Bank Cukrownictwa
Bank Cukrownictwa – bank działający w Poznaniu w okresie międzywojennym.
 Bank Cukrownictwa w Poznaniu (1926) | |
| Data założenia |
1921 |
|---|---|
| Data likwidacji |
1946 |
| Państwo | |
| Siedziba | |
| Prezes |
dr Alfred Chłapowski |
| Rodzaj banku |
bank operacyjno-handlowy |
Historia
edytujZostał utworzony w 1921 z inicjatywy Związku Zachodniopolskiego Przemysłu Cukrowniczego[1]. Następnie drogą fuzji przejął istniejący od 1886 r. Bank Ziemski, Tow. Akc. Utrzymywał oddziały – we Lwowie, Warszawie i Gdańsku, który po pewnym czasie został przeniesiony do Gdyni. Bank był współwłaścicielem dwóch banków w Wolnym Mieście Gdańsku – Brytyjsko-Polskiego Banku Handlowego S.A. (The British and Polish Trade Bank A.G.) (od 1926), oraz Bałtyckiego Banku Komisyjnego (Baltische Kommissions-Bank) A.G. (od 1934), jak i hotelu Bristol w Warszawie, z udziałem większościowym w latach 1928–1948[2].
Bank kontynuował działalność w czasie II wojny światowej na terenie Generalnego Gubernatorstwa. W 1946 bank postawiony został w stan likwidacji[1].
Siedziba
edytujW 1921 siedziba banku mieściła się przy Starym Rynku 72-73, później na rogu (dzisiejszych) ul. Mielżyńskiego i 27 Grudnia. Na miejscu zburzonego pod koniec II wojny światowej gmachu w latach 1948–1954 powstał dom towarowy „Okrąglak”.
Bank był właścicielem budynku przy ul. Karowej 20 w Warszawie, w którym mieścił się jego stołeczny oddział[3].
Prezesi
edytuj- 1921-1924 – Alfred Chłapowski
- od 1924 – Józef Żychliński
- 1931-1935 – dr Leopold Hebda
Przypisy
edytuj- ↑ a b Bank Cukrownictwa SA, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-12-22].
- ↑ 100 lat tradycji warszawskiego BRISTOLU, [1].
- ↑ Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 5. Idźkowskiego–Kawęczyńska. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 1999, s. 272. ISBN 83-909794-6-2.