Dion chante Plamondon

Dion chante Plamondon (en. Dion sings Plamondon, pl. Dion śpiewa Plamondona) jest albumem kanadyjskiej piosenkarki Céline Dion wydanym 14 listopada 1991. To jej 15 album francuskojęzyczny album i 16 jeśli zaliczyć również anglojęzyczne krążki. W Europie album został wydany pod inną nazwą – Des mots qui sonnent (en. Words That Sound, pl. Słowa, które brzmią).

Dion chante Plamondon
Wykonawca albumu studyjnego
Céline Dion
Wydany

Kanada 4 listopada 1991
Francja 29 kwietnia 1992
Australia 25 stycznia 1993
Stany Zjednoczone 31 maja 1994
Japonia 11 listopada 1994

Nagrywany

1991

Gatunek

pop

Długość

47:57

Wydawnictwo

Columbia, Epic

Producent

Romano Musumarra, Serge Perathoner, Jannick Top

Oceny
Album po albumie
Unison
(1990)
Dion chante Plamondon
(1991)
Celine Dion
(1992)

Informacje o albumie

edytuj

Na tym albumie Céline Dion interpretuje słowa Luca Plamondona, autora tekstów piosenek z francuskojęzycznej części. Krążek zawiera 4 nowe piosenki („Des mots qui sonnent”, „Je danse dans ma tête”, „Quelqu’un que j’aime, quelqu’un qui m’aime” i „L’amour existe encore”) oraz 8 coverów (głównie z musicalu Starmania: „Le monde est stone”, „Le blues du businessman”, „Un garçon pas comme les autres (Ziggy)” i „Les uns contre les autres”). „Le monde est stone” i „Ziggy” oryginalnie zostały nagrane przez Fabienne Thibeault, a „Le blues du businessman” przez Claude Dubois. Thibeault i Dubois śpiewali również „Les uns contre les autres”. Inne covery to „Le fils de Superman” Martina St-Clair, „Oxygène” i „J'ai besoin d'un chum” Diane Dufresne oraz „Piaf chanterait du rock” Marie Carmen.

Początkowo album wydano w Kanadzie (listopad 1991) i Francji (kwiecień 1992). W 1994 roku Dion chante Plamondon został wydany również w reszcie świata i tym samym stał się pierwszym francuskojęzycznym albumem Dion dostępnym nie tylko w Kanadzie i Francji. Krążek sprzedał się w nakładzie 1,5 miliona kopii i został wydany z czterema różnymi okładkami.

1991-92 w Kanadzie

edytuj

W Kanadzie nie wydano żadnych komercyjnych singli z albumu jednak 5 piosenek trafiło do rozgłośni radiowych. Sony Music Entertainment zdecydowała się wydać dwa single w tym samym czasie w październiku 1991 roku: „Des mots qui sonnent” (doszedł do 10 miejsca) i „L’amour existe encore” (doszedł do 16 miejsca). W lutym 1992 wydano kolejny singiel radiowy „Je danse dans ma tête” (doszedł do 3 miejsca), który wygrał nagrodę MuchMusic Award za najlepszy teledysk Adult Contemporary. „Quelqu’un que j’aime, quelqu’un qui m’aime” został wybrany w lipcu 1992 roku na następny singiel i stał się hitem dochodząc do 1 miejsca na liście najczęściej granych utworów w stacjach radiowych. Piątym i ostatnim singlem była piosenka „Un garçon pas comme les autres (Ziggy)”. Album odniósł duży sukces w Kanadzie, gdzie mimo że doszedł jedynie do 57 miejsca na liście najchętniej kupowanych albumów sprzedał się w nakładzie ponad 200,000 kopii za co został certyfikowany podwójną platyną. Dion chante Plamondon otrzymał Juno Award i Felix Award (obie nagrody w kategorii Best Selling Album).

