Dom Felixów w Katowicach

Dom ten należał pierwotnie do Łucji i Dawida Felixów^[1]. Sam projekt się nie zachował do czasów współczesnych, natomiast z korespondencji właściciela z Policją Budowlaną wynika, że został on przesłany do zatwierdzenia 13 czerwca 1936 roku^[1]. Budynek został ukończony w tym samym roku^[2][3] bądź rok później^[4][5]. Za projekt domu odpowiada prawdopodobnie Filip Brenner^[1].

Dom Felixów jest ujęty w gminnej ewidencji zabytków miasta Katowice. Dodatkowo budynek ujęty jest w strefie ochrony konserwatorskiej, ustalonej na podstawie przepisów miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego uchwalonego dla obszaru w rejonie kamienicy 28 maja 2014 roku^[3]. Budynek ten jest częścią katowickiego Szlaku Moderny, składającego się łącznie z 16 budynków^[6]. Według stanu z początku września 2021 roku, przy ulicy Podchorążych 3 w systemie REGON było zarejestrowanych 8 przedsiębiorstw^[7].

Kamienica została wybudowana w stylu modernistycznym^[6] na planie wielokąta, w przybliżeniu w kształcie litery L^[5]. Powierzchnia zabudowy budynku wynosi 493 m², natomiast powierzchnia użytkowa wynosi 1 999,29 m²^[3]. Jest on pokryty płaskim dachem^[5]. Ma 6 kondygnacji nadziemnych oraz 1 podziemną^[3]. Charakterystycznym elementem bryły budynku jest przebiegający przez wszystkie kondygnacje (prócz poziomu parteru^[5])^[1], w pełni przeszklony, zaokrąglony ryzalit, który mieści ogród zimowy. Ryzalit ten węższym bokiem jest dostawiony do właściwej bryły gmachu^[1]. Szklane tafle ryzalitu są oddzielone od siebie białymi poprzeczkami i na czterech dolnych kondygnacjach układają się w trzy rzędy. Na najwyższej kondygnacji ryzalitu znajduje się pięć rzędów przeszkleń, z czego dwa dodatkowe sięgają powyżej linii gzymsu najniższej ściany budynku^[5]. Rząd dolny przeszkleń na wszystkich kondygnacjach pomalowany jest w dwóch kolorach: boki na żółto, natomiast w zaokrąglonej części na bordowo^[5].

Pomiędzy ryzalitem a elewacją boczną mieszczą się szerokie balkony o pełnych obudowach^[1]. Boki balkonów są zaokrąglone, a na lewo od nich znajdują się rzędy trzech prostokątnych okien, dzielonych pionowymi poprzeczkami. Od strony frontu na ścianie mieszczą się po cztery okna w rzędzie, z czego na ostatniej kondygnacji są one mniejsze. Na froncie, w zagłębieniu znajdują się drzwi. Po prawej stronie elewacji mieści się wnęka ciągnąca się przez wszystkie kondygnacje, w których ulokowano balkony^[5]. Na parterze pod ryzalitem znajduje się dodatkowo niewielkie, okrągłe okno^[5].

• WaldemarW. Odorowski WaldemarW., Architektura Katowic w latach międzywojennych 1922-1939, wyd. drugie, Katowice: Muzeum Śląskie w Katowicach, 2013, ISBN 978-83-62593-44-6  (pol.).