Bazylika Estrela (port: Basílica da Estrela) lub Królewska Bazylika i Klasztor Najświętszego Serca Jezusowegobazylika i klasztor karmelitów w Lizbonie, w Portugalii, zbudowany z rozkazu królowej Marii I, jako wotum wdzięczności za urodzenie syna (Józefa, księcia Brazylii). Oficjalna nazwa kościoła to Bazylika Najświętszego Serca Pana Jezusa. Budowa rozpoczęła się w 1779 roku, a bazylika została ukończona w 1790 roku, po śmierci Józefa spowodowanej ospą w 1788 roku.

Bazylika Estrela
Basílica da Estrela
Zabytek: nr rej. 71146/10613
Ilustracja
Fasada kościoła
Państwo

 Portugalia

Miejscowość

Lizbona

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Wezwanie

Najświętszego Serca Pana Jezusa

Położenie na mapie Lizbony
Mapa konturowa Lizbony, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Bazylika Estrela”
Położenie na mapie Portugalii
Mapa konturowa Portugalii, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Bazylika Estrela”
Ziemia38°42′48″N 9°09′38″W/38,713333 -9,160556

Bazylika Estrela była pierwszym kościołem na świecie poświęconym Najświętszemu Sercu Jezusa. W 1910 r. bazylika uznana została za Pomnik Narodowy[1].

Architektura

edytuj

Ogromny kościół, który posiada gigantyczną kopułę, znajduje się na wzgórzu w zachodniej części Lizbony. Dzięki temu przez długi czas był on widoczny z każdego miejsca w mieście. Styl architektoniczny jest podobny do stylu Pałacu w Mafrze, zawierając elementy późnego baroku i klasycyzmu. Front kościoła flankują dwie dzwonnice z rzeźbami świętych i postaci alegorycznych.

Do wyposażenia kościoła użyto dużej ilości szarego, różowego i żó��tego marmuru, którym pokryte są podłogi i ściany. Różnobarwne płyty układane są w skomplikowane wzory geometryczne. W kościele wisi kilka obrazów autorstwa Pompeo Batoni. Grób Królowej Marii I znajduje się na prawym transepcie. Szopka wykonana przez rzeźbiarza Joaquim Machado de Castro, zawierająca ponad 500 figur wykonanych z dębu korkowego i terakoty, jest główną atrakcją dla zwiedzających.

Przypisy

edytuj
  1. Basílica da Estrela. patrimoniocultural.pt. [dostęp 2015-08-21]. (port.).

Linki zewnętrzne

edytuj