Claudio Monteverdi
Claudio Giovanni Crettinnieo Antonio Monteverdi (ur. 15 maja 1567 w Cremonie, zm. 29 listopada 1643 w Wenecji) – włoski kompozytor, wiolista (grał na violi da braccio), śpiewak i ksiądz katolicki. Jeden z pierwszych twórców oper.
Claudio Monteverdi, portret pędzla B. Strozziego | |
Imię i nazwisko |
Claudio Giovanni Crettinnieo Antonio Monteverdi |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
15 maja 1567 |
Data i miejsce śmierci |
29 listopada 1643 |
Instrumenty | |
Gatunki | |
Data urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Miejsce pochówku | |
Wyznanie | |
Kościół | |
Inkardynacja | |
Diakonat |
1631 |
Prezbiterat |
1632 |
Życiorys
edytujPierwszą księgę świeckich madrygałów wydał w roku 1587. Od roku 1592 związany z dworem Gonzagów w Mantui, gdzie powstały między innymi jego opery Orfeusz (L'Orfeo, 1607) i Ariadna (L'Arianna, 1608. Do dziś zachował się tylko Lament Ariadny pochodzący z tej opery), kolejne księgi madrygałów oraz Nieszpory najświętszej Maryi Panny (Vespro della Beata Vergine z 1610 roku).
Z okresem działalności w Mantui związane jest także jego małżeństwo z Claudią de Cattaneis, z którą miał troje dzieci (jedno z nich zmarło w dzieciństwie). W roku 1607 owdowiał. Narastające po śmierci żony problemy finansowe i zdrowotne przyczyniły się do opuszczenia przez Monteverdiego dworu Gonzagów w Mantui. W roku 1613 przejął obowiązki maestro di cappella weneckiej Bazyliki Św. Marka.
W roku 1632 przyjął święcenia kapłańskie. W Wenecji powstały między innymi jego ostatnie księgi madrygałów oraz dialog dramatyczny Combattimento di Tancredi e Clorinda (oparty na Jerozolimie wyzwolonej Tassa).
Obfitą twórczość religijną z tego okresu podsumowuje zbiór Selva morale e spirituale. W roku 1640 powrócił do formy opery, tworząc Powrót Ulissesa do ojczyzny (Il ritorno d'Ulisse in patria). W rok później powstało Wesele Eneasza i Lavinii (Le nozze d'Enea con Lavinia, obecnie zaginione), podsumowaniem zaś jego doświadczeń na polu opery okazała się Koronacja Poppei (L'incoronazione di Poppea, 1643).
Twórczość
edytujUważany za jednego z najważniejszych twórców w historii muzyki. Przyczynił się do powstania stylu barokowego w muzyce. Był świadom dokonywanych zmian i wprowadził pojęcie seconda prattica na określenie nowego stylu podporządkowującego muzykę znaczeniu śpiewanego tekstu i poszukującego nowych form ekspresji. Przeciwstawiał przy tym seconda prattica dawnemu prima prattica, stylowi kojarzonemu z takimi postaciami renesansu, jak Josquin des Prés. W swym dorobku ma także dzieła związane ze stylem prima prattica, (przykładem jest Missa In illo tempore z 1610 roku, w której zastosował technikę parodii, wykorzystując motet Gomberta).
Dzieła
edytujMadrygały
edytuj- Księga I: Madrigali a cinque voci (1587),
- Księga II: Il secondo libro de madrigali a cinque voci (1590),
- Księga III: Il terzo libro de madrigali a cinque voci (1592),
- Księga IV: Il quarto libro de madrigali a cinque voci (1603),
- Księga V: Il quinto libro de madrigali a cinque voci (1605),
- Księga VI: Il sesto libro de madrigali a cinque voci (1614),
- Księga VII: Concerto. Settimo libro di madrigali (1619),
- Księga VIII: Madrigali guerrieri, et amorosi con alcuni opuscoli in genere rappresentativo, che saranno per brevi episodi fra i canti senza gesto (1638),
- Księga IX: Madrigali e canzonette a due e tre voci (1651).
Opery
edytuj- 1607: Orfeusz, baśń muzyczna (L'Orfeo, favola in musica)
- 1608: Ariadna (L'Arianna)
- 1608: Balet pań Niewdzięcznych (Il ballo delle Ingrate)
- 1620: Andromeda
- 1624: Il combattimento di Tancredi e Clorinda, SV 153
- Armida opuszczona (Armida abbandonata, 1626–1627, utwór zaginiony)
- 1627: Udane szaleństwo Licori (La finta pazza Licori, utwór zaginiony)
- 1640: Powrót Ulissesa do ojczyzny (Il ritorno d'Ulisse in patria)
- 1641: Wesele Eneasza z Lawinią (Le nozze d'Enea con Lavinia, utwór zaginiony)
- 1642: Koronacja Poppei (L'incoronazione di Poppea)
Dzieła sakralne
edytuj- Missa In illo tempore (1610),
- Vespro della Beata Vergine (1610),
- Missa solenissima (1631),
- Selva morale e spirituale (1640),
- Magnificat,
- Missa a quattro voci (opublikowana pośmiertnie w roku 1650).
Bibliografia
edytuj- E. Obniska: Monteverdi. Gdańsk: Stella Maris, 1993. (pol.).
- Koronacja Poppei. Kolekcja Wielkie Opery – Gazeta Wyborcza 2009 (tekst Piotr Kamiński).
- Piotr Kamiński: Tysiąc i jedna opera. T. A–M. Kraków: PWM, 2008, s. 989–1002. ISBN 978-83-224-0971-8. (pol.).
- Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: PWN, 1995, s. 572–573. ISBN 83-01-11390-1. (pol.).
- The New Grove Dictionary of Music and Musicians, vol. M. Oxford University Press, 2004. ISBN 978-0-19-517067-2. (ang.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Claudio Monteverdi – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project
- Katalog dzieł Claudio Moteverdiego (SV)
- ISNI: 0000000122791833
- VIAF: 44485902
- ULAN: 500337546
- LCCN: n79074370
- GND: 118583700
- NDL: 00621154
- LIBRIS: b8nqlq7v4060l7x
- BnF: 13897646g
- SUDOC: 028320549
- SBN: CFIV038385
- NLA: 35959073
- NKC: jn19990005799
- BNE: XX1037464
- NTA: 068762364
- BIBSYS: 90055906
- CiNii: DA03840744
- Open Library: OL466406A
- PLWABN: 9810703176505606
- NUKAT: n97068760
- J9U: 987007265682405171
- PTBNP: 725190
- CANTIC: a1045679x
- LNB: 000039096
- NSK: 000091517
- BNA: 000035322
- CONOR: 16953443
- ΕΒΕ: 269203
- BLBNB: 000299285
- KRNLK: KAC199619182
- LIH: LNB:V*4057;=BC
- RISM: people/20000259