Elano

Elano jest wychowankiem klubu Guarani FC^[1]. Grał w drużynie juniorów, a w 2000 roku został włączony do pierwszego składu, ale nie rozegrał w nim żadnego meczu ligowego i jeszcze w tym samym roku na krótko trafił do SC Internacional^[2]. W 2001 roku został piłkarzem Santosu FC i w jego barwach zadebiutował w lidze brazylijskiej^[1]. W Santosie od początku zaczął grać w wyjściowej jedenastce. Rok później, czyli w 2002 roku dotarł z Santosem do finału mistrzostw Brazylii. Wystąpił w obu finałowych meczach z Corinthians São Paulo (2:0, 3:2), a w drugim z nich zdobył jedną z bramek dla swojej drużyny, zdobywając pierwsze mistrzostwo Brazylii^[3]. Natomiast w 2003 roku doszedł z Santosem do finału Copa Libertadores, w którym brazylijski klub dwukrotnie uległ Boca Juniors (0:2, 1:3)^[4], a w lidze wywalczył wicemistrzostwo. W 2004 roku Elano zdobył 16 bramek w lidze, co jest jego najlepszym dorobkiem w karierze, a z Santosem po raz drugi został mistrzem kraju^[3]. Zarówno w roku 2003 jak i 2004 czasopismo El País umieściło Elano w Najlepszej Jedenastce Ameryki Południowej^{[potrzebny przypis]}.

Zimą 2005 za 7,6 miliona euro Elano przeszedł do Szachtara Donieck^[5]. W ukraińskiej lidze zadebiutował 1 marca w wygranym 1:0 wyjazdowym z Ilicziwcem Mariupol, a już w następnej kolejce zdobył gola w wygranym 3:1 meczu z Wołyniem Łuck. Nie miał jednak pewnego miejsca w podstawowej jedenastce. Zdobył 4 gole i został mistrzem Ukrainy. W sezonie 2005/2006 w końcu stał się filarem pomocy Szachtara. Wystąpił w rozgrywkach grupowych Pucharu UEFA, a w lidze miał duży udział w wywalczeniu drugiego z rzędu mistrzostwa przez Szachtar. W sezonie 2006/2007 zagrał w fazie grupowej Ligi Mistrzów oraz wywalczył wicemistrzostwo Ukrainy^[6].

2 sierpnia 2007 Elano podpisał 4-letni kontrakt z Manchesterem City. Angielski klub zapłacił za niego 8 milionów funtów. W nowym zespole zadebiutował 11 sierpnia w spotkaniu z West Ham United. Pierwszą bramkę zdobył natomiast 29 września w meczu z Newcastle United. Swój debiutancki sezon w Manchesterze City zakończył z 34 występami w Premier League oraz ośmioma strzelonymi bramkami^[7].

30 lipca 2009 roku podpisał kontrakt z Galatasaray SK^[8]. Elano kosztował ok. 9,5 mln euro. W 2011 roku powrócił do Santosu^[9], z którym zdobył Copa Libertadores^[10]. W 2012 roku podpisał kontrakt z Grêmio^[11], skąd w 2013 roku został wypożyczony na rok do CR Flamengo^[12].

19 września 2014 roku podpisał kontrakt z indyjskim Chennaiyin FC. W styczniu 2015 roku po raz trzeci podpisał kontrakt z Santosem^[13]. W lipcu tego też roku udał się na półroczne wypożyczenie i ponownie wystąpił w barwach Chennayiyn. Podczas wypożyczenia Elano zdobył tytuł mistrza Indii, oraz zdobywając łącznie 4 bramki został również królem strzelców rozgrywek^[6][14].

Swój ostatni mecz w barwach Santosu rozegrał 11 grudnia 2016 roku^[15].

W reprezentacji Brazylii Elano zadebiutował 13 października 2004 w zremisowanym 0:0 meczu z Kolumbią, rozegranym w ramach eliminacji do Mistrzostw Świata w Niemczech za selekcjonerskiej kadencji Carlosa Alberto Parreiry^[16]. Na sam turniej Elano nie pojechał, a miejsce w kadrze wywalczył, dopiero gdy selekcjonerem został Dunga. 2 września w wygranym 3:0 meczu z Argentyną zdobył 2 gole dla zespołu "Canarinhos"^[17]. W 2007 roku triumfował w Copa América. W finale Brazylijczycy pokonali Argentynę 3:0 a sam Elano z powodu kontuzji (po starciu z Estebanem Cambiasso) musiał opuścić boisko już w 34. minucie finałowego starcia^[14].

W 2009 roku Elano znalazł się w składzie reprezentacji Brazylii na Puchar Konfederacji. Piłkarz wystąpił w pierwszym meczu turnieju przeciwko reprezentacji Egiptu (4:3), w którym zaliczył dwie asysty^[18], oraz w wygranym przeciwko reprezentacji USA finale (3:2). Zwycięskiego gola w 84 minucie spotkania zdobył Lúcio, a Elano asystował tej bramce^[19].

W 2010 roku został powołany na Mistrzostwa świata w RPA. W pierwszym meczu przeciwko reprezentacji Korei Północnej (2:1) zdobył gola oraz asystował przy bramce Maicona^[20]. W drugim meczu fazy grupowej przeciwko reprezentacji Wybrzeża Kości Słoniowej (3:1) piłkarz strzelił kolejną bramkę. W wyniku kontuzji został w 67 minucie meczu zmieniony przez Daniego Alvesa i nie zagrał już do końca turnieju^[21], w którym Brazylia odpadła w ćwierćfinale z reprezentacją Holandii (1:2)^[22].

Elano wystąpił także na Copa América w roku 2011, gdzie 17 lipca rozegrał swój ostatni mecz w reprezentacji Brazylii. Był to przegrany po konkursie rzutów karnych mecz ćwierćfinałowy z reprezentacją Paragwaju, w którym to Elano nie wykorzystał rzutu karnego^[23][24].

Elano bezpośrednio po zakończeniu kariery dołączył do sztabu szkoleniowego Santosu jako asystent trenera. 30 października 2017 roku został tymczasowym trenerem klubu. Pełniąc tę funkcję do końca roku poprowadził Santos łącznie w 7 spotkaniach^[25][26].

Brazylijczyk obejmował stanowisko samodzielnego trenera w klubach takich jak AA Internacional, Figueriense oraz Náutico. Ostatnim klubem jaki objął dotychczas Elano, była Ferroviária, z którą współpracę zakończył w czerwcu 2023 roku^[25].

Żonaty z Alexandrą, ma dwie córki. Podczas separacji w 2011 roku odbył romans z brazylijską aktorką, Níveą Stelmann^[27].

Posiada także obywatelstwo włoskie^[28]. Jest katolikiem^[27].

Po finale Indian Super League w 2015 roku Elano został aresztowany za rzekomą fizyczną napaść na współwłaściciela FC Goa. Sprawa została skierowana do komisji dyscyplinarnej ISL^[29].

• Mistrzostwo Brazylii: 2002, 2004
• Copa Libertadores: 2011

• Mistrzostwo Ukrainy: 2004/2005, 2005/2006
• Superpuchar Ukrainy: 2005/2006

• Mistrzostwo Indii: 2014/15
• Król strzelców I-League: 2014/15

• Copa América: 2007
• Puchar Konfederacji: 2009