Biegus brodźcowaty

Biegus brodźcowaty
	Calidris himantopus
	(Bonaparte, 1826)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	siewkowe
Podrząd	bekasowce
Rodzina	bekasowate
Podrodzina	biegusy
Plemię	Calidrini
Rodzaj	Calidris
Gatunek	biegus brodźcowaty
Synonimy
	Tringa himantopus Bonaparte, 1826; Ereunetes himantopus (Bonaparte, 1826); Micropalma himantopus (Bonaparte, 1826); Micropalama himantopus (Bonaparte, 1826);
	Tringa himantopus Bonaparte, 1826; Ereunetes himantopus (Bonaparte, 1826); Micropalma himantopus (Bonaparte, 1826); Micropalama himantopus (Bonaparte, 1826);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; bliski zagrożenia
	Zasięg występowania
	; w sezonie lęgowym przeloty zimowiska
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Biegus brodźcowaty^[5] (Calidris himantopus) – gatunek ptaka z rodziny bekasowatych (Scolopacidae). Nie wyróżnia się podgatunków^[2]^[6].

Morfologia

Wymiary: Długość ciała 18–23 cm; masa ciała 42–103,5 g; rozpiętość skrzydeł 38–47 cm^[2].
Wygląd: Kiedy leci, widać charakterystyczny biały kuper i ogon. Wierzch ciała czarno-biało łuskowany. Pokrywy uszne wraz z potylicą są rdzawe. Spód ciała biały, pokryty czarnymi prążkami. Nogi od szarawozielonych do żółtych. Dziób czarny, długi, w 1/3 od końca lekko zakrzywiony. W zimie pióra brązowoszare z wierzchu, od spodu białe. Obie płci jednakowe.

Tundra północnej części Ameryki Północnej (północna Alaska i północna Kanada, zachodnie i południowe wybrzeża Zatoki Hudsona). Zimuje od południowych Stanów Zjednoczonych po Amerykę Południową, głównie od Boliwii i południowo-środkowej Brazylii po północną Argentynę (na południu po Buenos Aires)^[2]. Sporadycznie zalatuje do Europy^[7].

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 2024 roku uznaje biegusa brodźcowatego za gatunek bliski zagrożenia (NT, Near Threatened); wcześniej był on klasyfikowany jako gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern). Liczebność światowej populacji lęgowej szacuje się na około 1,2 miliona osobników. Trend liczebności populacji jest spadkowy^[4].

↑ ^a ^b Calidris himantopus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Van Gils, J., Wiersma, P. & Kirwan, G.M.: Stilt Sandpiper (Calidris himantopus). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-01-30].
↑ ^a ^b D.D. Lepage D.D., Stilt Sandpiper Calidris himantopus, [w:] Avibase [online] [dostęp 2025-01-31] (ang.).
↑ ^a ^b BirdLife International, Calidris himantopus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2024, wersja 2024-2 [dostęp 2025-01-31] (ang.).
↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Arenariinae Stejneger, 1885 – biegusy (wersja: 2023-09-29). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2025-01-31].
↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v11.2). [dostęp 2021-08-11]. (ang.).
↑ wynik wyszukiwania: Calidris himantopus, [w:] Tarsiger.com [online] [dostęp 2025-01-31] (ang.).

Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2000. ISBN 83-7073-059-0.

Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
Stilt Sandpiper. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).