Bojary (sielsowiet Grodzie)
Bojary (biał. Баяры; ros. Бояры) − wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie oszmiańskim, w sielsowiecie Grodzie.
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Rejon | |
Sielsowiet | |
Populacja (2009) • liczba ludności |
|
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego | |
Położenie na mapie Białorusi | |
Położenie na mapie Polski w 1939 | |
54°29′28″N 25°50′26″E/54,491111 25,840556 |
Historia
edytujW czasach zaborów dwór (własność Błażewicza) i okolica szlachecka (własność Grodziów) w gminie Polany, w powiecie oszmiańskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego[1]. W 1905 roku wymieniono cztery folwarki:
- folwark Bojary Czapskiego liczył 13 mieszkańców, 40 dziesięcin[2].
- folwark Bojary Grodzia liczył 8 mieszkańców, 110 dziesięcin[2].
- folwark Bojary Grodzia liczył 18 mieszkańców, 78 dziesięcin[2].
- folwark Bojary Januszkiewicza liczył 12 mieszkańców, 98 dziesięcin[2].
W latach 1921–1945 folwark i okolica leżały w Polsce, w województwie wileńskim, w powiecie oszmiańskim, w gminie Polany.
W 1931:
Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Murowanej Oszmiance. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Oszmianie i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Oszmianie[4].
Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.
Przypisy
edytuj- ↑ Bojary, pow. oszmiański, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 188 .
- ↑ a b c d Гошкевич И. И. Виленская губернія: Полный списокъ населенныхъ мѣстъ со статистическими данными о каждомъ поселеніи, составленный по оффиціальнымъ свѣдѣниямъ, Вильна, 1905, s. 235
- ↑ a b Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 35 .
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 127 .
Linki zewnętrzne
edytuj- Bojary (39), pow. oszmiański, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 188 .