Automatyka broni
Automatyka broni – zespół mechanizmów broni automatycznej (samopowtarzalnej i samoczynnej) wykorzystujących energię gazów prochowych, która powstaje podczas strzału[1].
Automatyka przygotowuje do kolejnego strzału: odryglowuje oraz przemieszcza zamek w tylne położenie, wyciąga oraz wyrzuca łuskę naboju, który został wystrzelony, podanie z taśmy lub magazynka następnego pocisku, dosłanie jego do komory nabojowej, przesunięcie zamka w przednie położenia oraz jego zaryglowanie[1].
W broni samopowtarzalnej kolejny strzał jest uwarunkowany ponownym naciśnięciem spustu. Natomiast w broni samoczynnej do jej działania należy także oddanie kolejnego strzału ale pod warunkiem, że język spustowy jest bez przerwy naciśnięty[1].
W skład automatyki broni wchodzą:
Automatyka broni może być uruchomiana przy pomocy energii ciśnienia gazów prochowych (broń gazodynamiczna), zewnętrznego silnika (broń napędowa) lub obydwu tych źródeł energii (broń mieszana).
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c Modrzewski 1987 ↓, s. 43.
Bibliografia
edytuj- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak, Encyklopedia współczesnej broni palnej, Warszawa: WiS, 1994, s. 18, ISBN 83-86028-01-7, OCLC 169820275.
- Modrzewski Jerzy (red): Encyklopedia techniki wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987, s. 43. ISBN 83-11-07275-2.