Dmitrij Ustinow

W latach 1922–1923 służył jako ochotnik w Armii Czerwonej w Samarkandzie. Po demobilizacji w 1923 pracował początkowo jako ślusarz, potem jako dyrektor w fabryce w miejscowości Iwanowo. W 1934 ukończył Wojskowy Instytut Mechaniczny w Leningradzie i pracował jako inżynier, szef biura pracy i eksperymentów w dziedzinie transportu morskiego artylerii. Od 1937 zastępca głównego konstruktora, a następnie dyrektor Zakładów „Bolszewik” w Leningradzie.

W 1941 mianowany przez Józefa Stalina ludowym komisarzem uzbrojenia (później minister przemysłu obronnego). Po wojnie wykorzystał specjalistów niemieckich na potrzeby radzieckiego programu rakietowego i badań kosmicznych. Twórca radzieckiego przemysłu rakietowego. Pełnił funkcję wicepremiera ZSRR od 1957–1965. Był członkiem-kandydatem Politbiura KC KPZR od 1965, w tym też roku został sekretarzem KC odpowiedzialnym za produkcję zbrojeniową. Od 1976 minister obrony i członek Biura Politycznego; w tym roku otrzymał też stopień wojskowy Marszałka Związku Radzieckiego. Deputowany do Rady Najwyższej ZSRR 2. i od 4. do 10. kadencji.

Przyjaciel Leonida Breżniewa i jeden z najbardziej wpływowych ludzi na szczycie władz ZSRR – przywódca kompleksu obronno-przemysłowego. Lobbował za zwiększaniem wydatków na zbrojenia. W 1979 wpłynął na interwencję wojsk radzieckich w Afganistanie. W czasie kryzysu polskiego 1980 zwolennik interwencji zbrojnej w Polsce.

W pogrzebie marsz. Dmitrija Ustinowa uczestniczyła delegacja PRL w składzie: zastępca członka Biura Politycznego KC PZPR, minister obrony narodowej PRL gen. armii Florian Siwicki – przewodniczący delegacji, ambasador PRL w ZSRR Stanisław Kociołek, wiceminister obrony narodowej, szef Głównego Zarządu Politycznego WP gen. broni dr Józef Baryła, wiceminister obrony narodowej, szef Sztabu Generalnego WP gen. broni Józef Użycki, attaché wojskowy, morski i lotniczy przy Ambasadzie PRL w ZSRR gen. dyw. Henryk Koczara, a także zastępca szefa Sztabu Zjednoczonych Sił Zbrojnych Państw Stron Układu Warszawskiego gen. dyw. Stanisław Antos.

• generał porucznik wojsk inżynieryjno-artyleryjskich – 24 stycznia 1944;
• generał pułkownik wojsk inżynieryjno-artyleryjskich – 18 listopada 1944;
• generał armii – 29 kwietnia 1976;
• marszałek Związku Radzieckiego – 30 lipca 1976.

• Medal „Złota Gwiazda” Bohatera Związku Radzieckiego (1978)
• Medal „Sierp i Młot” Bohatera Pracy Socjalistycznej – dwukrotnie (1942, 1961)
• Order Lenina – jedenastokrotnie (1939, 1942, 1944, 1951, 1956, 1957, 1958, 1968, 1971, 1978, 1983)
• Order Suworowa I klasy (1945)
• Order Kutuzowa I klasy (1944)
• Medal 100-lecia urodzin Lenina
• Medal „Za wyróżnienie w ochronie granic państwowych ZSRR”
• Medal „Za obronę Moskwy”
• Medal „Za zwycięstwo nad Japonią”
• Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
• Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
• Medal jubileuszowy „Trzydziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
• Medal „Za ofiarną pracę w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
• Medal „Za umacnianie braterstwa broni”
• Medal „Za rozwój dziewiczych ziem”
• Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty”
• Medal jubileuszowy „40 lat Sił Zbrojnych ZSRR”
• Medal jubileuszowy „50 lat Sił Zbrojnych ZSRR”
• Medal jubileuszowy „60 lat Sił Zbrojnych ZSRR”
• Medal jubileuszowy „50 lat radzieckiej milicji”
• Medal „W upamiętnieniu 800-lecia Moskwy”
• Medal „W upamiętnieniu 250-lecia Leningradu”
• Order Georgi Dimitrowa – dwukrotnie (1976,1983, Bułgaria)
• Złota Gwiazda Bohatera Czechosłowackiej Republiki Socjalistycznej (1982, CSSR)
• Order Białego Lwa I stopnia (1977, CSSR)
• Order Klementa Gottwalda (1978, 1983, CSSR)
• Bohater Mongolskiej Republiki Ludowej (1981, Mongolia)
• Order Suche Batora – trzykrotnie (1975, 1978, 1981, Mongolia)
• Order Czerwonego Sztandaru (1983, Mongolia)
• Order Karla Marksa – dwukrotnie (1978, 1983, NRD)
• Order Scharnhorsta (1977, NRD)
• Order Krzyża Grunwaldu I klasy (1976, Polska)
• Order Flagi Węgierskiej Republiki Ludowej z rubinami II klasy – dwukrotnie (1978, 1983, Węgry)
• Order Hồ Chí Minha (1983, Wietnam)
• Krzyż Wielki Orderu Białej Róży (1978, Finlandia)
• I inne

• BolesławB. Potyrała BolesławB., HieronimH. Szczegóła HieronimH., Czerwoni marszałkowie. Elita Armii Radzieckiej 1935-1991, Zielona Góra: Wyd. WSP im. Tadeusza Kotarbińskiego, 1997, ISBN 83-86832-23-1, OCLC 835148265 . Brak numerów stron w książce
• BolesławB. Potyrała BolesławB., WładysławW. Szlufik WładysławW., Who is who? Trzygwiazdkowi generałowie i admirałowie radzieckich sił zbrojnych z lat 1940–1991, Częstochowa: WSP, 2001, ISBN 83-7098-662-5, OCLC 831020923 . Brak numerów stron w książce
• Mała Encyklopedia Wojskowa, t. III, Wyd. MON, Warszawa 1971
• Encyklopedia II wojny światowej, Wyd. MON, Warszawa 1975
• (ros.) W. Jegorszyn – Feldmarszałkowie i marszałkowie, Moskwa 2000
• (ros.) K. Zalesskij – Imperium Stalina. Biograficzny słownik encyklopedyczny, Moskwa 2000
• (ros.) Radziecka Encyklopedia Wojskowa, Moskwa
• (ros.) Wielka Encyklopedia Radziecka, t. 27, s. 129, Moskwa 1969-1978
• (ros.) Wojskowy słownik encyklopedyczny, Moskwa 1986
• Дмитрий Федорович Устинов – Герои страны (ros.)
• Дмитрий Федорович Устинов – Проект ХРОНОС (ros.)
• Wyżsi dowódcy Związku Radzieckiego. b2386828.msk.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-06-04)]. (ros.).