Bukszpan zwyczajny

gatunek rośliny
(Przekierowano z Bukszpan wieczniezielony)

Bukszpan zwyczajny, bukszpan wiecznie zielony (Buxus sempervirens L.) – gatunek krzewu, należący do rodziny bukszpanowatych. Występuje w Afryce Północnej, Europie Środkowej i Południowej, w Azji Mniejszej i na Kaukazie, aż po Himalaje[4]. W Polsce tylko sadzony jako roślina ozdobna.

Bukszpan zwyczajny
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

Buxanae

Rząd

bukszpanowce

Rodzina

bukszpanowate

Rodzaj

bukszpan

Gatunek

bukszpan zwyczajny

Nazwa systematyczna
Buxus sempervirens L.
Sp. pl. 2:983. 1753
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg
Mapa zasięgu

Morfologia

edytuj
Pokrój
Krzew o zimozielonych liściach, do 3 m wysokości. Pokrój kulisty, bardzo zwarty. Rośnie powoli i jest rośliną długowieczną.
Liście
Skórzaste, błyszczące, eliptyczne, ciemnozielone liście ustawione naprzeciwlegle na pędach, bardzo gęsto. Mają charakterystyczny zapach.
Kwiaty
Bardzo drobne, żółtawobiałe, w krótkich i gęstych gronach, wyrastają w kątach liści. Są to kwiaty jednopłciowe. Męskie mają okwiat składający się z 4 nierównych listków i 4 pręciki, żeńskie okwiat 4–8 listkowy i 1 słupek z 3 krótkimi i trwałymi szyjkami. Kwiaty są licznie odwiedzane przez pszczoły.
Owoce
Torebka.

Biologia i ekologia

edytuj

Roślina wieloletnia. W swoim naturalnym biotopie rośnie w zacienionych miejscach. Potrzebuje gleby o odczynie obojętnym lub lekko zasadowym. Jest rośliną długowieczną, rośnie powoli, ale może osiągnąć nawet wysokość 9 m i wykształcić pień o średnicy 30 cm[5].

Zastosowanie

edytuj
  • Roślina uprawna: uprawiany od dawna, jako roślina ozdobna, ze względu na swoje bardzo gęste, ozdobne, zimozielone liście i ładny pokrój. Doskonale znosi cięcie, można go formować na różne bryły geometryczne. Nadaje się również na żywopłoty.
  • Drewno twarde, dobrze nadające się do toczenia i polerowania. Wykorzystywane od dawna do wyrobu mebli i przedmiotów ozdobnych. W czasach starożytnych było bardzo cenione, często inkrustowano je kością słoniową. Takie przedmioty znaleziono w wykopaliskach starożytnego Egiptu. Bukszpan wymieniony jest również w biblijnej Księdze Izajasza (Iz 60,13)[6].
  • 'Aureovariegata' – ma barwne liście; młode są żółte, starsze zielonożółte. Rośnie dość szybko, jest wrażliwy na mróz.
  • 'Argenteovariegata' – liście biało obrzeżone
  • 'Golden China' – młode przyrosty mają intensywnie żółty kolor
  • 'Marginata' – liście żółto obrzeżone
  • 'Rotundifolia' – liście z żółtym rysunkiem. Krzew szybko rosnący
  • 'Suffruticosa' – karłowaty, gęsty krzew (do 1 m wysokości). Używany jest na niskie żywopłoty
  • 'Vardar Valley' – ma kulisty pokrój

Uprawa

edytuj

Jest łatwy w uprawie. Dobrze rośnie na większości rodzajów gleb. Może rosnąć zarówno w słońcu, jak i w cieniu. Jest dość wytrzymały na przemarzanie, jednak podczas bardzo dużych mrozów lub wietrznych zim przemarza. Dobrze znosi suszę. Przycinać można go przez cały rok. Przed zimą należy go obficie podlewać, aby miał zapas wody na zimę. Uprawia się go zazwyczaj z ukorzenionych sadzonek, ich ukorzenianie jest trudne.

Przypisy

edytuj
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2021-05-04] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-05-04] (ang.).
  3. Buxus sempervirens, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-01-10].
  5. Geoffrey Burnie i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134.
  6. Zofia Włodarczyk: Rośliny biblijne. Leksykon. Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, 2011. ISBN 978-83-89648-98-3.