Dyskusja:Tomizm
zmiana
edytujOstatnia zmiana coś mało encyklopedyczna http://pl.wikipedia.org/w/wiki.phtml?title=Tomizm&diff=0&oldid=121871 wymaga redakcji
- A jak teraz ? Olaf 19:02, 10 lut 2004 (CET)
odmiana arystotelizmu?
edytujto nie jest dobre sformułowanie. Tomasz opiera się na Arystotelesie, ale nie tylko na nim. hmmm mówi się, że Tomasz pogodził Arystotelesa z Chrystusem a nie na odwrót - dla Tomasza bardziej fundamentalna była wiara. Czasem też Tomasz zaprzecza Arystotelesowi. Pozdrawiam
Kto to redagował?
edytujSorki ale to straszne bzdury, a ten kto to pisał nie ma pojęcia o czym pisze. Co to takiego "metafizyczny" Platon??? Platon był idealistą a termin metafizyka pochodzi od Arystotelesa. A gdzież to ten człowiek ma się wznościć po drabinie bytów? Tomasz był realistą, co znaczy że z człeka anioła nie będzie, bo to nie jest możliwe (wbrew ludzkiej naturze). Jak chodzi o filozofię to Tomasz Arystotelesa znacznie przepracował: nawet w strukturze bytu dodatkowo wyszczególnił akt istnienia jako najważniejszy, o czym Stagiryta nie wiedział.
schrystianizowany arystotelizm
edytujKonieczne jest przywołanie kontekstu historycznego. Wiek XII to tak zwany renesans XII w. odrodzenie myśli starożytnej m.in. prawa rzymskiego, ale w szczegolności twórczości Arystotelesa która została przetłumaczona i rozpowszechniona. Pojawiła się zatem sprzeczność między oficjalnym stanowiskiem Kościoła (św. Augustyn) – państwo z woli Boga z powodu grzechu człowieka a stanowiskiem Arystotelesa – państwo z natury człowieka, wynikające z ludzkiej skłonności społecznej. Trudu pogodzenia tych sprzeczoności podjął się św. Tomasz z Akwinu (schrystianizowany arystotelizm). Tomasz potwierdził, że w dalszym ciągu to Bóg jest w centrum, jest kreatorem rzeczywistości a człowiek jest zły (pesymista antropologiczny), ale ma naturę społeczną która nakazuje mu żyć w państwie. Nie zgodził się z Augustynem, że Bóg tworzy państwa, uznał że Bóg przekazuje tylko (zaszczepia) w umyśle (podkreślenie rozumu) człowieka w drodze illumnacji idał, boski plan, doskonały wzór. Ale jeśli człowiek jest niedoskonały to i państwo mimo doskonałego wzoru może być złe. Państwo więc pochodzi od człowieka, który może je krytykować lub zmieniać.