Cirneco Dell'Etnarasa psów, należąca do grupy szpiców i psów pierwotnych, zaklasyfikowana do sekcji pierwotnych ras myśliwskich. Nie podlega próbom pracy[1].

Cirneco Dell'Etna
Ilustracja
Cirneco Dell'Etna
Inne nazwy

Sicilian Greyhound
Chart sycylijski

Kraj pochodzenia

Włochy[1]

Wymiary
Wysokość

Pies: ok. 50 cm
Suka: ok. 46 cm

Masa

Pies: 10-12 kg
Suka: 8-10 kg

Klasyfikacja
FCI

Grupa V, sekcja 7,
numer wzorca 199

AKC

Hound

KC(UK)

Hound

NZKC

Hound

UKC

Sighthound and Pariah Dog

Wzorce rasy

Pochodzenie

edytuj

Cirneco Dell'Etna to stara rasa. Większość badaczy zgodnych jest, że pochodzi od psów z Egiptu, których najstarsze szczątki pochodzą z V tysiąclecia p.n.e.

Najprawdopodobniej psy te były przywożone do Europy, do krajów śródziemnomorskich przez Fenicjan.

Cirneco jest obecny na Sycylii od co najmniej 2500 lat, o czym mogą świadczyć podobizny wybijane na monetach z piątego wieku przed naszą erą. Poza Sycylią Cirneco pojawił się dopiero w latach trzydziestych XX wieku.

Cirneco Dell'Etna pierwotnie używano do polowań na króliki. Jak nazwa sugeruje, psy te hodowano w okolicach Etny. Tereny te są trudne do poruszania się, obfitują w ostre skały, rozpadliny. Z tego względu psy tej rasy są wytrzymałe, zwinne i uważne.

Wygląd

edytuj

Najbardziej widoczne cechy tej rasy to trójkątna głowa, spiczasty pysk i uszy. Na pierwszy rzut oka Cirneco są niezwykle podobne do psa faraona. Według standardów jest dokładnie 11 cech różniących te dwie rasy. Najbardziej oczywiste to: Cirneco jest mniejszy, niższy o około 10 cm, ma też bardziej kwadratową sylwetkę.

Charakter

edytuj

Cirneco to przede wszystkim pies myśliwski, przyzwyczajony do ciężkiego terenu i warunków, do długiej pracy bez pożywienia i wody. Jest samodzielny, ma silny temperament, przywiązany do swojego właściciela. Jest odporny na choroby.

Przypisy

edytuj
  1. a b Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 205.

Bibliografia

edytuj
  • Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.

Linki zewnętrzne

edytuj