1992-94 we Francji

edytuj

We Francji album został wydany pod nazwą Des mots qui sonnent i był promowany piosenką „Je danse dans ma tête”, która została wydana jako pierwszy komercyjny singiel w kwietniu 1992. Niestety, zarówno singiel, jak i sam album okazały się fiaskiem. Wszystko zmieniło się kiedy wydano drugi singiel - „Un garçon pas comme les autres (Ziggy)”. Piosenka stała się wielkim przebojem, doszła do 2 miejsca na liście sprzedaży singli i pokryła się złotem za sprzedaż 365,000 kopii. Anglojęzyczna wersja piosenki została użyta jako B-side do singla i pojawiła się na kompilacji Tycoon. Dzięki sukcesowi „Ziggy” Des mots qui sonnent pojawił się we wrześniu 1993 roku na liście najlepiej sprzedających się albumów we Francji. W styczniu 1994 roku Sony Music Entertainment wydała trzeci i ostatni komercyjny singiel we Francji - „L’amour existe encore”, który doszedł do 31 miejsca na liście sprzedaży singli. Des mots qui sonnent doszedł we Francji do 4 miejsca na liście sprzedaży albumów i pokrył się podwójną platyną za sprzedaż 600,000 kopii.

1994 na świecie

edytuj

W 1994 album został wydany w innych państwach świata lecz nie promowały go żadne single. Jedynie singiel Dion z 1994 Think Twice zawierał jako B-side'y dwie piosenki z Dion chante Plamondon: „L’amour existe encore” i „Le monde est stone”.

Lista utworów

edytuj
# Tytuł Autorzy Czas trwania
1. Des mots qui sonnent Luc Plamondon, Aldo Nova, Marty Simon 3:56
2. „Le monde est stone” Luc Plamondon, Michel Berger 3:40
3. „J'ai besoin d'un chum” Luc Plamondon, François Cousineau 4:04
4. „Le fils de Superman” Luc Plamondon, Germain Gauthier 4:35
5. Je danse dans ma tête Luc Plamondon, Romano Musumarra 4:14
6. „Le blues du businessman” Luc Plamondon, Michel Berger 4:30
7. „Piaf chanterait du rock” Luc Plamondon, Germain Gauthier 3:23
8. Un garçon pas comme les autres (Ziggy) Luc Plamondon, Michel Berger 2:58
9. Quelqu’un que j’aime, quelqu’un qui m’aime Luc Plamondon, Erown 3:40
10. „Les uns contre les autres” Luc Plamondon, Michel Berger 3:10
11. „Oxygène” Luc Plamondon, Germain Gauthier 6:00
12. L’amour existe encore Luc Plamondon, Richard Cocciante 3:50

Single

edytuj
# Singiel Data wydania
1. Des mots qui sonnent 14 października 1991
2. L’amour existe encore 14 października 1991
3. Je danse dans ma tête 3 lutego 1992
4. Quelqu’un que j’aime, quelqu’un qui m’aime 6 lipca 1992
5. Un garçon pas comme les autres (Ziggy) 28 czerwca 1993

Pozycje, certyfikaty i sprzedaż

edytuj
Kraj Pozycja Certyfikacja Sprzedaż
Belgia Wallonia - Albums Chart[2] 17 - -
Kanada - Albums Chart[3] 57 2x platinum 225,000[4]
Francja - Albums Chart[5] 4(3) 2x platinum 600,000[6]
USA - Billboard 200[7] - - 110,000[8]
=
Świat - - 1,500,000

Nagrody

edytuj
Rok Nagroda Kategoria
1992 Nagrody Juno Wokalistka Roku
1992 Félix Awards Album Roku - Dion chante Plamondon
1992 Félix Awards Artysta z Quebec z największym sukcesem w języku innym niż francuski
1992 MuchMusic Video Awards Najlepszy Teledysk Adult Contemporary – „Je danse dans ma tête
1993 Nagrody Juno Najlepszy Album Francuskojęzyczny Roku – Dion chante Plamondon

Przypisy

edytuj
  1. (red.) Nathan Brackett, (red.) Christian Hoard: The New Rolling Stone Album Guide – Celine Dion. Wyd. 4. New York: Simon & Schuster, 2004, s. 241. ISBN 0-7432-0169-8. LCCN 2004058905. (ang.).
  2. ultratop.be - ULTRATOP BELGIAN CHARTS [online], ultratop.be [dostęp 2017-11-22].
  3. CANOE - JAM! Music - SoundScan Charts [online], jam.canoe.ca [dostęp 2017-11-22] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-20].
  4. Gold/Platinum - Music Canada [online], musiccanada.com [dostęp 2017-11-22] (ang.).
  5. Opinion - IFOP [online], ifop.com [dostęp 2018-10-17] (fr.).
  6. Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2008-07-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-17)].
  7. Charts | Billboard [online], billboard.com [dostęp 2017-11-22].
  8. RIAA - Gold & Platinum - March 14, 2010