Biegus rdzawoszyi

Biegus rdzawoszyi
	Calidris ruficollis
	(Pallas, 1776)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	siewkowe
Podrząd	bekasowce
Rodzina	bekasowate
Podrodzina	biegusy
Rodzaj	Calidris
Gatunek	biegus rdzawoszyi
Synonimy
	Trynga ruficollis Pallas, 1776; Ereunetes ruficollis (Pallas, 1776); Erolia ruficollis (Pallas, 1776); Pisobia ruficollis (Pallas, 1776); Tringa albescens Temminck, 1821;
	Trynga ruficollis Pallas, 1776; Ereunetes ruficollis (Pallas, 1776); Erolia ruficollis (Pallas, 1776); Pisobia ruficollis (Pallas, 1776); Tringa albescens Temminck, 1821;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; bliski zagrożenia
	Zasięg występowania
	; linia przerywana – zasięg przybliżony; kolor zielony – terytoria lęgowe; kolor niebieski – zimowiska
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Biegus rdzawoszyi^[5] (Calidris ruficollis) – gatunek małego, wędrownego ptaka z rodziny bekasowatych (Scolopacidae). Nie wyróżnia się podgatunków^[2]^[6].

Zasięg występowania: Występuje w północnej i północno-wschodniej Syberii – od półwyspu Tajmyr po Półwysep Czukocki; sporadycznie w zachodniej i północnej Alasce. Zimuje na obszarze od wschodnich Indii, Mjanmy, południowych Chin i Tajwanu przez Filipiny i Indonezję po Wyspy Salomona, Australię i Nową Zelandię^[2]. Sporadycznie zalatuje też w inne rejony świata – odnotowywano go m.in. w Europie Zachodniej i Północnej^[7], Afryce czy na Bliskim Wschodzie^[4].

Biotop: W sezonie lęgowym zamieszkuje tundrę. Poza sezonem lęgowym zasiedla głównie przybrzeżne i pływowe watty, osłonięte zatoki i laguny, a także słodkowodne, słonawe i słone mokradła, czasami także piaszczyste plaże i skaliste wybrzeża^[4].

Wymiary średnie: Długość ciała 13–16 cm, masa ciała 18–51 g, rozpiętość skrzydeł 29–33 cm^[2].

Lęgi: Gatunek monogamiczny. Gniazduje w małych, luźnych grupach o zagęszczeniu 4–6 do 28 par/km². Gniazdo stanowi płytkie zagłębienie w ziemi bądź na kępie mchu w skalistej tundrze. Zwykle wyłożone jest liśćmi z pobliskich karłowatych wierzb. Ptak wyprowadza jeden lęg w roku, składając w czerwcu 3–4 jaja koloru oliwkowego z brązowym plamkowaniem. W przypadku utraty lęgu może wyprowadzić kolejny. Wysiadują oboje rodzice przez około 3 tygodnie. Pisklęta opuszczają gniazdo wkrótce po wykluciu^[8].

Pożywienie: W sezonie lęgowym owady i ich larwy, nasiona. Poza sezonem lęgowym skorupiaki, owady, mięczaki, robaki^[2]^[8].

Status: Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 2015 roku uznaje biegusa rdzawoszyjego za gatunek bliski zagrożenia (NT – Near Threatened); wcześniej, od 1988 roku miał on status najmniejszej troski (LC – Least Concern). Za największe zagrożenie dla tego gatunku uznaje się utratę siedlisk w rejonie Morza Żółtego, wykorzystywanych przez ptaki jako miejsce postoju w trakcie wędrówek^[4]. W 2015 roku populacja liczyła około 315 000 dorosłych osobników, z czego około 270 000 zimowało w Australii^[4].

Przypisy

↑ Calidris ruficollis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Van Gils, J., Wiersma, P., Kirwan, G.M. & Sharpe, C.J.: Red-necked Stint (Calidris ruficollis). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-02-02].
↑ ^a ^b ^c D.D. Lepage D.D., Red-necked Stint Calidris ruficollis, [w:] Avibase [online] [dostęp 2025-02-01] (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Calidris ruficollis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Arenariinae Stejneger, 1885 - biegusy (Wersja: 2023-09-29). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2025-02-01].
↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v11.2). [dostęp 2021-08-12]. (ang.).
↑ Red-necked Stint, Calidris ruficollis. [w:] Tarsiger.com [on-line]. [dostęp 2020-02-02]. (ang.).
↑ ^a ^b Nicole Bouglouan: Red-necked Stint Calidris ruficollis. [w:] oiseaux-birds.com [on-line]. [dostęp 2020-02-02]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).

[itis-1] Calidris ruficollis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[hbwa-2] Van Gils, J., Wiersma, P., Kirwan, G.M. & Sharpe, C.J.: Red-necked Stint (Calidris ruficollis). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-02-02].

[avibase-3] D.D. Lepage D.D., Red-necked Stint Calidris ruficollis, [w:] Avibase [online] [dostęp 2025-02-01] (ang.).

[iucn-4] Calidris ruficollis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[Mielczarek&Kuziemko-5] Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Arenariinae Stejneger, 1885 - biegusy (Wersja: 2023-09-29). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2025-02-01].

[ioc-6] F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v11.2). [dostęp 2021-08-12]. (ang.).

[tarsiger-7] Red-necked Stint, Calidris ruficollis. [w:] Tarsiger.com [on-line]. [dostęp 2020-02-02]. (ang.).

[oiseaux-8] Nicole Bouglouan: Red-necked Stint Calidris ruficollis. [w:] oiseaux-birds.com [on-line]. [dostęp 2020-02-02]. (ang.).

[5]