Diecezja płocka

diecezja rzymskokatolicka w Polsce
To jest najnowsza wersja przejrzana, która została oznaczona 24 paź 2024. Od tego czasu wykonano 1 zmianę, która oczekuje na przejrzenie.

Diecezja płocka (łac. Dioecesis Plocensis) – jedna z 3 diecezji obrządku łacińskiego w metropolii warszawskiej ustanowiona w 1075, zreorganizowana 25 marca 1992 przez papieża Jana Pawła II bullą Totus Tuus Poloniae populus, kiedy to 39 parafii przyporządkowano diecezji łomżyńskiej oraz nowo utworzonym diecezjom: łowickiej i warszawsko-praskiej.

Diecezja płocka
Dioecesis Plocensis
ilustracja
Państwo

 Polska

Siedziba

Płock
ul. Tumska 3

Data powołania

1075

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Metropolia

warszawska

Katedra

Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

Biskup diecezjalny

Szymon Stułkowski

Biskup pomocniczy

Mirosław Milewski

Biskup senior

Piotr Libera
Roman Marcinkowski

Dane statystyczne (2017[1])
Liczba wiernych

810 791

Liczba kapłanów
• w tym diecezjalnych
• w tym zakonnych

678
624
54

Liczba osób zakonnych

208

Liczba dekanatów

28

Liczba parafii

249

Powierzchnia

11 000 km²

Mapa
52°32′27,5″N 19°41′23,1″E/52,540972 19,689750
Strona internetowa

Herb diecezji płockiej

edytuj

Do 2021 r. herb posiadała jedynie Prześwietna Kapituła Katedralna Płocka – został on jej przyznany w 1518 r. przez cesarza Maksymiliana I Habsburga. Nowy herb diecezji płockiej został natomiast zatwierdzony przez biskupa płockiego Piotra Liberę i zaprezentowany dn. 7 listopada 2021 r. podczas uroczystej inauguracji Procesu Synodalnego w diecezji płockiej. Autorem herbu diecezji płockiej jest Enzo Parrino, włoski grafik i projektant, publikujący swoje prace m.in. w serii Collegio Cardinalizio.

Na stronie diecezji płockiej znajduje się następujący opis herbu, sporządzony przez ks. Wojciecha Kućkę:

Herb diecezji został zaprojektowany na tarczy francuskiej dwudzielnej w pas, ograniczonej czarną linią konturową. W czerwonym polu górnym umieszczono górną część fasady bazyliki katedralnej w Płocku z charakterystycznymi dwoma wieżami, widocznymi z daleka w panoramie miasta. Jest to wskazanie Matki wszystkich kościołów diecezji – katedry, która od 1910 r., poprzez tytuł bazyliki mniejszej, jest szczególnym znakiem więzi ze Stolicą Apostolską. W dolnym polu znalazł się uszczerbiony herb Prześwietnej Kapituły Katedralnej w Płocku, którym – według świadectwa przywołanego przez Kaspra Niesieckiego – jest Najświętsza Maryja Panna Mazowsza (Beatissima Virgo Maria Masoviae). Herb ten miał uzyskać w czasie poselstwa u cesarza niemieckiego Maksymiliana biskup płocki Erazm Ciołek wraz ze stosownym dyplomem cesarskim datowanym na 30 września 1518 r. Złote belki na skos na polu niebieskim oraz zamknięta korona z gwiazdą są nawiązaniem go herbu Kapituły Katedralnej Płockiej, będącej świadectwem wielkiego dziedzictwa diecezji. Od blisko dziewięciu wieków kapituła wspomaga kolejnych biskupów, strzegąc także relikwii św. Zygmunta, umieszczonych w herbie, ufundowanej przez króla Kazimierza Wielkiego. Dodatkowym elementem herbu diecezji płockiej są dwa skrzyżowane kwiaty lilii, symbolizujące głównego patrona diecezji płockiej, którym od 2017 r. jest ponownie św. Stanisław Kostka (1550–1568). Przywołanie postaci patrona dzieci i młodzieży w Polsce wskazuje na dziedzictwo religijne i duchowe diecezji płockiej, z której jedynym dotychczas wyniesionym do chwały świętości jest ów jezuita z Rostkowa. Kolejnym elementem, nawiązującym do dziedzictwa hagiograficznego i martyrologicznego diecezji, jest umieszczona nad tarczą herbową mitra, której faktura odwołuje się wprost do paramentu używanego przez bł. Antoniego Juliana Nowowiejskiego, biskupa płockiego w latach 1908–1941, od 1930 r. arcybiskupa ad personam ze stolicą tytularną Silyum (Archidioecesis Silyensis), zamęczonego przez Niemców w KL Soldau 28 maja 1941 r. W ten sposób herb diecezji jest wyrazem hołdu wobec jednej trzeciej duchowieństwa płockiego – kapłanów i kleryków, zamęczonych w czasie II wojny światowej. Diecezja płocka jako jedyna w Polsce straciła wówczas obydwu biskupów[2][3][4].

