Cincinnati Reds

Zawodowy baseball w Cincinnati datuje się na rok 1869, kiedy to zesp��ł Cincinnati Red Stockings, powstały w 1863, stał się w pełni profesjonalny^[1]. W 1876 był jednym z ośmiu klubów założycielskich National League^[2]. W październiku 1880 klub został wydalony z ligi po tym jak prezydent W. H. Kennett jako jedyny z ośmiu jej przedstawicieli sprzeciwił się wprowadzeniu zakazu sprzedaży alkoholu na meczach i zakazu rozgrywania spotkań w niedziele^[2]. W listopadzie 1881 zespół przystąpił do rozgrywek nowo utworzonej ligi American Association, w której występował przez osiem sezonów^[2]. Pod koniec 1888 powrócił w szeregi National League, zaś dwa lata później zmienił nazwę na Cincinnati Reds^[2][3].

W sezonie 1919 Reds po wygraniu National League, przy bilansie 96–44, uzyskali awans do World Series, w których pokonali faworyta Chicago White Sox 5–3 (grano wówczas w systemie best-of-nine)^[4][5][6]. Po finałach rozpoczęto dochodzenie w sprawie ustawienia meczów przez zawodników z Chicago. W toku prowadzonego śledztwa ustalono, iż ośmiu zawodników White Sox zostało przekupionych; wydarzenia z 1919 roku określane są jako Black Sox Scandal^[7]. 24 maja 1935 na stadionie Crosley Field rozegrano pierwszy mecz przy sztucznym oświetleniu^[4].

W sezonie 1940 Reds zdobyli mistrzowski tytuł po raz drugi, po pokonaniu w World Series Detroit Tigers 4–3^[8]. W 1970 zespół przeniósł się na wybudowany kosztem 50 milionów dolarów obiekt Riverfront Stadium, który mógł pomieścić 52 952 widzów^[9]. W sezonach 1975 i 1976 Reds zwyciężali w World Series, pokonując odpowiednio Boston Red Sox 4–3 i New York Yankees 4–0^[10][11]. 11 maja 1985 w meczu Reds – San Diego Padres swoje 4192. uderzenie zaliczył Pete Rose i stał się samodzielnym liderem w tej klasyfikacji^[12]. W 1990 jako jedyny zespół w historii National League zajmował 1. pozycję w swojej dywizji przez cały okres sezonu zasadniczego^[12]. W tym samym roku Reds wywalczyli piąte mistrzostwo, po zwycięstwie 4–0 nad Oakland Athletics^[13].

W marcu 2003 oddano do użytku nowy stadion Great American Ball Park, który może pomieścić 42 271 widzów; koszt budowy wyniósł 320 milionów dolarów^[14]. W sezonie 2012 w National League Division Series, rozgrywanych w systemie best-of-five, po dwóch wyjazdowych wygranych nad San Francisco Giants, Reds przegrali trzy kolejne mecze na własnym stadionie i odpadli z postseason^[15].

Od 1997 numer 42 zastrzeżony jest przez całą ligę ku pamięci Jackie Robinsona, który jako pierwszy afroamerykanin przełamał bariery rasowe w Major League Baseball^[18][19].

Oficjalna strona klubu