Carlo Cremonesi
Carlo Cremonesi (ur. 4 listopada 1866 w Rzymie, zm. 25 listopada 1943 tamże) – włoski biskup, arcybiskup ad personam, rzymskokatolicki, kardynał.
Kardynał prezbiter | |
Kraj działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
4 listopada 1866 |
Data i miejsce śmierci |
25 listopada 1943 |
Miejsce pochówku | |
Prałat Pompei | |
Okres sprawowania |
1926–1928 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Prezbiterat |
21 czerwca 1890 |
Nominacja biskupia |
29 grudnia 1921 |
Sakra biskupia |
8 stycznia 1922 |
Kreacja kardynalska |
16 grudnia 1935 |
Kościół tytularny |
Data konsekracji |
8 stycznia 1922 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Współkonsekratorzy |
Giovanni Battista Nasalli Rocca di Corneliano | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Ukończył Pontyfikalne Seminarium Rzymskie. Święcenia kapłańskie otrzymał 21 czerwca 1890. W latach 1890–1909 był wykładowcą literatury na Ateneum „De Propaganda Fide”. W tym czasie był też sekretarzem kardynała Luigiego Galimbertiego, a także nosił tytuł honorowego szambelana. W latach 1909–1921 kierował Instytutem Dzieł Religijnych w Rzymie. Dał się poznać jako utalentowany zarządca finansami. Gdy rozpoczynał swe administrowanie, zdeponowane fundusze wynosiły trzy miliony, po trzech latach było ich trzysta. Miał całkowitą swobodę działania i podejmował decyzje bez biurokratycznych formalności oraz bez zasięgania rady zarządu.
29 grudnia 1921 otrzymał nominację na tytularnego arcybiskupa Nikomedii i prywatnego jałmużnika Jego Świątobliwości. Konsekrowany w Kaplicy Sykstyńskiej przez papieża Benedykta XV. 20 marca 1926 mianowany pierwszym delegatem i prałatem prałatury terytorialnej w Pompejach. Ze stanowiska zrezygnował 28 września 1928. Na konsystorzu z grudnia 1935 otrzymał kapelusz kardynalski. Brał udział w konklawe 1939.
Zmarł na zawał serca. Pochowany został w swym kościele tytularnym.
Bibliografia
edytuj- Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy
- Catholic-Hierarchy
- Cesare De Agostini, Konklawe XX wieku. Kulisy wyborów papieży, Kraków 2005