Elliott Gould

Urodził się w nowojorskim Brooklynie w rodzinie żydowskiej^[7] jako syn Lucille (z domu Raver), która sprzedawała sztuczne kwiaty do salonów piękności, i Bernarda Goldsteina, który pracował w branży odzieżowej jako obrotnik wyrobami włókienniczymi^[8][9]. Jego dziadkowie byli imigrantami z Ukrainy, Polski i Rosji^[10][11][12]. Uczył się w Charles Lowe’s School of Theatrical Arts na Broadwayu^[13] i ukończył Professional Children's School na Manhattanie^[14][15].

Jako dziecko występował w szpitalach, świątyniach, a czasami w telewizji, był również modelem dziecięcym^[16]. W okresie lata występował w ośrodkach górskich Catskill^[17]. Kiedy miał 18 lat, trafił na Broadway do chóru w widowiskach: Rumple (1957) i Say, Darling (1958-59)^[17]. W wieku 21 lat uzależnił się od hazardu, przez który popadł w długi i dorabiał, sprzedając preperaty do czyszczenia dywanów i zabawki w domu towarowym „Gimbel’s” oraz pracując jako windziarz w hotelu Park Royal^[17]. Do pracy aktorskiej powrócił w 1960 rolą w Słodkiej Irmie (Irma La Douce, 1960-61) Billy’ego Wildera i I.A.L. Diamonda^[18], po czym wygrał przesłuchania do głównej roli w musicalu I Can Get It for You Wholesale (1962), który zebrał dobre recenzje^[15]. Następnie otrzymał główną rolę w spektaklu Na przepustce wystawianym w Teatrze Księcia Walii w Londynie; spektakl ze względu na słabą frekwencję został zdjęty z afisza zaledwie miesiąc po premierze, po ponad 50 przedstawieniach^[19]. W tym czasie ponownie popadł w długi^[20].

W 1964 premierę miał film telewizyjny Once Upon the Mattress, w którym za swoją drugoplanową rolę zdobył przychylne recenzje prasy^[21]. W tym samym roku odbył letnią trasę z musicalem The Fantasticks^[22]. Szybko trafił też na kinowy ekran w komedii Williama Dieterle Wyznanie (Quick, Let's Get Married/The Confession, 1964)^[23] oraz komedii muzycznej Williama Friedkina Noc, w którą zamordowano Minsky’ego (The Night They Raided Minsky's, 1968) z Britt Ekland i Jasonem Robardsem.

Stał się gwiazdą w 1969, gdy zagrał nominowaną do Oscara rolę Teda Hendersona w komediodramacie Bob i Carol oraz Ted i Alice (Bob & Carol & Ted & Alice). Po zagraniu postaci Traperera Johna w klasycznym filmie satyrycznym Roberta Altmana MASH (1970) doszedł do wielkiej ligi aktorów hollywoodzkich^[15]. Wyluzowany, niekonwencjonalny i wrażliwy Gould był bardzo popularny wśród młodych, którzy zdecydowanie identyfikowali się z często zagubionymi i neurotycznymi postaciami, które grał^[15].

Następne filmy, zwłaszcza komediodramat Richarda Rusha Uciekający punkt (Getting Straight, 1970) i czarna komedia Alana Arkina Sposób na Alfreda (Little Murders, 1971), wzmocniły jego pozycję w świecie filmu. Jako Philip Marlowe w filmie kryminalnym neo-noir Długie pożegnanie (Long Goodbye, 1973) dowiódł, że ma talent aktorski.

W kolejnych dziesięcioleciach osiągnął idealny poziom sławy i aktywności, pojawiając się w ogromnej liczbie filmów. takich jak: Kalifornijski poker (California Split, 1974), Koziorożec 1 (Capricorn One, 1978), Bugsy (1991), Ocean’s Eleven: Ryzykowna gra (2001) i kolejnych dwóch częściach^[24].

W 1962 podczas prac nad musicalem I Can Get It for You Wholesale poznał aktorkę i piosenkarkę Barbrę Streisand^[25], którą poślubił 21 marca 1963 i z którą ma syna Jasona Emanuela (ur. 29 grudnia 1966 w Nowym Jorku)^[26]. 9 lipca 1971 doszło do rozwodu^[27]. Był dwukrotnie żonaty z Jennifer Bogart (od 8 grudnia 1974 do 1976 i od 9 czerwca 1978 do 1979), z którą ma dwoje dzieci.

• 1975–80: Saturday Night Live
• 1989: Napisała: Morderstwo (Murder, She Wrote) jako porucznik J. T. Hanna
• 1993: Prawnicy z Miasta Aniołów (L.A. Law) jako Ed Morrison
• 1994: Nowe przygody Supermana jako Vincent Winninger
• 1994–2003: Przyjaciele jako Jack Geller
• 1995: Cybill w roli samego siebie
• 1997: Lśnienie (miniserial) jako Stuart Ullman
• 1997: Hej Arnold! jako Rabbi Goldberg (głos)
• 2003: Las Vegas jako profesor
• 2003–2007: Kim Kolwiek jako pan Don Stoppable
• 2005: Poirot jako Rufus Van Aldin
• 2007: Amerykański tata jako Russell Rothberg (głos)
• 2009: Jej Szerokość Afrodyta jako Larry Baxter
• 2010: The Life & Times of Tim jako dr Fishman
• 2011: The Cape jako Samuel
• 2012: Prawo i porządek: sekcja specjalna jako Walter Thompkins
• 2013–2016: Ray Donovan jako Ezra Goldman
• 2014–2015: Mulaney jako Oscar
• 2015: Hawaii Five-0 jako Leo Hirsch
• 2017: Doubt: W kręgu podejrzeń jako Isaiah Roth

• Elliott Gould w bazie IMDb (ang.)
• Elliott Gould w bazie Filmweb
• Elliott Gould w bazie Notable Names Database (ang.)