Herb został zaprojektowany i przyjęty jako znak rozpoznawczy diecezji płockiej, używany na dokumentach kościelnych, plakatach, materiałach informacyjnych, publikacjach etc. Został pomyślany jako nośnik tradycji Mazowsza i ziemi dobrzyńskiej, które to ziemie wraz z ich mieszkańcami od wieków stanowią dziedzictwo Kościoła płockiego.

Instytucje diecezjalne

edytuj

Biskupi

edytuj
Osobny artykuł: Biskupi płoccy.
 
Szymon Stułkowski – biskup diecezjalny

Biskup diecezjalny

edytuj

Biskup pomocniczy

edytuj

Biskupi seniorzy

edytuj

Główne świątynie

edytuj
 
Katedra Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Płocku

Święci i błogosławieni

edytuj

Wśród świętych i błogosławionych związanych z Płockiem i diecezją płocką są:

Kapituły

edytuj
  • Katedralna Płocka (od przełomu XI-XII w.): 4 prałatów i 8 kanoników gremialnych.
  • Kolegiacka Pułtuska (od 1449): 4 prałatów i 8 kanoników gremialnych.
  • Kolegiacka św. Michała (przy kościele św. Bartłomieja w Płocku) (od 2015): 3 prałatów i 9 kanoników gremialnych.

Patroni

edytuj

Organizacja dekanalna

edytuj

Dekretem Nr 1975/2018 z dn. 15 sierpnia 2018 r. bp Piotr Libera ustanowił nową organizację dekanalną diecezji płockiej[5]. Z dn. 1 września 2018 r. zostały utworzone cztery nowe dekanaty: mławski wschodni, mławski zachodni, płoński południowy, płoński północny. Dokonano także korekty granic sześciu już istniejących dekanatów: ciechanowskiego zachodniego, dzierzgowskiego, gąbińskiego, gostynińskiego, płockiego zachodniego i przasnyskiego.

Diecezja płocka podzielona jest na 28 dekanatów:

Rok bł. abpa Antoniego Juliana Nowowiejskiego

edytuj

Decyzją bp. Piotra Libery rok 2008 w diecezji obchodzony był jako rok bł. abp. Antoniego Juliana Nowowiejskiego, ordynariusza płockiego w latach 1908–1941, zamordowanego w Soldau (KL). Główne uroczystości, z udziałem nuncjusza apostolskiego abp. Józefa Kowalczyka, odbyły się 12 czerwca 2008. Do zorganizowania obchodów powołano specjalny komitet na czele z bp. Romanem Marcinkowskim. Zamknięcie roku jubileuszowego nastąpiło 6 grudnia 2008 podczas mszy pod przewodnictwem pochodzącego z Płocka ordynariusza toruńskiego bp. Andrzeja Suskiego.

Rok św. Stanisława Kostki

edytuj

W 2018 r. minęło 450 lat śmierci św. Stanisława Kostki (1550–1568), pochodzącego z Rostkowa w diecezji płockiej. Watykańska Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów ustanowiła go ponownie głównym patronem diecezji płockiej, a Episkopat Polski ogłosił rok 2018 w Kościele w Polsce Rokiem św. Stanisława Kostki, w 100. rocznicę odzyskania niepodległości. 1 stycznia 2018 r. we wszystkich kościołach w Polsce odczytany został List Pasterski Konferencji Episkopatu Polski o Roku św. Stanisława Kostki[6].

W związku z jubileuszem, w dniach 25-26 września 2018 roku odbyło się w Płocku 380. Zebranie Plenarne Konferencji Episkopatu Polski i odprawiono z tej okazji uroczyste msze w katedrze płockiej i kolegiacie św. Bartłomieja z udziałem wszystkich biskupów uczestniczących w posiedzeniu.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Konferencja Episkopatu Polski, Informator 2017, Biblos 2017, ISBN 978-83-7793-478-4.
  2. Wojciech Kućko, Herb diecezji płockiej [online], Diecezja Płocka [dostęp 2022-01-15] (pol.).
  3. Godność Kościoła, spuścizna wieków. Herb diecezji płockiej. [online], Herby z bliska, 13 listopada 2021 [dostęp 2022-01-15] (pol.).
  4. Red., Nasz znak rozpoznawczy [online], plock.gosc.pl, 11 listopada 2021 [dostęp 2022-01-15].
  5. Diecezja Płocka. Nowe struktury dekanalne.
  6. List Pasterski Konferencji Episkopatu Polski o Roku św. Stanisława Kostki.

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj