Długie (powiat sanocki)
Długie – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie sanockim, w gminie Zarszyn[4][5]. Leży nad potokiem Pielnica.
| wieś | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
1540[2] |
| Strefa numeracyjna |
13 |
| Kod pocztowy |
38-530[3] |
| Tablice rejestracyjne |
RSA |
| SIMC |
0362855[4] |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |
Położenie na mapie powiatu sanockiego  | |
Położenie na mapie gminy Zarszyn  | |
 49°34′35″N 22°02′27″E/49,576389 22,040833[1]
| |
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0362861 | Koszary | część wsi |
| 0362878 | Strachanów | część wsi |
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa krośnieńskiego.
W 2020 Długie zamieszkuje 1477 osób[2]. Długie jest największą ludnościowo wsią gminy.
Jedynymi zabytkowymi obiektami we wsi są: murowana kapliczka przydrożna z przełomu XVIII i XIX wieku; kapliczka stojąca w polach, na terenie dawnego folwarku, wystawiona w 1900 roku staraniem właścicieli wsi Wiktorów; kapliczka słupowa postawiona w 1933 roku przez rodzinę Laskowskich[6].
Historia
edytujWieś lokowana w 1390 r. Występuje w dokumencie z 1395 r., w którym król Władysław Jagiełło nadaje Długie, Zarszyn i Posadę Zarszyńską Jachnikowi ze Sosweszowa. Długiego dotyczy także wzmianka w dokumencie z 1390 r., a dotyczącym Jaćmierza. W opisie granic Jaćmierza wymieniono „...campum dictum Dlugie pole”. W 1395 roku nazwa wsi brzmiała Długe, w 1464 roku Długye, w 1477 roku Długa, w 1589 roku Długie.
W 1678 spotykamy już nazwę Długie. W latach 1625–1773 właścicielami wsi byli krośnieńscy jezuici[7], którzy odbudowali wieś po zniszczeniu przez Tatarów w 1624 roku. Cerkiew znajdowała się w miejscu późniejszego folwarku szlacheckiego[8]. Do roku 1772 województwo ruskie, ziemia sanocka. Od 1772 należał do cyrkułu leskiego, a następnie sanockiego, od 1855 pow. Sanok, pow. podatkowy Rymanów wieś w Prowincji Galicja. W połowie XIX w. wieś zdziesiątkowała epidemia tyfusu.
W 1810 roku Zarszyn, Posada Zarszyńska i Długie zostały sprzedane przez ówczesnego właściciela tych dóbr, Stanisława Siemieńskiego (1763–1821), Kazimierzowi Ostaszewskiemu (1756–1845), byłemu rotmistrzowi kawalerii narodowej, który miał dwie córki: Franciszkę, wydaną za Ksawerego Czermińskiego i Ludwikę, zamężną za Franciszkiem Niezabitowskim. W 1842 roku Kazimierz Ostaszewski przekazał ten majątek swej wnuczce Adeli Czermińskiej (1822–1904), zamężnej z Janem Wiktorem (1812–1877). W kolejnych latach oboje byli właścicielami posiadłości tabularnej w Długiem[9]. Po nich Długie dziedziczył ich syn Kazimierz Wiktor (1845–1904, posiadał we wsi obszar 144,8 ha[10][11]), a po nim jego syn Jan Wiktor (1878–1944), który w 1911 posiadał 144 ha[12]. Po II wojnie światowej wskutek wyniku masowych wywłaszczeń majątek Wiktorów przeszedł na rzecz Skarbu Państwa Polski Ludowej.
W 1928 roku naczelnik gminy Długie, rolnik Piotr Twardy został odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi za „zasługi na polu samorządowym”[13].
W czasie, kiedy właścicielem Długiego był Jan Wiktor, we wsi funkcjonowała gorzelnia, jedna z siedmiu w powiecie sanockim. W czasie obu wojen światowych wieś poniosła straty zarówno ludnościowe jak i materialne. W roku 2011 Długie było największą ludnościowo wsią gminy Zarszyn[14].
W listopadzie 1932 roku odsłonięto tutaj pomnik ku czci lokalnych mieszkańców poległych w Wielkiej Wojnie i innych wojnach w latach 1914–1921, jak informuje napis na pomniku[15].
Galeria
edytuj-
Długie z lotu ptaka
-
Zespół Wokalno - Instrumentalny "Iskra" w Długiem
-
Tablica informacyjna o przydrożnej kapliczce z 1850 r. w Długiem
-
Długie - kapliczka
-
Długie - pomnik ku czci poległych w wojnach 1914-1921 (1932)
-
Kościół w Długiem
Drogi krajowe
edytujWieś położona przy drodze krajowej 28 Zator – Wadowice – Nowy Sącz – Gorlice – Biecz – Jasło – Krosno – Sanok – Medyka.
Zobacz też
edytuj- Długie – inne miejscowości o tej samej nazwie
Linki zewnętrzne
edytuj- Długie, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 37.
- Oficjalna strona internatowa Gminy Zarszyn. zarszyn.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-06)].
Przypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 24108
- ↑ a b Raport o stanie Gminy Zarszyn za rok 2022. s.4
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 224 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ a b Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ zarszyn.pl
- ↑ "Jezuici krośnieńscy mieli 1 miasto (Zarszyn) z 2 wsiami (Posada i Długie) - jako darowiznę z 1624 r." w: Jerzy Półćwiartek. Sąsiedztwo: osadnictwo na pograniczu etnicznym, 1997 str. 86
- ↑ "Cerkiew w Długim była, gdzie teraz jest folwark dworski, na gruncie cerkiewnym." w: Ukraïnsko-ruskyĭ arkhyv, tomy 10-15, 1914, str. 208
- ↑ Skorowidz wszystkich miejscowości położonych w królestwie Galicyi i Lodomeryi jakoteż w wielkim księstwie Krakowskiem i księstwie Bukowińskiem, pod względem politycznej i sądowej organizacyi kraju wraz z dokładnem oznaczeniem parafii, poczt i właścicieli tabularnych, ułożony porządkiem abecadłowym. Lwów: Karol Wild, 1855, s. 44.
- ↑ Tadeusz Pilat: Skorowidz dóbr tabularnych w Galicyi z Wielkiem Ks. Krakowskiem. Lwów: 1890, s. 42.
- ↑ Alojzy Zielecki, Życie gospodarcze, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995. s. 405.
- ↑ Skorowidz powiatu sanockiego : wydany na podstawie dat zebranych w roku 1911. Sanok: 1911, s. 5.
- ↑ Monitor Polski, t. 41, 20 lutego 1928, s. 1.
- ↑ Wieś Długie w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2017-08-27], liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ Odsłonięcie pomnika: "Gazeta Lwowska" nr 260 z 10 listopada 1932, s. 8