259.
- ↑ Adrianna Szczerba, O zaangażowaniu Kierownictwa Badań nad Początkami Państwa Polskiego (1949–1953) w badania ratownicze na terenie Nowej Huty, „Kwartalnik Historii Nauki i Techniki”, 67 (1), 2022, s. 149–156.
- ↑ Daily Report, „Foreign Broadcast Information Service” (51), 17 marca 1969 (ang.).
- ↑ „Rocznik Polityczny i Gospodarczy” 1980, s. 564.
- ↑ Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej, Ministerstwo Spraw Wewnętrznych 1944–1990, sygn. IPN BU 00168/180.
- ↑ Uchwała Rady Państwa nr 0/56 z dnia 10 stycznia 1955 r. o nadaniu odznaczeń państwowych (M.P. z 1955 r. nr 42, poz. 415).
- ↑ Uchwała Rady Państwa z dnia 6 kwietnia 1955 r. o nadaniu odznaczeń państwowych (M.P. z 1955 r. nr 52, poz. 561).